Πιστεύετε στον Θεό; [II]

[Μάρκος Βασίλης]

Προσωπική μου άποψη είναι ότι όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν σε μια ανώτερη, υπερφυσική δύναμη.
Η ανώτερη δύναμη είναι συνυφασμένη με την ελπίδα. Είναι αρχέγονη ανάγκη των ανθρώπων να στρέφονται για ελπίδα σ΄αυτήν όταν έχει χαθεί από οπουδήποτε αλλού θα μπορούσαν να την αντλήσουν.
Καταλαγιάζει τους φόβους, παρηγορεί, καθησυχάσει, ανακουφίζει και δίνει δύναμη.
Ακόμα και τα άτομα που δηλώνουν άθεα, πιθανόν κάποια στγμή στη ζωή τους ν΄ αναγκαστούν να την επικαλεστούν. (Δεν τους το εύχομαι βέβαια επειδή για να φτάσουν σ΄ αυτό το σημείο θα πρέπει να έχουν να διαχειριστούν μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση).

Νομίζω ότι κάθε τοποθέτηση πάνω σε θρησκευτικά και μεταφυσικά ζητήματα είναι εν γένει απόρροια αυτής της ανάγκης. Αλλά, όπως το βλέπω εξωτερικά, και η στροφή στον αθεϊσμό είναι ένας τρόπος να αναζητήσεις ελπίδα σε σχέση με αυτά τα ζητήματα, διότι, π.χ. αν αρνηθείς την ύπαρξη μίας μεταφυσικής ύπαρξης, κατά κανόνα ανώτερης, δίνεις στον εαυτό σου την ελπίδα ότι έχεις τη δύναμη να διαχειριστείς τις καταστάσεις αυτόνομα, χωρίς να δύναται να υπάρξει άλλη βούληση, πέρα από την ανθρώπινη.

Οπότε, υπό αυτό το πρίσμα, δε θεωρώ ότι η ανάγκη μας να αναζητούμε την ελπίδα είναι, πια, συνυφασμένη μόνο με ανώτερες δυνάμεις.

 

[Guest 699855]

Αλλά, όπως το βλέπω εξωτερικά, και η στροφή στον αθεϊσμό είναι ένας τρόπος να αναζητήσεις ελπίδα σε σχέση με αυτά τα ζητήματα, διότι, π.χ. αν αρνηθείς την ύπαρξη μίας μεταφυσικής ύπαρξης, κατά κανόνα ανώτερης, δίνεις στον εαυτό σου την ελπίδα ότι έχεις τη δύναμη να διαχειριστείς τις καταστάσεις αυτόνομα, χωρίς να δύναται να υπάρξει άλλη βούληση, πέρα από την ανθρώπινη.

Μα γι΄αυτό είπα παραπάνω ότι ακόμα και οι άθεοι μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή τους να στραφούν για τελευταία ελπίδα σε μια ανώτερη δύναμη όταν μία κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια των δυνατοτήτων τους και δεν μπορούν πλέον να κάνουν τίποτα περισσότερο όση βούληση κι αν έχουν.
Δεν θέλω να φέρω παραδείγματα γιορτινή μέρα που είναι σήμερα αλλά φαντάσου να έχουν αποκλείσει σε κάποιον την περίπτωση να ζήσει. Να έχουν εξαντληθεί τα ιατρικά περιθώρια όπως και οι προσωπικές του αντοχές. Ο άνθρωπος όμως δεν ζει χωρίς ελπίδα και η ζωή είναι γλυκιά! Δεν μπορεί να μετράει τις μέρες και τα λεπτά μέχρι να έρθει το τέλος! Υπεισέρχεται και ο φόβος του άγνωστου και έχει ανάγκη να "πιαστεί" από κάπου! Πρέπει δηλαδή να εναποθέσει κάπου την ελπίδα του! Και εκεί είναι που πηγαίνει και ανάβει ένα κερί!

 

[Μάρκος Βασίλης]

Μα γι΄αυτό είπα παραπάνω ότι ακόμα και οι άθεοι μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή τους να στραφούν για τελευταία ελπίδα σε μια ανώτερη δύναμη όταν μία κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια των δυνατοτήτων τους και δεν μπορούν πλέον να κάνουν τίποτα περισσότερο όση βούληση κι αν έχουν.
Δεν θέλω να φέρω παραδείγματα γιορτινή μέρα που είναι σήμερα αλλά φαντάσου να έχουν αποκλείσει σε κάποιον την περίπτωση να ζήσει. Να έχουν εξαντληθεί τα ιατρικά περιθώρια όπως και οι προσωπικές του αντοχές. Ο άνθρωπος όμως δεν ζει χωρίς ελπίδα και η ζωή είναι γλυκιά! Δεν μπορεί να μετράει τις μέρες και τα λεπτά μέχρι να έρθει το τέλος! Υπεισέρχεται και ο φόβος του άγνωστου και έχει ανάγκη να "πιαστεί" από κάπου! Πρέπει δηλαδή να εναποθέσει κάπου την ελπίδα του! Και εκεί είναι που πηγαίνει και ανάβει ένα κερί!

Ναι, καταλαβαίνω τι λες, απλά, έχω κατά νου αντιπαράδειγμα παππού - και φυσικού, αν αυτό παίζει κάποιον ρόλο - κοντινού μου προσώπου που σε τέτοια ανακοίνωση εξάντλησης των ελπίδων απλώς συμφιλιώθηκε με την ιδέα αυτή του τέλους και μας άφησε με τελευταία ατάκα το «Πάω τώρα να δω αν όλα αυτά που λέμε τόσα χρόνια οι φυσικοί είναι αλήθεια» (έτσι μου τη μετέφερε το κοντινό πρόσωπο, δεν ήμουν παρών).

