Ο ανεκπλήρωτος έρωτας...ξεχνιέται;

[Υδροχόος]

Ο έρωτας που θα νιώσεις ο συγκλονιστικός για κάποια κοπέλα που θα σε ταρακουνήσει, είναι ανεξέλεγκτος, δεν τον ελέγχεις, είναι υποσυνείδητος. Πάντα υπάρχει η πιθανότητα που θα βρεθεί μπροστά σου μια που θα σε κάνει να το νιώσεις. Έχω δει άτομα με μεγάλη εμπειρία σε γυναίκες να παθαίνουν ταράκουλο με μια. Το έχω νιώσει και εγώ από την πρώτη στιγμή που την είδα, μόνο που μπήκε στο χώρο και στα 38 μου, όχι γυμνάσιο ή πιτσιρικάς, δεν ήταν στο χέρι μου, έβγαινε από μέσα μου ορμητικά και δεν ήμουν και κανένας που είχα πρόβλημα με γυναίκες, τις είχα τις σχέσεις μου. Αν και πέρασαν 5 χρόνια, ακόμα και στο μεσοδιάστημα έκανα άλλο δεσμό (μαζί της δεν είχα δεσμό δυστυχώς!), όταν την συναντώ καμιά φορά το ίδιο ταράζομαι και ενθουσιάζομαι. Ευτυχώς ή δυστυχώς αυτά είναι σπάνια. Αλλά λες "ρε γαμώτο! Τι ζωή είναι αυτή αν δεν έχεις με ένα τέτοιο άτομο σχέση και ας σε κάψει, δε βαριέσαι, η ζωή είναι μικρή στο κάτω-κάτω, αυτές οι συγκινήσεις είναι που σε κρατάνε ζωντανό". Δυστυχώς όμως όπως είπα το να σε θέλει το ίδιο και το άλλο άτομο, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ κωλοφαρδία.

Έτσι βρίσκουμε συντρόφους που μπορούμε να ελέγχουμε τον εαυτό μας μπροστά τους (μη απειλητικοί να μας ανατρέπουν), φτιάχνοντας σχέσεις ασφαλείς, επίπεδες που μερικές φορές θυμίζουν και συμβάσεις, αλλά μια ζωή να την περνάς με την μετριότητα; Γι'αυτό τα γράφω όλα αυτά, γιατί μεγαλώνουμε ρε γαμώτο και μετά...πάπαλα. Αυτούς τους μεγάλους έρωτες που ύμνησαν και οι ποιητές, δεν τους βρίσκεις εύκολα.

Εγώ πάντως σου εύχομαι να βρεθεί στο δρόμο σου η γυναίκα που θα σε ανατρέψει, άλλη αίσθηση....

Τί ωραίο όλο αυτό...

Έμαθε ποτέ πώς ένιωσες για εκείνη ;

 

[vasilagas]

Αυτό λέω και εγώ, γι'αυτό και εγώ σου απάντησα σε προηγούμενο ποστ ότι αυτό που κατακρίνεις, δηλαδή τις σχέσεις σύμβασης (άντρες και γυναίκες που κοιτάνε αλλού κλπ που έγραφες), τελικά είναι αναπόφευκτες, εφόσον δεν συμβαίνει το παραπάνω γεγονός.

Πολύ απαισιόδοξο αυτό και προδίδει μόνο μη συναισθηματική διαθεσιμότητα. Που οκ, κι εγώ το έχω περάσει. Δεν βρήκα όμως κανένα συμβιβασμό για να καλυψω το κενό που ενιωθα. Το βρίσκω πρώτον ανωριμο και έπειτα αδικο προς το αλλο άτομο. Βέβαια εγω το πέτυχα αυτο με αλλους τρόπους εξίσου προβληματικους ισως, αλλά όντας μόνος. Χωρίς να την πληρώσει κανένας αθώος. Καταλαβαίνω βέβαια ότι οι περισσοτεροι άνθρωποι ειναι σκαρτοι και θα φερθούν παλι εγωιστικά και στο τελος της ημερας. : p
Απλά θέλω να πω ότι καλό θα ήταν να αυτοθεραπευεστε πριν μπείτε σε άλλες σχέσεις.
Διαφορετικά λογικο ο τι επεται μετά να φαντάζει "σύμβαση". Αλλωστε, πόσο δυνατός μπορει να ήταν ένας ερωτας που δεν είχες το θαρρος και τη δύναμη να τον κρατήσεις (ή αυτός εσένα; )

Επειδή ακριβώς η ζωή είναι μικρή, καποτε να απομυθοποιουμε το παρελθόν που δεν ευδοκίμησε και ποτέ, να το αφήνουμε εκεί που είναι, για να μπορέσουμε να κάνουμε χώρο για ότι άλλο είναι να ερθει.

