Νομίζω ότι με παραμελεί ο σύντροφός μου

[Aleksa]

Καλησπέρα.Λογω συνθηκων,αμετρητες ωρες δουλειας,κουραση και περιορισμένου χρόνου και των δύο καπως έχουμε απομακρυνθει με τον δικό μου.Μας έχουν τύχει και αρκετά προβλήματα το τελευταίο διάστημα με αποτέλεσμα να μην είμαι και η πιο ευχάριστη παρέα, πιο συγκεκριμένα είμαι μέσα στην κατάθλιψη. Είχαμε κανονίσει την Πέμπτη που είχαμε κενό να βρεθούμε νωρίς 5:00 το απόγευμα. Τελικά ήρθε στις 7:00 γιατι ήρθαν κάποιοι φίλοι του που είχε να δει καιρό. 8:00 είχαμε ήδη κάτσει για ποτό και 9 μου είπε να φύγουμε. Ξέρω πως ακούγεται χαζό αλλά αυτό είναι ένα πράγμα που το κάνει συνεχώς και με έχει κουράσει. Γενικά νιώθω πολύ έντονα ότι το τελευταίο διάστημα με παραμελεί. Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να το συζητήσω πάλι γιατί το έχω πει πολλές φορές. Στην αρχή να μου λέει ότι έχω δίκιο και μετά να κάνει πάλι το ίδιο. Του λέω ότι ο λόγος που το κάνει είναι γιατί βαριέται και προφανώς δεν παραδέχεται τίποτα.Οι περισσότεροι Θα μου πείτε να φύγω αλλά δεδομένου ότι είμαι άνθρωπος δίνει συνεχώς ευκαιρίες μέχρι να του βγει αβίαστα το χωρίζουμε, δεν θα το κάνω.Πώς να του κεντρίσω ξανα το ενδιαφέρον? Τι να κάνω? Ευχαριστώ

Δεν νομίζω πως έχει νόημα να αναλύουμε τα πώς και τα γιατί, πράγματα που εσείς, σαν ζευγάρι, γνωρίζετε καλύτερα, έστω κι αν καθένας σας ξεχωριστά τα βιώνει και αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο.
Το θέμα είναι πως σήμερα φτάσαστε εδώ που φτάσατε, όπου δεν δείχνει πλέον να αποτελείς προτεραιότητα για τον σύντροφό σου.
Είναι αυτό αναστρέψιμο; Δύσκολο, κατά την ταπεινή μου άποψη, αλλά όχι αδύνατον.
Ρώτα τον εαυτό σου καλύτερα, αν είσαι διατεθιμένη (αν έχεις τον χρόνο και την αντοχή) για μια ύστατη προσπάθεια.
Εσύ θα κρίνεις αν και κατά πόσο αξίζει τον κόπο ή απλώς προσπαθείς να κάνεις τεχνητή ανάνηψη σε νεκρή κατάσταση.

 

[Pak]

Πάντως αμα λεει αλήθεια, εγω την καταλαβαίνω που μπηκε στο φορουμ, μιας και γω ετσι βρέθηκα εδω. Ανοιξα ενα θεμα στο οποιο ουσιαστικά εγω έπρεπε να βρω λυση απλα ηθελα να το πω χωρις να με ξερουν για να μπορω να εκφραστώ ελεύθερα και γενικα να το βγάλω απο μέσα μου.

Γενικα εχω να πω μην βιαστείς να παρεις μια αποφαση(χωρίζω, μένω) παρε το χρονο σου και σκεψου.
Μπορεί να πάρεις τη λάθος αποφαση μπορεί να πάρεις τη σωστή.
Τι συμβαίνει όμως αν δεν υπαρχει σωστη και λαθος απόφαση και ολα σε οδηγήσουν στο ίδιο σημείο;
Εγω πιστεύω οτι ολα γίνονται για κάποιο λογο και για αυτο ακομα παλεύω το αν τελικά κανω καλά δεν θα το μαθω τον Ιούνιο αλλα σε 10,20 χρόνια ή και ποτε.

Αυτα τωρα τα λεω γιατι φοβάμαι μην εχει μπει σε ενα κλιπακι, του οποιου εχω υπάρξει και εγω η ίδια θύμα.

Δεν πρέπει να πολυαναλυουμε τα πράγματα, η ζωή είναι μικρη και απλή.

 

[Aleksa]

Και γενικά για κάθε μας κίνηση (σωστή ή λάθος, είναι σχετικό), καλό είναι να είμαστε όσο το δυνατόν προετοιμασμένοι να υποστούμε τις συνέπειες.

 

[Guest 528707]

Πάντως αμα λεει αλήθεια,

Τι επαθες καλο μου και εσυ σημερα ?Σε κολλησαν και εσενα

εγω την καταλαβαίνω που μπηκε στο φορουμ, μιας και γω ετσι βρέθηκα εδω. Ανοιξα ενα θεμα στο οποιο ουσιαστικά εγω έπρεπε να βρω λυση απλα ηθελα να το πω χωρις να με ξερουν για να μπορω να εκφραστώ ελεύθερα και γενικα να το βγάλω απο μέσα μου.