 

[Devil]

Μόνο αν εισαι κορόιδο συνεχίζεις να υπέρ θαυμαζεις το παρελθον.

Όσοι άξιζαν να είναι στη ζωή σου και σου ήταν κάτι σημαντικό θα συνέχιζαν να είναι... Ξεχάστε πρώην συντρόφους, παλιους φίλους και ανεκπλήρωτους έρωτες. Δε χρειάζεται να εκθειάζεις ένα άτομο που αυριο μεθαυριο θα λέει σε έναν άλλο άντρα η γυναίκα ότι καλυτερα που χώρισε για να βρει εκεινον η εκείνη.

Καλυτερα πανω απο ολους και όλα να αγάπησετε τον εαυτό σας κυρίως.

 

[Υδροχόος]

Διαφορετικά λογικο ο τι επεται μετά να φαντάζει "σύμβαση". Αλλωστε, πόσο δυνατός μπορει να ήταν ένας ερωτας που δεν είχες το θαρρος και τη δύναμη να τον κρατήσεις (ή αυτός εσένα; )

Μα ήταν δυνατός απ' τη μεριά του. Και - θεωρώ ότι - θα είχε το θάρρος και τη δύναμη να τον κρατήσει, αν κι η άλλη πλευρά ένιωθε το ίδιο...

 

[vasilagas]

Μα ήταν δυνατός απ' τη μεριά του. Και - θεωρώ ότι - θα είχε το θάρρος και τη δύναμη να τον κρατήσει, αν κι η άλλη πλευρά ένιωθε το ίδιο...

Ναι οκ δεν ξέρω λεπτομερεις, ένα ευρύτερο σχόλιο έκανα με αφορμή το μηνύμα του.

Μόνο αν εισαι κορόιδο συνεχίζεις να υπέρ θαυμαζεις το παρελθον.

Όσοι άξιζαν να είναι στη ζωή σου και σου ήταν κάτι σημαντικό θα συνέχιζαν να είναι... Ξεχάστε πρώην συντρόφους, παλιους φίλους και ανεκπλήρωτους έρωτες. Δε χρειάζεται να εκθειάζεις ένα άτομο που αυριο μεθαυριο θα λέει σε έναν άλλο άντρα η γυναίκα ότι καλυτερα που χώρισε για να βρει εκεινον η εκείνη.

Καλυτερα πανω απο ολους και όλα να αγάπησετε τον εαυτό σας κυρίως.

Εχεις απολυτο δικιο. Και δεν αφορά απαραίτητα ερωτικες σχεσεις. Δεν είναι βέβαια και το πιο εύπεπτο μάθημα. Εχασα ατελείωτο χρόνο στα 20 μου προσπαθώντας να το χωνέψω. Oh well, παρακάτω…

 

[ROM32]

Τί ωραίο όλο αυτό...

Έμαθε ποτέ πώς ένιωσες για εκείνη ;

Ευχαριστώ! Όχι! Δυστυχώς! Όπως έγραψα δεν υπήρχε ανταπόκριση και σε αυτές τις περιπτώσεις για να μην γίνεις ενοχλητικός και φορτικός αλλά και να κρατήσεις την αξιοπρέπεια σου το μαζεύεις (με πολύ πόνο όμως). Δεν βρέθηκε ποτέ η ευκαιρία να της να εκφράσω όλα όσα συναισθήματα και σκέψεις έτρεφα γιάυτήν. Ήθελα τόσο πολύ να προσφέρω στην ζωή της και να νιώθω χρήσιμος στη ζωή κάποιου αλλου, ήθελα να την φροντίζω, να την ακούω να μου μιλάει με τις ωρες, να χαίρομαι το απίστευτα ανεβαστικό για την διαθεση μου παιδικό και αθώο χαμογελο της και πολλά άλλα. Κατάφερνε να μου βγάζει τον καλό συντροφικό μου εαυτό. Συναισθήματα και σκέψεις φούσκωναν μεσα μου και κόντευαν να εκραγούν και δεν μπορούσα να της τα επικοινωνήσω (που μάλλον θα της ήταν και αδιάφορα) ούτε στους ίδιους τους φίλους μου δεν μπορούσα να τα πω γιατί θα λέγανε πάνω-κάτω ο,τι λέει ο devil παραπάνω. Αυτές τις στιγμές λοιπόν ένιωθα την μοναξιά μου να πιάνει ταβάνι, αλλά και στενοχωριόμουν με αυτή την "αδικια" στην ζωή, δηλαδή να είμαι ο άνθρωπος που θέλει να προσφέρει ο,τι καλό είχε και να μην μπορεί ούτε καν να το αντιληφθεί (εφόσον μάλλον δεν ήμουν του γούστου της) το αλλο άτομο και έτσι να πρέπει να το πνίξω και να συνεχίσω την προηγούμενη επίπεδη ζωή μου, μέχρι πότε όμως έτσι; Ε! Λοιπόν, τότε έπαθα υπαρξιακό και σκεφτόμουν πως θα μεγαλώσουμε, θα φτάσουμε στο τέλος της ζωής μας, θα έχουμε χαθεί και ποτέ δεν θα μάθει όλα αυτά τα συναισθήματα. Τέλος σκεφτόμουν οτι αν δεν μου ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην ζωή, τότε θα καταδικαστώ να ζήσω ίσως μια μέτρια τυπικά καλή συναισθηματική ζωή σαν των κοινών τυπικών νοικοκυραίων και σαν αυτές του μέσου όρου και της πλειοψηφίας.