Τελικα πηρες βοηθεια καπου ?
Ειναι ωραια να μενουν μελη τα οποια μοιράστηκαν ενα θεμα ,συζητήθηκε και προχωρησαν σε αυτο να μας λενε αν τους βοηθαει η δημόσια ανώνυμη συζήτηση με διαφορετικες προσωπικοτητες ανθρωπων ,κατι το οποιο δεν υπαρχει περιπτωση στην κανονικη σου ζωη να το εχεις

 

[πεταλουδα001]

Αρχικά πρόκειται για το ίδιο άτομο και το οποίο αναφέρω και σε προηγούμενο θέμα.Παιδιά προφανώς και τον στηρίζω και δείχνω κατανόηση όσο μπορώ. Απλώς νιώθω ότι την δική μου ψυχολογική κατάσταση δεν τη σκέφτεται. Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουνα εκεί σπίτι του μαγείρευα καθάριζα και έκανα ότι άλλο χρειαζόταν ώστε να τον ξεκουράσω και ψυχικά αλλά και σωματικά.Πλέον λόγω της δουλειάς μου επειδή έχουν γίνει κάποιες αλλαγές, αυτό δεν είναι εφικτό οπότε κατά συνέπεια δεν περνάμε και τον χρόνο που περνούσαμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να πηγαίνω εκεί γιατί έχω και τους δικούς του οι οποίοι μου φορτώνουν τα προβλήματά τους. Εγώ από πλευράς μου εχω θέσει τα όριά μου ώστε να σταματήσουν να το κάνουν αλλά δεν καταλαβαίνουνε. Ο ίδιος μου λέει ότι έχω δίκιο αλλά ποτέ δεν κάνει κάτι για αυτό. Δεν χρωστάω εγώ τίποτα να ακούω την γκρίνια του πατέρα του για τα λεφτά ούτε να βλέπω τα μούτρα του κατεβασμένα κάθε φορά που εμείς θα βγούμε για να μη χαλάσουμε λεφτά ή για να μην τον αφήσουμε μόνο.Ή από την άλλη να έχω το γαμπρό του να μου λέει οτι απορεί που καθομαι και να μου βάζει λόγια για τον σύντροφό μου και αυτός ενώ τα ξέρει όλα αυτά να τρέχει να τους βοηθάει με αποτέλεσμα να καταλήγω να περνάω τον περισσότερο χρόνο μου.

 

[Pak]

Τι επαθες καλο μου και εσυ σημερα ?Σε κολλησαν και εσενα

Τελικα πηρες βοηθεια καπου ?
Ειναι ωραια να μενουν μελη τα οποια μοιράστηκαν ενα θεμα ,συζητήθηκε και προχωρησαν σε αυτο να μας λενε αν τους βοηθαει η δημόσια ανώνυμη συζήτηση με διαφορετικες προσωπικοτητες ανθρωπων ,κατι το οποιο δεν υπαρχει περιπτωση στην κανονικη σου ζωη να το εχεις

Αυτό με το αν λέει αλήθεια το ειπα γιατι ειχε ανεβάσει πριν λιγες μέρες ενα ποστ που ελεγε για ενα μεγαλο χρεος που εχει ο σύντροφος της και τώρα αυτό. Απλά έγινα καχύποπτη μετά απο όσα ακουσα.

Κατάφερα να παρω μια απόφαση, δεν ειναι οτι πετάω σε πελάγη ευτυχίας αλλα μπορω να πω οτι ωρες ωρες ειμαι καλα. Ο χρονος θα κανει το θαυμα του.
Αυτη η "συζήτηση" που ειχα με εκανε να παρω δύναμη να κάνω αυτο που θελω, γιατι στην πραγματική μου ζωη το ειχα πει μονο στην οικογένεια μου και στους καθηγητες μου και ειναι ωραιο να ακους και αλλους να συμφωνούν και να μην το κατακρίνουν(μιας και ντρεπόμουν(ομολογώ ακομα ντρέπομαι σε ενα βαθμο) για το πως εχω κανει τη ζωή μου.

 

[Devil]

Το θέμα με τους γονεις... ειναι πικρή ιστορια απο την αποψη οτι καποιοι - κάποιες δεν βάζουν τα όρια που λές... άλλοι αλλες πάλι εχουν υπερβολικές εμμονες σε στυλ "δεν θελω παρε δωσε με τους γονεις σου" αμφοτερα και τα δυο ειναι άκρα. Αν πιστευεις οτι καπως μπορει να λυθει και να ξεκινησει αυτος να βάζει όρια και εσύ να εισαι πιο διαλλακτικη με τους δικους του οκ συνεχίζετε. Αν όχι ισως θα ηταν καλυτερο να χωρισετε τωρα που ειναι νωρίς σχετικά για σχέση.

Αυριο μεθαυριο πχ μπορει ενας γονιος ειτε δικος σου ειτε του αλλου να κρατησει το παιδι σας να πατε μια βολτα σαν ανθρωποι και να ξαναθυμηθειτε τα παλια... το ακουω απο πολλες εδω στη δουλεια αυτο οτι ειναι διευκολυνση. Τωρα αν εσυ εισαι σε φαση δεν θέλω πολλα πολλα... αυτο ειναι μια "μαγκια" την οποια τη λες οσο δεν έχεις παιδια πχ. Μολις αποκτησεις μπορει να αλλαξεις γνώμη.