 

[glayki]

Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες τείνουν να μεγαλοποιουνται στο μυαλό μας ως οι ιδανικές ευκαιρίες που δεν ευδοκίμησαν, ακριβώς επειδή έμειναν ανεκπλήρωτοι. Αν εκπληρωνονταν ,πιθανότατα θα είχαν απομυθοποιηθει.

 

[Devil]

Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες τείνουν να μεγαλοποιουνται στο μυαλό μας ως οι ιδανικές ευκαιρίες που δεν ευδοκίμησαν, ακριβώς επειδή έμειναν ανεκπλήρωτοι. Αν εκπληρωνονταν ,πιθανότατα θα είχαν απομυθοποιηθει.

Τους έχουμε απομυθοποιησει με τις δεκάδες εμπειρίες που έχουμε παρει.

 

[Υδροχόος]

Ευχαριστώ! Όχι! Δυστυχώς! Όπως έγραψα δεν υπήρχε ανταπόκριση και σε αυτές τις περιπτώσεις για να μην γίνεις ενοχλητικός και φορτικός αλλά και να κρατήσεις την αξιοπρέπεια σου το μαζεύεις (με πολύ πόνο όμως). Δεν βρέθηκε ποτέ η ευκαιρία να της να εκφράσω όλα όσα συναισθήματα και σκέψεις έτρεφα γιάυτήν. Ήθελα τόσο πολύ να προσφέρω στην ζωή της και να νιώθω χρήσιμος στη ζωή κάποιου αλλου, ήθελα να την φροντίζω, να την ακούω να μου μιλάει με τις ωρες, να χαίρομαι το απίστευτα ανεβαστικό για την διαθεση μου παιδικό και αθώο χαμογελο της και πολλά άλλα. Κατάφερνε να μου βγάζει τον καλό συντροφικό μου εαυτό. Συναισθήματα και σκέψεις φούσκωναν μεσα μου και κόντευαν να εκραγούν και δεν μπορούσα να της τα επικοινωνήσω (που μάλλον θα της ήταν και αδιάφορα) ούτε στους ίδιους τους φίλους μου δεν μπορούσα να τα πω γιατί θα λέγανε πάνω-κάτω ο,τι λέει ο devil παραπάνω. Αυτές τις στιγμές λοιπόν ένιωθα την μοναξιά μου να πιάνει ταβάνι, αλλά και στενοχωριόμουν με αυτή την "αδικια" στην ζωή, δηλαδή να είμαι ο άνθρωπος που θέλει να προσφέρει ο,τι καλό είχε και να μην μπορεί ούτε καν να το αντιληφθεί (εφόσον μάλλον δεν ήμουν του γούστου της) το αλλο άτομο και έτσι να πρέπει να το πνίξω και να συνεχίσω την προηγούμενη επίπεδη ζωή μου, μέχρι πότε όμως έτσι; Ε! Λοιπόν, τότε έπαθα υπαρξιακό και σκεφτόμουν πως θα μεγαλώσουμε, θα φτάσουμε στο τέλος της ζωής μας, θα έχουμε χαθεί και ποτέ δεν θα μάθει όλα αυτά τα συναισθήματα. Τέλος σκεφτόμουν οτι αν δεν μου ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην ζωή, τότε θα καταδικαστώ να ζήσω ίσως μια μέτρια τυπικά καλή συναισθηματική ζωή σαν των κοινών τυπικών νοικοκυραίων και σαν αυτές του μέσου όρου και της πλειοψηφίας.