 

[Pak]

Προχθές μπήκα και ξαναδιάβασα τι έγραφα και εκλαψα με αυτα που έγραφα. Δεν με αναγνώρισα ημουν αλλος άνθρωπος . @Margarita 00

 

[Devil]

Φοβαμαι οτι σε τέτοια θέματα δεν μπορούμε να σε συμβουλεψουμε σωστά καθως το "μου φορτωνουν οι δικοι του τα προβληματα τους " απο το "απλα τους ρωταω τι κανουν κ μ λενε οι ανθρωποι" μπορει να έχει διαφορά. Εν παση περιπτωση ο καθενας κρινει αναλογα και με το χαρακτηρα του για αυτο με βλέπεις λιγο επιφυλακτικο. Για αυτο ειπα και πριν αν νομιζεις οτι με κάποια εισαι εκ διαμετρου αντιθετη απλά χωριζεις. Γιατι αν δεν μπορεις να βρεις μια μεση λυση με τον συντροφο σου θα επανερχεστε και θα επανερχεστε ξανα κ ξανα... προσεξε λεω ΜΕΣΗ λυση δεν λεω αυτο που λενε κάποιες "εχω κάποια στανταρ αν θες τα πληρεις αν οχι γεια σου." αυτο καλως ή κακως δεν ειναι εξηγηση. Αμα εισαι καπετανιος (δεν το λέω για σενα) και αποφασιζεις και διαταζεις χωρισε κ βρες εναν άλλον.

 

[Agaphbou]

Πάντως αμα λεει αλήθεια, εγω την καταλαβαίνω που μπηκε στο φορουμ, μιας και γω ετσι βρέθηκα εδω. Ανοιξα ενα θεμα στο οποιο ουσιαστικά εγω έπρεπε να βρω λυση απλα ηθελα να το πω χωρις να με ξερουν για να μπορω να εκφραστώ ελεύθερα και γενικα να το βγάλω απο μέσα μου.

Γενικα εχω να πω μην βιαστείς να παρεις μια αποφαση(χωρίζω, μένω) παρε το χρονο σου και σκεψου.
Μπορεί να πάρεις τη λάθος αποφαση μπορεί να πάρεις τη σωστή.
Τι συμβαίνει όμως αν δεν υπαρχει σωστη και λαθος απόφαση και ολα σε οδηγήσουν στο ίδιο σημείο;
Εγω πιστεύω οτι ολα γίνονται για κάποιο λογο και για αυτο ακομα παλεύω το αν τελικά κανω καλά δεν θα το μαθω τον Ιούνιο αλλα σε 10,20 χρόνια ή και ποτε.

Αυτα τωρα τα λεω γιατι φοβάμαι μην εχει μπει σε ενα κλιπακι, του οποιου εχω υπάρξει και εγω η ίδια θύμα.

Δεν πρέπει να πολυαναλυουμε τα πράγματα, η ζωή είναι μικρη και απλή.

Εδώ δε μιλάμε για περίπτωση υπεραναλυσης όμως, μιλάμε για υποαναλυση. Έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι την παραμελουν και ότι πρέπει να κάνει κάτι για να ξαναπάρει την προσοχή κι επιβεβαίωση που θέλει, αφήνοντας τεράστιες τρύπες στο σκεπτικό της.

 

[Pak]

Εδώ δε μιλάμε για περίπτωση υπεραναλυσης όμως, μιλάμε για υποαναλυση. Έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι την παραμελουν και ότι πρέπει να κάνει κάτι για να ξαναπάρει την προσοχή κι επιβεβαίωση που θέλει, αφήνοντας τεράστιες τρύπες στο σκεπτικό της.

Αμα προσέξεις ολο και κατι λεει και εχω διαβασει και ενα προηγούμενο θέμα που ειχε με τον σύντροφο της για αυτό το είπα

 

[Guest 528707]

Αυτό με το αν λέει αλήθεια το ειπα γιατι ειχε ανεβάσει πριν λιγες μέρες ενα ποστ που ελεγε για ενα μεγαλο χρεος που εχει ο σύντροφος της και τώρα αυτό. Απλά έγινα καχύποπτη μετά απο όσα ακουσα.

Να εισαι καχυποπτη συμφωνω αλλα με ανθρωπους που οι πραξεις τους επηρεαζουν αμεσα την δικη σου ζωη ωστε να μπορεις αν κρινεις σωστα αν οντως ενεργεις σωστα ή οχι ..

Το ποστ δικαιολογει απολυτα την κατσταση του συντροφου της και γιατι αυτος ο ανθρωπος εχει αλλαξει συμπεριφορα απεναντι της

Κατάφερα να παρω μια απόφαση, δεν ειναι οτι πετάω σε πελάγη ευτυχίας αλλα μπορω να πω οτι ωρες ωρες ειμαι καλα. Ο χρονος θα κανει το θαυμα του.
Αυτη η "συζήτηση" που ειχα με εκανε να παρω δύναμη να κάνω αυτο που θελω,

Χαιρομαι απιστευτα ειλικρινα !

γιατι στην πραγματική μου ζωη το ειχα πει μονο στην οικογένεια μου και στους καθηγητες μου και ειναι ωραιο να ακους και αλλους να συμφωνούν και να μην το κατακρίνουν(μιας και ντρεπόμουν(ομολογώ ακομα ντρέπομαι σε ενα βαθμο) για το πως εχω κανει τη ζωή μου.

Ακριβως αυτο !

Γιατι ντρεπεσαι ?
Πεσμου ενα σοβαρο λογο που ενα κοριτσι στην ηλικια σου να ντρεπεται για μια τροπη που εχει η ενηλικη ζωη της που μολις τωρα ξεκινησε ..