Τί να πω...Με έχεις συνεπάρει σήμερα. Τόσο πολύ καλά "μεταφέρεις" όλα όσα ένιωσες, που ως κι εγώ λυπάμαι πάρα πολύ που δεν ευοδώθηκε όλο αυτό...

Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ, είναι να το ξαναζήσεις. Αλλά με τεράστια ανταπόκριση αυτή τη φορά. Στο εύχομαι ολόψυχα.

 

[Valder]

Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες τείνουν να μεγαλοποιουνται στο μυαλό μας ως οι ιδανικές ευκαιρίες που δεν ευδοκίμησαν, ακριβώς επειδή έμειναν ανεκπλήρωτοι. Αν εκπληρωνονταν ,πιθανότατα θα είχαν απομυθοποιηθει.

Όταν ήμανε μικρό, ειχα γνωρίσει απο αλλλλλελογρρρρραφία μια ξένη. Αλλεμανή γερμανιδάρα καστανόξανθη. Οχι αυτό το ξανθό που οταν γίνονται γραίες το κοβουσι ολες αγορέ (τι διαολο παθαινουσι αι Γερμανίδαι δεν ξερω).

Αστέρι η Γερμανίδα. Φύσαγε. Δηλαδή τηνε κοιταγες και έλεγες αμα δεν την κανω Ορθόδοξη να ανέβει την Τηνο με τα γόνατα, έχω αποτυχει σαν αντρας.

Μαθε γερμανικά, μου λεγε η σωβινιστρια, δε μπορω τα γραμματακια στα αγγλικά.
Στα παπάρια του ο Βαλ. Αγγλικούλια.
Μάθε γερμανικά....
Αγγλικούλια ο Βαλ.

Ερχεται 2008, οι μεγάλες ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΕΣ ΔΟΞΕΣ, ειχαν ήδη κανει το παπάρι θεοφούσκωτο και αξιοζήλευτο μανιτάρι που όλαι αι κορασίδαι ήθελαν να θωπεύσουν και να το αποστερήσουσι από τα νερά του. (τα μανιταρια έχουν νερό, ο Μαριο και ο Λουιτζι δε θα διψάσουνε ποτες νι χιχι)

Την ξαναψάχνω. Στα αγγλικά. ΕΚΕΙ Ο ΤΡΕΛΟΣ, ΑΓΓΛΙΚΟΥΛΙΑ.
Τη βρισκω. Μιλάμε.
Μάθε γερμανικά, μου κάνει
Στειλε φωτο να δω αν αξίζει να μαθω, της κανω

ΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟΝ ΜΠΙΣΜΑΡΚ. ΚΡΟΥΠ 88άρι. ΔΙΚΕ ΜΟΥ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΣ ΒΟΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΡΑΒΙΑΣ.

Έμαθα γερμανικά 8 χρονια αργότερα το 2016, δεν της μίλησα ποτέ.

Ήταν καλά. Απεμυθοποιήθη.

 

[vasilagas]

Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες τείνουν να μεγαλοποιουνται στο μυαλό μας ως οι ιδανικές ευκαιρίες που δεν ευδοκίμησαν, ακριβώς επειδή έμειναν ανεκπλήρωτοι. Αν εκπληρωνονταν ,πιθανότατα θα είχαν απομυθοποιηθει.

Ακριβώς, ότι μένει στο μυαλό εξιδανικευεται δυστυχώς

Ευχαριστώ! Όχι! Δυστυχώς! Όπως έγραψα δεν υπήρχε ανταπόκριση και σε αυτές τις περιπτώσεις για να μην γίνεις ενοχλητικός και φορτικός αλλά και να κρατήσεις την αξιοπρέπεια σου το μαζεύεις (με πολύ πόνο όμως). Δεν βρέθηκε ποτέ η ευκαιρία να της να εκφράσω όλα όσα συναισθήματα και σκέψεις έτρεφα γιάυτήν. Ήθελα τόσο πολύ να προσφέρω στην ζωή της και να νιώθω χρήσιμος στη ζωή κάποιου αλλου, ήθελα να την φροντίζω, να την ακούω να μου μιλάει με τις ωρες, να χαίρομαι το απίστευτα ανεβαστικό για την διαθεση μου παιδικό και αθώο χαμογελο της και πολλά άλλα. Κατάφερνε να μου βγάζει τον καλό συντροφικό μου εαυτό. Συναισθήματα και σκέψεις φούσκωναν μεσα μου και κόντευαν να εκραγούν και δεν μπορούσα να της τα επικοινωνήσω (που μάλλον θα της ήταν και αδιάφορα) ούτε στους ίδιους τους φίλους μου δεν μπορούσα να τα πω γιατί θα λέγανε πάνω-κάτω ο,τι λέει ο devil παραπάνω. Αυτές τις στιγμές λοιπόν ένιωθα την μοναξιά μου να πιάνει ταβάνι, αλλά και στενοχωριόμουν με αυτή την "αδικια" στην ζωή, δηλαδή να είμαι ο άνθρωπος που θέλει να προσφέρει ο,τι καλό είχε και να μην μπορεί ούτε καν να το αντιληφθεί (εφόσον μάλλον δεν ήμουν του γούστου της) το αλλο άτομο και έτσι να πρέπει να το πνίξω και να συνεχίσω την προηγούμενη επίπεδη ζωή μου, μέχρι πότε όμως έτσι; Ε! Λοιπόν, τότε έπαθα υπαρξιακό και σκεφτόμουν πως θα μεγαλώσουμε, θα φτάσουμε στο τέλος της ζωής μας, θα έχουμε χαθεί και ποτέ δεν θα μάθει όλα αυτά τα συναισθήματα. Τέλος σκεφτόμουν οτι αν δεν μου ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην ζωή, τότε θα καταδικαστώ να ζήσω ίσως μια μέτρια τυπικά καλή συναισθηματική ζωή σαν των κοινών τυπικών νοικοκυραίων και σαν αυτές του μέσου όρου και της πλειοψηφίας.

Κρίμα που δεν ειπες ποτέ κάτι…

 

[glayki]

Όταν ήμανε μικρό, ειχα γνωρίσει απο αλλλλλελογρρρρραφία μια ξένη. Αλλεμανή γερμανιδάρα καστανόξανθη. Οχι αυτό το ξανθό που οταν γίνονται γραίες το κοβουσι ολες αγορέ (τι διαολο παθαινουσι αι Γερμανίδαι δεν ξερω).

Δοξασμένες εποχές αλληλογραφίας! Και εγώ είχα ανοίξει πόρτα με Ολλανδία τότε.. Αχ τι μου θυμισες

 

[Valder]

Δοξασμένες εποχές αλληλογραφίας! Και εγώ είχα ανοίξει πόρτα με Ολλανδία τότε.. Αχ τι μου θυμισες

Είναι διαφορετικό. Ο αρσενικός αφομοιωνει στη φυλή τη θηλυκιά.

Τι να μας πεις για τον πορδοκαλί λέλεκα αχρουτεν χοχειτεν βαν χροοιτε.

Εδω σου λεω πηγα να εναποθέσω βυζαντινό DNA στην απόγονη του Οττο και της Πριγκίπισσας Θεοφανώς των Κομνηνών.

ΘΑ ΤΟ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΑ ΤΟ ΚΟΡΑΣΙΟ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ.

 

[Υδροχόος]

Να πάω να φέρω κανένα τραγουδάκι...από δίπλα ;

Το ρίξατε στη νοσταλγία κάποιες/κάποιοι...

 

[ROM32]

Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες τείνουν να μεγαλοποιουνται στο μυαλό μας ως οι ιδανικές ευκαιρίες που δεν ευδοκίμησαν, ακριβώς επειδή έμειναν ανεκπλήρωτοι. Αν εκπληρωνονταν ,πιθανότατα θα είχαν απομυθοποιηθει.

Ωραίο αυτό που είπες αλλά θα πω κάτι.