Εδω εμεις καμια φορα ντρεπομαστε ή νιώθουμε ασχημα γιατι ακομα μετα απο ολα αυτα που εχουμε περασει μπορει να κανουμε λαθη

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 1 Νοεμβρίου 2021

Προχθές μπήκα και ξαναδιάβασα τι έγραφα και εκλαψα με αυτα που έγραφα. Δεν με αναγνώρισα ημουν αλλος άνθρωπος . @Margarita 00

πως σου φαινεται αυτη η καινουργια σου πλευρα ?
Η αγνωριστη που λες και εσυ ?
Αξιζει να την γνωρισεις λιγακι παραπανω και να την καλλιεργησεις περισσοτερο ?

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 1 Νοεμβρίου 2021

Εδώ δε μιλάμε για περίπτωση υπεραναλυσης όμως, μιλάμε για υποαναλυση. Έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι την παραμελουν και ότι πρέπει να κάνει κάτι για να ξαναπάρει την προσοχή κι επιβεβαίωση που θέλει, αφήνοντας τεράστιες τρύπες στο σκεπτικό της.

Ενα ατομο που βρισκεται κατω απο την σκεπη της καταθλιψης αντιδρα απολυτα φυσιολογικα με αυτο τον τροπο για εκεινη .

 

[Pak]

Γιατι ντρεπεσαι ?
Πεσμου ενα σοβαρο λογο που ενα κοριτσι στην ηλικια σου να ντρεπεται για μια τροπη που εχει η ενηλικη ζωη της που μολις τωρα ξεκινησε ..

Το θεμα μου ειναι το 4η φορα πανελλήνιες.
Απλα η ολη κατάσταση δεν με εκφράζει ημουν ενα παιδί παρα πολυ έξυπνο και κατάφερα χωρις να ξερω πως να τα κανω σκατα και να μην μπαινω στη σχολη που θελω. Νιωθω οτι δεν ειμαι εγω απο ενα παιδί -θαυμα(οπως με λέγαμε στην παρέα μου) εγινα μια αποτυχημένη. Αλλα η ζωη εχει τα πανω και τα κατω της και το βίωσα νωρίς αυτό.

Και γενικά αλλαξα σαν άνθρωπος παλιά ημουν πολυ σκληρή και απόλυτη πλεον ειμαι ενα λιωμένο βουτυρακι .

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 1 Νοεμβρίου 2021

Αλλα οταν έγραφα το κειμενο ημου extra λιωμένο βουτυρακι

 

[Guest 528707]

Το θεμα μου ειναι το 4η φορα πανελλήνιες.
Απλα η ολη κατάσταση δεν με εκφράζει ημουν ενα παιδί παρα πολυ έξυπνο και κατάφερα χωρις να ξερω πως να τα κανω σκατα και να μην μπαινω στη σχολη που θελω. Νιωθω οτι δεν ειμαι εγω απο ενα παιδί -θαυμα(οπως με λέγαμε στην παρέα μου) εγινα μια αποτυχημένη. Αλλα η ζωη εχει τα πανω και τα κατω της και το βίωσα νωρίς αυτό.

Το θεμα πανελληνιες κοριτσακι μου ειναι απο μονο του χαλια οποτε μπορω να σου αναλυσω χιλιους δυο λογους μια που τα εχω πολυ προσφατα, γιατι ενα πανεξυπνο παιδι μπορει να μην πετυχει και να μπει στην σχολη που θελει δεδομενου των πειραματισμων που κανουν καθε χρονο ..

Για εμενα αποτυχημενος(αν μπορεις να χρησιμοποιησεις μια τοσο σκληρη λεξη ) θεωρειται καποιος που τα παρατα χωρις να προσπαθει και καθεται και μιζεριαζει ..
Η δικη σου περιπτωση μου βγαζει ενα παιδι μάχιμο παρα τιποτε αλλο .
Ισως καμια φορα ενα λαθος της στιγμης αρκει για πολλα ή μια λαθος υπερεκτιμηση των δυναμεων μας ..
Αν ησουν κορη μου παντως θα ημουν πολυ περιφανη για το πεισμα σου και μονο να το ξερεις

Δεν θα ξεχασω μια κοπελα 24 χρονων που εδινε αθληματα για τα σωματα ασφαλειας απο τα 18 της ..
Ηταν εκει για τελευταια φορα εφοσον πλεον δεν μπορουσε ηλικιακά να συμμετέχει ..
Καθε χρονο κατι της τυχαινε ,μια δεν έγραφε καλα και δεν επιανε την βαση ,την αλλη της ετυχε μια αναποδια και δεν μπορεσε να δωσει τα αθληματα και αλλες δυο ειχε κοπει στα αθληματα και μαλιστα την τελευταια φορα ειχε κοπει στο τελευταιο αγωνισμα ..

Αυτη η κοπελα ομως δεν το εβαλε κατω μετα απο τοσες αναποδιες αλλα και σφαλιαρες ..
Εδωσε την τελευταια της φορα και τελικα περασε .
Δεν φανταζεσαι τι ζησαμε εκεινη την μερα μαζι της η οποια δεν ηθελε κανενα κοντα της, ουτε τους γονεις της, γιατι ντρεποταν αντι να ειναι περηφανη για το πεισμα της και την δυναμη που εδειξε ολα αυτα τα χρονια παρα τις ατυχιες ...
Πραγματικα δεν θα ξεχασω ποτε την αγκαλια που καναμε ,το πως ετρεμε απο χαρα και ευτυχια καιαυτο που ειπε ειναι οτι χαλαλι αυτα που περασα τοσα χρονια .

Ειναι πολυ σπουδαιος ανθρωπος γιατι πλεον την ξερω και προσωπικα, ειναι συναδελφος με την κορη μου και πραγματικα αυτο το κοριτσι που ηταν μαθητρια του 20 περασε στα 24 στην σχολη που ηθελε....