Είχα ένα φίλο κάποτε, πολύ γυναικάς, τις άλλαζε λες και πήγαινε να αγοράσει κονσέρβες σε σουπερ-μαρκετ (ήταν και ωραίο παιδί η αλήθεια ήταν αλλά είχε και το τρόπο του), κάποια στιγμή και ενώ δεν το έκανε ποτε αυτό, μας έπρηζε για μια τυπισσα, δεν του δίναμε πολύ σημασία γιατι λέγαμε "σιγα μωρε! Μας δουλεύει, έχει ο Κώστας ανάγκη αυτήν; Πλάκα μας κάνει" και είχε πραγματικά πολύ ωραία κορίτσια κατα καιρούς. Τελοσπάντων! Τα έφτιαξε με αυτήν, την κατάφερε. Όμως αυτή δεν ένιωθε στον ίδιο βαθμό αυτά τα συναισθήματα και έτσι τον χώρισε για κάποιον άλλο. Ο Κώστας εξαφανίστηκε, αναρωτιόμασταν τι είχε απογίνει, τηλέφωνα δεν σήκωνε η δεν εμφανιζόταν στο τηλέφωνο όταν τον παίρναμε σπίτι του, η μάνα του έλεγε οτι είναι άρρωστος ή έχει φύγει κλπ, δεν εμφανιζόταν στα στέκια και γενικά είχαμε ανησυχήσει. Μια μέρα λοιπόν ένας μας φέρνει την είδηση ότι είχε καταλήξει στο ψυχιατρείο γιατί ήθελε να πηδήξει από το μπαλκόνι και του φώναζε όλη η γειτονιά να μην το κάνει και αποκαλύπτεται εν τελει οτι ο τυπος μετα τον χωρισμό το είχε πάρει βαρέως και έκλαιγε στο σπίτι του, οι γονείς του σε απόγνωση να τον συνεφέρουνε, η μάνα του "τσούλα" ανέβαζε την κοπέλα και τσούλα την κατέβαζε που έκανε το παιδι της κουρέλι, την έπαιρναν τηλέφωνα να εμφανιστεί κλπ. Αφού έκανε κάτι θεραπείες εν τελει βγήκε αλλά άλλος άνθρωπος, τωρα και μετα απο τόσα χρόνια ξέρω οτι είναι παντρεμένος με παιδί. Εδώ λοιπόν ο έρωτας δεν έμεινε ανεκπλήρωτος, προχώρησε αλλά είχαμε θυμα. Βέβαια εδώ να πω ότι δεν ξέρω αν είχε από πριν κάποια τάση προς ψυχική ασθένεια που το περιστατικό του το διόγκωσε, αλλά δεν φαινόταν, σάμπως τα ξέρει και κανείς;

Εγώ θα πω επιπλέον σε αυτά που γράφεις πέρα από την ιστορία μου, ας εκπληρωθεί ο ερωτας και ας απομυθοποιηθεί, τουλάχιστον να μην μείνει απωθημένο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Ιουλίου 2024

Ακριβώς, ότι μένει στο μυαλό εξιδανικευεται δυστυχώς


Κρίμα που δεν ειπες ποτέ κάτι…

Μα δεν υπήρχε ανταπόκριση, τι να πω?

 

[glayki]

Εγώ θα πω επιπλέον σε αυτά που γράφεις πέρα από την ιστορία μου, ας εκπληρωθεί ο ερωτας και ας απομυθοποιηθεί, τουλάχιστον να μην μείνει απωθημένο.

Υπάρχουν περιπτώσεις σαν του παιδιού που ανέφερες που καλύτερα να μείνει απωθημένο από το να σε κάνει σμπαραλια. Και επιτέλους πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας να διαχειρίζονται την απόρριψη.

 

[ROM32]

Οπότε το ηθικό δίδαγμα που βγαινει απο όλα αυτα ειναι οτι το να είσαι ωραίος δεν εχει καμία σημασία.... ή τουλάχιστον δεν έχει την σημασία που κάποιοι του αποδίδουν κατα καιρούς.

Και ολα αυτά ειναι παραισθήσεις του μυαλού... το θεμα ειναι να περνάς καλά ερωτικά και αν προκύψει και κανα καλό παιδί να την ερωτευητεις και να δεσμευτεις.

"ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ"

Πρωτα αγοράζεις... μετα αποφασίζεις αν θα πουλήσεις. Και αν θές προπόνηση για να γίνεις έτσι έλα να σε μυήσει ο Ντέβιλ στη νύχτα.

μετά απο τόσες εμπειρίες θα απομυθοποιήσεις πολλά.

Έχω απομυθοποιήσει πολλά και μου έχουν συμβεί. Είχα μια κοπέλα που έμαθα από την επόμενη σχέση της από εμενα πχ ότι έπαιρνε π@#,πες στο γιατρό της στην επίσκεψη και ο άλλος την περίμενε έξω, ίσως το έκανε και σε μένα, αλλά δεν με πείραξε και ξέρεις γιατί; Γιατί ήταν σχέση σύμβασης, δεν ένιωθα και τίποτα έντονο για εκείνη, εγώ την έδιωξα κιόλας. Με πείραξε στιγμιαία αλλά το ξεπέρασα λέγοντας "ε! Αυτά συμβαίνουν". Αν το μάθαινα όμως για την καψούρα μου πιστεύω θα με στεναχώρουσε αφάνταστα! Καταλαβαίνεις την συναισθηματική διάφορα; Δεν σημαίνει ότι επειδή τα πράγματα είναι απομυθοποιημενα θα παίζω με safe συναισθηματικά κοπελίτσες για να είμαι εντάξει.