Αρα ?εχεις περιθωριο ακομα εσυ να δωσεις χωρις να αγχωνεσαι για το ποια φορα θα ειναι.
Απο τετοια περιστατικα θα παιρνεις θαρρος και δυναμη και οχι απο οτι κακοπροεραιτο ακους .Μαθε να φιλταρεις τους ανεμους γυρω σου .Ειναι πολυ σημαντικο αυτο που σου λεω .Εστιάσου μονο στους θετικους και αυτοι ειναι που θα σε σπρωξουν στον στοχο σου και στην επιτυχια αυτου και μην ξεχνας την ηλικια σου ρε συ ,εισαι μολις 20

 

[Agaphbou]

Ενα ατομο που βρισκεται κατω απο την σκεπη της καταθλιψης αντιδρα απολυτα φυσιολογικα με αυτο τον τροπο για εκεινη .

Το αν χρησιμοποιεί τον όρο "κατάθλιψη" κυριολεκτικά ή καταχρηστικα και το τι μπορεί να κάνει γι' αυτό, μόνο ένας ψυχολόγος μπορεί να της το πει εφόσον του απευθυνθεί.

 

[Guest 528707]

Το αν χρησιμοποιεί τον όρο "κατάθλιψη" κυριολεκτικά ή καταχρηστικα και το τι μπορεί να κάνει γι' αυτό, μόνο ένας ψυχολόγος μπορεί να της το πει εφόσον του απευθυνθεί.

Μενουμε σε αυτα που μας λεει και βαση αυτων απανταω οτι ειναι μια ¨φυσιολογικη ¨συμπεριφορα ανθρωπων ,"δικαιολογει " απολυτα αυτα που βιωνει και οτι φυσικα βλεπει πως το "θυμα " της υποθεσης ειναι εκεινη .

Αν οντως ειναι σε καταθλιπτικο επεισοδιο ή ειναι κατω απο την επήρεια αγωγης οπου και αυτη "δικαιολογει " πολλες συμπεριφορες ότι και να λέμε εμεις οι τρίτοι μια ζωή θα ψάχνει ευθύνες σε άλλους όχι γιατι εθελοτυφλεί αλλά γιατί σε αυτή την κατάσταση σε φέρνει η κατάθλιψη..

Τώρα το θέμα του ψυχολόγου είναι πολυ λεπτό για το τι πρέπει να κάνει.
Πρώτα πρέπει να υπάρξει αποδοχή μιας κατάστασης και μετά δουλειά γιατί αλλιώς και σε ψυχολόγο να πηγαίνεις δεν είναι γιατρός να σου δώσει ένα χαπάκι να περάσει η ιωσουλα σου ..

Άλλωστε όταν ένας άνθρωπος είναι σε καταθλιπτική φάση θέλει μεγάλη συμπαράσταση από τον άνθρωπο του και δυστυχώς τα οποία δικά του θέματα μπαίνουν στην άκρη.
Γι αυτό λέμε ότι είναι μια κατάσταση πολύ δύσκολη...

 

[Agaphbou]

Αν οντως ειναι σε καταθλιπτικο επεισοδιο ή ειναι κατω απο την επήρεια αγωγης οπου και αυτη "δικαιολογει " πολλες συμπεριφορες ότι και να λέμε εμεις οι τρίτοι μια ζωή θα ψάχνει ευθύνες σε άλλους όχι γιατι εθελοτυφλεί αλλά γιατί σε αυτή την κατάσταση σε φέρνει η κατάθλιψη..

Άλλωστε όταν ένας άνθρωπος είναι σε καταθλιπτική φάση θέλει μεγάλη συμπαράσταση από τον άνθρωπο του και δυστυχώς τα οποία δικά του θέματα μπαίνουν στην άκρη.
Γι αυτό λέμε ότι είναι μια κατάσταση πολύ δύσκολη...

Καλό είναι να μην παίζουμε τους ψυχολόγους, πόσο μάλλον για θέματα που δεν έχουμε επαρκείς γνώσεις γιατί και τον εαυτό μας εκθέτουμε, και τους υπόλοιπους παραπληροφορούμε.

Να διευκρινίσω απλώς ότι στην πλειοψηφία των καταθλιπτικών επεισοδίων ισχύει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λέει η Μαργαρίτα, δηλαδή η πλειοψηφία των περιπτώσεων κατάθλιψης αποτελεί αυτοτιμωρία του ατόμου λόγω των ενοχών που του έχουν δημιουργηθεί στη ζωή του. Γι' αυτό και εμφανίζει και μια άλφα κληρονομικότητα, καθώς το παιδί βλέπει τον καταθλιπτικό γονέα του και θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο που δεν μπορεί να τον κάνει χαρούμενο, οπότε εκπαιδεύει το μυαλό του σ' ένα πολύ τοξικό κι αυτοκαταστροφικό μοτίβο σκέψης. Οι περισσότεροι καταθλιπτικοί άνθρωποι ρίχνουν όλες τις ευθύνες πάνω τους, γι' αυτό και πολλοί ψυχολόγοι όπως η Dorothy Rowe υποστηρίζουν ότι κατάθλιψη παθαίνουν κατά βάση οι "καλοί" άνθρωποι.

Επομένως η συμπεριφορά της θεματοθέτριας δείχνει ότι αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση αλλά μάλλον ΔΕΝ πάσχει από κατάθλιψη, αλλά απλή θλίψη που θα φύγει όταν λυθούν και τα προβλήματά της. Να πω επίσης πως το καταθλιπτικό επεισόδιο δε μοιάζει τόσο με τη λύπη αλλά περισσότερο με την απώλεια όρεξης, επομένως η συμπαράσταση ΔΕΝ βοηθάει τις περισσότερες φορές, ίσα ίσα που σε κάνει να νιώθεις αντικείμενο οίκτου. Γι' αυτό και πάρα πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη αρχίζουν από άμυνα να ασχολούνται με τα προβλήματα των γύρω τους και αντλούν ανακούφιση απ' το να βοηθούν, όχι να βοηθιούνται.

Όπως και να 'χει, παρά τα 5-10 βιβλία ψυχολογίας που έχω διαβάσει και το παρ' ολίγον φλερτ μου πριν κάποια χρόνια με μίνι καταθλιπτικό επεισόδιο, οι απόψεις μου ΔΕΝ υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση τη γνώμη ενός ειδικού, γι' αυτό και λέω ότι μόνο εκείνος μπορεί να κρίνει τι πραγματικά συμβαίνει στην εν λόγω κυρία.

Αυτά, νομίζω το εξαντλήσαμε το θέμα μέχρι να αποκτήσουμε έξτρα πληροφορίες για την ιστορία.

 

[Sapphire]

Νομιζω πως θα πρεπει να αλλαξεις την προσεγγιση σου απεναντι στα θεματα που προκυπτουν στη σχεση και στην ζωη σας, γιατι αν αφηνεις τα όποια προβληματα να σε καταβαλλουν, μιζεριαζεις και τροφοδοτεις τον εαυτο σου, την σκεψη σου και την διαθεση σου με αρνητικα συναισθηματα, οπου ασυναισθητα μετα βγαινουν και μεσα στην σχεση.

Κατα την αποψη μου, πρεπει να αλλαξει η προσεγγιση αυτη και να δεις την κατασταση οσο περισσοτερο θετικα γινεται και να μην αφηνεις τα προβληματα να σε ριχνουν. Επισης, θα πρεπει να επικεντρωθεις λιγο στον εαυτο σου να παρεις χρονο και να ανασυγκρωτηθεις, μην τον παραμελλεις εσυ η ιδια. Μη τον βαζεις σε δευτερη μοιρα και βαλτον σε προτεραιοτητα. Πρεπει να θετεις εσυ τον ιδιο σου τον εαυτο, γιατι δεν θα το κανει κανεις αλλος για εσενα.

Οσο αφορα την σχεση σου, δεν ειμαι υπερ σε μια δυσκολη στιγμη που περναει να του φορτωνεις κι εσυ γκρινιες και παραπονα. Μπορεις να τον στηριξεις, να αφουγκραστεις τα αγχοι και τις ανησυχιες του και να κανεις υπομονη μεχρι να περασει αυτη η δυσκολη περιοδος, εαν μιλαμε για κατι το παροδικο. Μολις ξεπεραστει αυτο, μπορεις να συζητησεις με τον συντροφο σου οτι τοτε που περασατε αυτη την περιοδο δεν σου αρεσε ο τροπος που το χειριστηκε και οτι σε εκανε να νιωθεις παραμελλημενη.

Τελος, θεωρω πως και οι δυο θα πρεπει να βρειτε τις ισορροπιες σας μεταξυ προβληματα-δουλεια-προσωπικη ζωη και να μην ειναι ουτε μονο το ενα, ουτε μονο το αλλο. Δεν πρεπει να ξεχνας οτι ζεις και εχεις δικαιωμα στην ευτυχια σου.

Για να ανανεωθει η σχεση σας μπορεις να κανεις καποια πραγματα που δεν το συνηθιζεις ετσι ωστε να τον ξαφνιασεις ευχαριστα. Αυτο μπορει να ειναι μια εκδομη, να ειστε μαζι και να προτεινεις εκεινη την ωρα να πατε καπου ετσι αυθορμητα για μια βολτα σε ενα ωραιο μερος, καποιο δικο σας μερος που εχει το αγαπημενο σας φαγητο η για να πιειτε κατι που σας αρεσει. Νομιζω πως δεν χρειαζονται φαντασμαγορικα πραγματα για να κεντρισεις το ενδιαφερον του συντροφου σου ξανα. Μικρες κινησεις εκει που δεν τις περιμενει μπορει να εχουν θετικο αποτελεσμα. Ακομα και σπιτι του εαν μενεις μπορεις μια μερα να ξυπνησεις με καλη διαθεση και να του φτιαξεις καφε η οτι του αρεσει να πινει το πρωι και να κατσεις μαζι του να του κανεις παρεα συζητωντας ευχαριστα και ακουγοντας μουσικη.

 

[Guest 528707]

Καλό είναι να μην παίζουμε τους ψυχολόγους, πόσο μάλλον για θέματα που δεν έχουμε επαρκείς γνώσεις γιατί και τον εαυτό μας εκθέτουμε, και τους υπόλοιπους παραπληροφορούμε.