 

[Valder]

Έχω απομυθοποιήσει πολλά και μου έχουν συμβεί. Είχα μια κοπέλα που έμαθα από την επόμενη σχέση της από εμενα πχ ότι έπαιρνε π@#,πες στο γιατρό της στην επίσκεψη και ο άλλος την περίμενε έξω, ίσως το έκανε και σε μένα, αλλά δεν με πείραξε και ξέρεις γιατί; Γιατί ήταν σχέση σύμβασης, δεν ένιωθα και τίποτα έντονο για εκείνη, εγώ την έδιωξα κιόλας. Με πείραξε στιγμιαία αλλά το ξεπέρασα λέγοντας "ε! Αυτά συμβαίνουν". Αν το μάθαινα όμως για την καψούρα μου πιστεύω θα με στεναχώρουσε αφάνταστα! Καταλαβαίνεις την συναισθηματική διάφορα; Δεν σημαίνει ότι επειδή τα πράγματα είναι απομυθοποιημενα θα παίζω με safe συναισθηματικά κοπελίτσες για να είμαι εντάξει.

Τότε θα βγει απο τη θεση της καψούρας απο μεσα σου, ακόμα κι αν παρει καποιο χρόνο.

Θα εχεις αλλάξει. Θα εισαι για καποιο διαστημα ζωντανός νεκρός αλλά, γίνεται να βγει.

Στο τέλος, δεν έχει καμια διαφορά η καψούρα απο την τσιμπουκλού. Θα ειναι κι αυτη μια τσιμπουκλού.

Γιατι; Γιατι οι πράξεις μας, μας υποβιβάζουν σε τετοιο βαθμό και μας κατατάσσουν σε φτηνά κορμιά ανάξια λόγου και χρόνου και προσοχής. Όχι το πως ξεκίνησε ή το τι νιώθει η ψυχή μας.

Μπορεί να πεθαινεις γι αυτή, να θες να ζησεις και να σβήσεις δίπλα της, να γινει η μανα των παιδιών σου και παρόλαυτα ναι, να τη βρεις με το πουλί του αφεντικού της ανάμεσα στα σκέλια.

Δε θα μαθεις μονο αυτή τη γυναίκα εκεινη την ώρα. Θα μαθεις και τον εαυτό σου.

Ευχομαι να μη χρειαστει να το ζησεις ποτέ. Γιατι ακόμα και για τη θετική παρενεργεια του να μαθεις τον εαυτό σου, δεν ξερω αν αξίζει.

Η πολλή γνώση ειναι παράνοια και οδηγει σε μοναχική ζωή.

 

[vasilagas]

Ωραίο αυτό που είπες αλλά θα πω κάτι.

Είχα ένα φίλο κάποτε, πολύ γυναικάς, τις άλλαζε λες και πήγαινε να αγοράσει κονσέρβες σε σουπερ-μαρκετ (ήταν και ωραίο παιδί η αλήθεια ήταν αλλά είχε και το τρόπο του), κάποια στιγμή και ενώ δεν το έκανε ποτε αυτό, μας έπρηζε για μια τυπισσα, δεν του δίναμε πολύ σημασία γιατι λέγαμε "σιγα μωρε! Μας δουλεύει, έχει ο Κώστας ανάγκη αυτήν; Πλάκα μας κάνει" και είχε πραγματικά πολύ ωραία κορίτσια κατα καιρούς. Τελοσπάντων! Τα έφτιαξε με αυτήν, την κατάφερε. Όμως αυτή δεν ένιωθε στον ίδιο βαθμό αυτά τα συναισθήματα και έτσι τον χώρισε για κάποιον άλλο. Ο Κώστας εξαφανίστηκε, αναρωτιόμασταν τι είχε απογίνει, τηλέφωνα δεν σήκωνε η δεν εμφανιζόταν στο τηλέφωνο όταν τον παίρναμε σπίτι του, η μάνα του έλεγε οτι είναι άρρωστος ή έχει φύγει κλπ, δεν εμφανιζόταν στα στέκια και γενικά είχαμε ανησυχήσει. Μια μέρα λοιπόν ένας μας φέρνει την είδηση ότι είχε καταλήξει στο ψυχιατρείο γιατί ήθελε να πηδήξει από το μπαλκόνι και του φώναζε όλη η γειτονιά να μην το κάνει και αποκαλύπτεται εν τελει οτι ο τυπος μετα τον χωρισμό το είχε πάρει βαρέως και έκλαιγε στο σπίτι του, οι γονείς του σε απόγνωση να τον συνεφέρουνε, η μάνα του "τσούλα" ανέβαζε την κοπέλα και τσούλα την κατέβαζε που έκανε το παιδι της κουρέλι, την έπαιρναν τηλέφωνα να εμφανιστεί κλπ. Αφού έκανε κάτι θεραπείες εν τελει βγήκε αλλά άλλος άνθρωπος, τωρα και μετα απο τόσα χρόνια ξέρω οτι είναι παντρεμένος με παιδί. Εδώ λοιπόν ο έρωτας δεν έμεινε ανεκπλήρωτος, προχώρησε αλλά είχαμε θυμα. Βέβαια εδώ να πω ότι δεν ξέρω αν είχε από πριν κάποια τάση προς ψυχική ασθένεια που το περιστατικό του το διόγκωσε, αλλά δεν φαινόταν, σάμπως τα ξέρει και κανείς;