Με συγχωρείς αλλά δεν με ξέρεις οπότε δεν μπορείς να μιλάς για παραπληροφορηση .
Είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ περισσότερο θέματα ψυχολογίας και μάλιστα όχι γιατι επί δύο χρόνια δούλευα πάνω σε θέματα κατάθλιψης και κρίσεων πανικού,είμαι σε ομάδα ψυχολογικής υποστηρίζεις οσο αφορά τα άτομα που παρουσιάζουν καταθλιπτικα επεισόδια μετά από μετατραυμαρικα περιστατικά,έχω ήδη παρακολουθησει και συνεχίζω γιατί το απαιτεί η δουλειά που κάνω σεμινάρια ψυχολογικής υποστήριξης για άτομα που είναι σε κατάσταση σοκ μετά από τροχαίο ατύχημα αλλά και επειδή πλέον είμαι σε σχολή ψυχολογίας ....

Αυτά νομίζουν αρκούν για να μπορώ να μιλάω και να ξέρω ακριβώς τι λέω..

Πάμε παρακάτω τώρα όχι τίποτε άλλο αλλά γιατί η γενίκευση σε μια πολύ ειδική περίπτωση είναι μια τελείως άστοχη τοποθέτηση και μάλιστα όταν υπάρχει μαρτυρία για κατάθλιψη και όχι μια απλή θλίψη..

Να διευκρινίσω απλώς ότι στην πλειοψηφία των καταθλιπτικών επεισοδίων ισχύει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λέει η Μαργαρίτα, δηλαδή η πλειοψηφία των περιπτώσεων κατάθλιψης αποτελεί αυτοτιμωρία του ατόμου λόγω των ενοχών που του έχουν δημιουργηθεί στη ζωή του. Γι' αυτό και εμφανίζει και μια άλφα κληρονομικότητα, καθώς το παιδί βλέπει τον καταθλιπτικό γονέα του και θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο που δεν μπορεί να τον κάνει χαρούμενο, οπότε εκπαιδεύει το μυαλό του σ' ένα πολύ τοξικό κι αυτοκαταστροφικό μοτίβο σκέψης. Οι περισσότεροι καταθλιπτικοί άνθρωποι ρίχνουν όλες τις ευθύνες πάνω τους, γι' αυτό και πολλοί ψυχολόγοι όπως η Dorothy Rowe υποστηρίζουν ότι κατάθλιψη παθαίνουν κατά βάση οι "καλοί" άνθρωποι.

Τι σχέση έχει αυτό που λες βρε Αγάπη για την περίπτωση που μιλάμε?
Να βάλω και εγώ γενικά άρθρα να αποδείξω ότι μιλάς για μια παντελώς άσχετη περίπτωση?
Συγκρίνεις διαφορετικά σταδιακά προέλευσης της κατάθλιψης και φυσικά μιλάς για τις πηγές αυτής χωρίς φυσικά να μιλάς για εκδήλωση συμπεριφορών..

Όταν ένας άνθρωπος είναι μέσα σε αυτή δεν μπορεί να αντιληφθεί τα διάφορα προβλήματα που υπάρχουν γύρω του πέραν από το δικό του .
Ενεργεί ή παραιτείται ολοκληρωτικά με βάση μόνο την δική του περίπτωση.

Επομένως η συμπεριφορά της θεματοθέτριας δείχνει ότι αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση αλλά μάλλον ΔΕΝ πάσχει από κατάθλιψη, αλλά απλή θλίψη που θα φύγει όταν λυθούν και τα προβλήματά της.

νομίζεις ότι μπορείς να βγάλεις διάγνωση μέσα από ένα ποστ μιας παντελώς άγνωστης προσωπικότητας για εσένα χωρίς να γνωρίζεις τα βασικά στοιχεία που ένας ψυχολόγος θα προβεί σε αυτό?
Που θα βοηθήσει?
Θα της αποδείξεις ότι έχει αυτή θέμα και όχι ότι όλο αυτό να είναι αποτέλεσμα μιας φάσης που περνάει?

Εφόσον λες ότι έχεις διαβάσει για πες σε παρακαλώ κατά πόσο βοηθάει ένα άτομο δεδομένου της ψυχολογικής της κατάστασης να τις επιρρίπτει ευθύνες?
Είναι μια τακτική που μπορεί να έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα στην ήδη βεβαρημένο ψυχολογία της ..

Να πω επίσης πως το καταθλιπτικό επεισόδιο δε μοιάζει τόσο με τη λύπη αλλά περισσότερο με την απώλεια όρεξης, επομένως η συμπαράσταση

Η συμπαράσταση και η στενή παρακολουθηση απαιτείται σε ανθρώπους που είναι μέσα σε έντονο καταθλιπτικό επεισόδιο γιατί μόνο έτσι είναι σίγουρο το περιβάλλον του ότι σε μια ακόμη υποτροπή του δεν προβεί σε επεισόδιο αυτοχειριας..

Θέλουν πολυ προσοχή αυτά που λες και θα ε συμβούλευα από την θέση που είμαι να μην αφήνεις ποτέ μόνο του κάποιο δικό σου όταν είναι σε αυτή την φάση όσο εκείνος να επιμένει ότι δεν θέλει κανέναν...

ΔΕΝ βοηθάει τις περισσότερες φορές, ίσα ίσα που σε κάνει να νιώθεις αντικείμενο οίκτου.

Οίκτο νιώθεις σε ένα προγενέστερο στάδιο πριν ακόμα πέσεις σε επεισόδιο γι αυτό και απομακρύνεις τους πάντες από κοντά σου με σκοπό την πλήρη απομόνωση σου..

Γι' αυτό και πάρα πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη αρχίζουν από άμυνα να ασχολούνται με τα προβλήματα των γύρω τους και αντλούν ανακούφιση απ' το να βοηθούν, όχι να βοηθιούνται.