Εγώ θα πω επιπλέον σε αυτά που γράφεις πέρα από την ιστορία μου, ας εκπληρωθεί ο ερωτας και ας απομυθοποιηθεί, τουλάχιστον να μην μείνει απωθημένο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Ιουλίου 2024

Μα δεν υπήρχε ανταπόκριση, τι να πω?

Ωραίο αυτό που είπες αλλά θα πω κάτι.

Είχα ένα φίλο κάποτε, πολύ γυναικάς, τις άλλαζε λες και πήγαινε να αγοράσει κονσέρβες σε σουπερ-μαρκετ (ήταν και ωραίο παιδί η αλήθεια ήταν αλλά είχε και το τρόπο του), κάποια στιγμή και ενώ δεν το έκανε ποτε αυτό, μας έπρηζε για μια τυπισσα, δεν του δίναμε πολύ σημασία γιατι λέγαμε "σιγα μωρε! Μας δουλεύει, έχει ο Κώστας ανάγκη αυτήν; Πλάκα μας κάνει" και είχε πραγματικά πολύ ωραία κορίτσια κατα καιρούς. Τελοσπάντων! Τα έφτιαξε με αυτήν, την κατάφερε. Όμως αυτή δεν ένιωθε στον ίδιο βαθμό αυτά τα συναισθήματα και έτσι τον χώρισε για κάποιον άλλο. Ο Κώστας εξαφανίστηκε, αναρωτιόμασταν τι είχε απογίνει, τηλέφωνα δεν σήκωνε η δεν εμφανιζόταν στο τηλέφωνο όταν τον παίρναμε σπίτι του, η μάνα του έλεγε οτι είναι άρρωστος ή έχει φύγει κλπ, δεν εμφανιζόταν στα στέκια και γενικά είχαμε ανησυχήσει. Μια μέρα λοιπόν ένας μας φέρνει την είδηση ότι είχε καταλήξει στο ψυχιατρείο γιατί ήθελε να πηδήξει από το μπαλκόνι και του φώναζε όλη η γειτονιά να μην το κάνει και αποκαλύπτεται εν τελει οτι ο τυπος μετα τον χωρισμό το είχε πάρει βαρέως και έκλαιγε στο σπίτι του, οι γονείς του σε απόγνωση να τον συνεφέρουνε, η μάνα του "τσούλα" ανέβαζε την κοπέλα και τσούλα την κατέβαζε που έκανε το παιδι της κουρέλι, την έπαιρναν τηλέφωνα να εμφανιστεί κλπ. Αφού έκανε κάτι θεραπείες εν τελει βγήκε αλλά άλλος άνθρωπος, τωρα και μετα απο τόσα χρόνια ξέρω οτι είναι παντρεμένος με παιδί. Εδώ λοιπόν ο έρωτας δεν έμεινε ανεκπλήρωτος, προχώρησε αλλά είχαμε θυμα. Βέβαια εδώ να πω ότι δεν ξέρω αν είχε από πριν κάποια τάση προς ψυχική ασθένεια που το περιστατικό του το διόγκωσε, αλλά δεν φαινόταν, σάμπως τα ξέρει και κανείς;

Εγώ θα πω επιπλέον σε αυτά που γράφεις πέρα από την ιστορία μου, ας εκπληρωθεί ο ερωτας και ας απομυθοποιηθεί, τουλάχιστον να μην μείνει απωθημένο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Ιουλίου 2024

Μα δεν υπήρχε ανταπόκριση, τι να πω?

Οκ, δεν ξέρω. Αλλά και μια κάποια σπίθα να υπήρχε εσύ δείλιασες να μάθεις. Δεν καταλαβαίνω πως αντέχετε να μένετε με απωθημένα…

 

[Himela]

στα 38 μου,////Αν και πέρασαν 5 χρόνια

Άλλα αντ' άλλων ηλικία έχετε δηλώσει μεσιέ;