Έχεις περάσει από κατάθλιψη?
Έχεις συναίσθηση τι σημαίνει όλο αυτό?
Πως μιλάς για ενασχόληση του ατόμου με προβλήματα των άλλων όταν σε ισχυρό επεισόδιο βρίσκεται σε άρνηση ακόμα να ασχοληθεί και με τον ίδιο του τον ευατο ?
Έχεις δει περιπτώσεις καταθλιπτικων ατόμων που δεν μπορείς να πλησιάσει κοντά τους δεδομένου ότι αρνούνται ακόμα και την προσωπική τους υγιεινή ?
Το είπαμε και παραπάνω απομάκρυνση όλων των κοντινών προσώπων του ,αδιαφορία για τα πάντα και παντελώς έλλειψη ενδιαφέροντος ακόμα και για τα ίδια του τα θέματα..

Δεν έχει καμία σχέση η θλίψη με την κατάθλιψη.

Όπως και να 'χει, παρά τα 5-10 βιβλία ψυχολογίας που έχω διαβάσει και το παρ' ολίγον φλερτ μου πριν κάποια χρόνια με μίνι καταθλιπτικό επεισόδιο, οι απόψεις μου ΔΕΝ υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση τη γνώμη ενός ειδικού, γι' αυτό και λέω ότι μόνο εκείνος μπορεί να κρίνει τι πραγματικά συμβαίνει στην εν λόγω κυρία.

Δεν έχουν καμία σχέση τα πέντε δέκα βιβλία που ουσιαστικά τσουβαλοποιουν καταστάσεις.

Υπάρχει το γενικό πλαίσιο και πάνω σε αυτό δουλευουν .
Το ιδιο θα διαχειριστής ένα καταθλιπτικό που έχει κληρονομικό γονίδιο,το ίδιο έναν που έχει προέλθει όλο αυτό από κάποια απώλεια,από ένα τραύμα το οποίο τον καθηλώνει από βιασμό?

Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και δεν πατροναρετε όπως και ατράνταχτη απόδειξη σε όλο αυτό είναι και οι αντίστοιχες αγωγές που ακολουθούνται από τους αρμόδιους.
Δυο καταθλιπτικα άτομα με ακριβώς τα ίδια συμπτώματα απλά διαφορετικές πηγές δεν μπορούν να ακολουθήσουν πανομοιότυπη αγωγή και φυσικά ούτε πανομοιότυπη ψυχολογική υποστήριξη...

Αυτά, νομίζω το εξαντλήσαμε το θέμα μέχρι να αποκτήσουμε έξτρα πληροφορίες για την ιστορία.

Αυτά και από εμένα και καλό είναι να μιλάμε με προσωποποιημενα περιστατικά να μην κάνουμε διαγνώσεις βάση λίγων μηνυμάτων και το βασικότερο επειδή διαβάσαμε πέντε βιβλία.
Αν ήταν έτσι τότε οι περισσότεροι ψυχολόγοι θα δήλωναν.

Έπειτα αυτό που διατυπώνεται στην ομάδα από άτομα που όντως έχουν κατάθλιψη είναι το ποσό μεγάλη βοήθεια παίρνουν από όλους εμάς που και έχουμε περάσει από αυτό τον κυριολεκτικά λαβύρινθο και καταφέραμε να βγούμε και πώς οι λέξεις και ο τρόπος της συζητήσεις αντικατροπτιζει πλήρως αυτα που ακομα και οι ίδιοι δεν μπορούν να περιγράψουν με λέξεις γιατι ακριβως αυτά που σου προκαλεί η κατάθλιψη, η διαπιστωμένο όμως από γιατρό είναι αδύνατον να τα περιγράψεις με λέξεις και αυτές οι λέξεις να έχουν την δύναμη που τις αρμόζει..

Προσοχή λοιπόν και καλό είναι να μην βάζουμε ταμπέλες ή να τις αναιρουμε αν αυτές προέρχονται από γνωματεύσεις ειδικών.

Αν θες να μιλήσουμε για πολύ ειδικές περιπτώσεις και οχι για το γενικό πρωτόκολλο εδώ ειμαι και πιστεψε με είμαι σε θέση να σου πω τα πάντα γύρω από την πραγματική διαπιστωμένο κλινική κατάθλιψη και μην ανυσηχης δεν εκτιθοναι εγώ σε αυτή ειδικά την περίπτωση

 

[πεταλουδα001]

Παιδιά όπα!Δεν έχω καταθλιψη,μεταφορικα το εννοούσα.Μια εντονη μελαγχολία ναι,για την οποία θα κάνω μια επισκεψη σε ειδικό.Από αλλού ξεκίνησε το θέμα και αλλού κατέληξε. Δεν πειράζει όμως Σημασία έχει να γίνονται ελεύθερα ανταλλαγές απόψεων και θα ήθελε για άλλη μία φορά να σας ευχαριστήσω για τις συμβουλές και την βοήθειά σας. Συζητήσαμε λίγο το μεσημέρι και μου είπε ότι τον ενοχλεί που συνεχώς είμαι με κατεβασμένα τα μούτρα ενώ εκείνος ξεσκιζεται στη δουλειά και η γκρίνια μου. Καταλήξαμε στο γεγονός αντί απόσταση που έχει δημιουργηθεί αναγκαστικά το τελευταίο διάστημα μεταξύ μας μας κάνει ζημιά και για αρχή όταν στρώσουν τα πράγματα και στη δική μου δουλειά λέμε να πάμε ένα ταξιδάκι να ηρεμήσουμε