Οπότε, ναι, αυτό που περιγράφεις μπορεί να είναι μία τυπική αντίδραση - κι εγώ έχω κατά νου τέτοια άτομα που δεν είναι πια μαζί μας και που κοντά στο τέλος τους είχαν μία τέτοια στάση - αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να αντιδρούν όλα τα άτομα με τον ίδιο τρόπο.

Άλλωστε, για πολλά άτομα έχει κατέβει ο Ζαρατούστρας και τους έχει πει ότι «Ο θεός πέθανε!» και, για κάποια από αυτά, δεν «ανασταίνεται»...

 

[Guest 699855]

Οπότε, ναι, αυτό που περιγράφεις μπορεί να είναι μία τυπική αντίδραση - κι εγώ έχω κατά νου τέτοια άτομα που δεν είναι πια μαζί μας και που κοντά στο τέλος τους είχαν μία τέτοια στάση - αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να αντιδρούν όλα τα άτομα με τον ίδιο τρόπο.

Συμφωνώ! Αυτά είναι εντελώς προσωπικά θέματα και τα διαχειρίζεται ο καθένας όπως τα αντιλαμβάνεται!
Απλά επειδή στις μέρες μας είναι σύνηθες να δηλώνει κάποιος άθεος, ήθελα να τονίσω ότι αν κάποιος πιστεύει και αυτό είναι κάτι που τον βοηθάει ν΄αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, που του δίνει ελπίδα, δύναμη, αντοχή, του τονώνει την αυτοπεποίθηση και τον κάνει καλύτερο άνθρωπο, είναι απολύτως αποδεκτό και σε καμία περίπτωση κατηγορητέο!
Αυτό που δεν ανέχομαι με τίποτα είναι ο φανατισμός, η διαστρέβλωση των θεμελιωδών αρχών της θρησκείας από φωστήρες-ερμηνευτές της και η εκμετάλλευση των πιστών προς συσσώρευση πλούτου.

 

[Gate4]

Απλά επειδή στις μέρες μας είναι σύνηθες να δηλώνει κάποιος άθεος, ήθελα να τονίσω ότι αν κάποιος πιστεύει και αυτό είναι κάτι που τον βοηθάει ν΄αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, που του δίνει ελπίδα, δύναμη, αντοχή, του τονώνει την αυτοπεποίθηση και τον κάνει καλύτερο άνθρωπο, είναι απολύτως αποδεκτό και σε καμία περίπτωση κατηγορητέο!

Σίγουρα δεν είναι κατακριτέο να πιστεύει κάποιος (χωρίς φανατισμούς πάντα) αλλά από την αντίθετη πλευρά είναι σύνηθες οι πιστοί μόλις ακούσουν κάποιον να δηλώνει άθεος/άθρησκος αυτόματα να θίγονται και βγάζουν το συμπέρασμα ότι το κάνουν από "μόδα".

 

[Guest 699855]

Σίγουρα δεν είναι κατακριτέο να πιστεύει κάποιος (χωρίς φανατισμούς πάντα) αλλά από την αντίθετη πλευρά είναι σύνηθες οι πιστοί μόλις ακούσουν κάποιον να δηλώνει άθεος/άθρησκος αυτόματα να θίγονται και βγάζουν το συμπέρασμα ότι το κάνουν από "μόδα".

Λάθος τους!
Κάποιοι είναι συνειδητοποιημένοι άθεοι και κάποιοι όντως το κάνουν επειδή ακολουθούν τον συρμό!
΄Οπως υπάρχουν κάποιοι συνειδητοποιημένοι πιστοί και κάποιοι που το κάνουν για να μην κατηγορηθούν από το περιβάλλον στο οποίο ζούνε!
Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε, ας έχουμε το θάρρος της γνώμης μας!

 

[Μάρκος Βασίλης]

Σίγουρα δεν είναι κατακριτέο να πιστεύει κάποιος (χωρίς φανατισμούς πάντα) αλλά από την αντίθετη πλευρά είναι σύνηθες οι πιστοί μόλις ακούσουν κάποιον να δηλώνει άθεος/άθρησκος αυτόματα να θίγονται και βγάζουν το συμπέρασμα ότι το κάνουν από "μόδα".

Μία περίοδο είχα περάσει ένα σκάλωμα με τον Βουδδισμό - ήταν δύο χρόνια περίπου. Η μάνα του πατέρα μου με έλεγε «στανιασμένο» και η μάνα μου την κορόιδευε γι' αυτό.

Έπειτα από αυτήν την φάση και έως τώρα κατέληξα (ισχυρά/ασθενώς, ανάλογα τον μήνα) αγνωστικιστής. Η μάνα μου με λέει «σατανιασμένο» και η μάνα του πατέρα μου δεν ασχολείται... :Ρ

 

[Guest 875331]

«Πάω τώρα να δω αν όλα αυτά που λέμε τόσα χρόνια οι φυσικοί είναι αλήθεια»

'Αρα πίστευε στην "αλήθεια" των φυσικών επιστημόνων με τον ίδιο τρόπο που οι χριστιανοί πιστεύουν στον Παράδεισο ή την Κόλαση, την αθανασία της ψυχής κλπ...

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Απριλίου 2020

Γι αυτο ξεκωλιάζονται όλοι και τους πάει μονάντερους τη Δευτέρα του Πάσχα απο το λίπος του αρνιού μετά απο τόση μελιτζάνα και νηστεία κι ακούς πρωκτικούς κρότους στα βεσέ και "αχ μάναμ' και δεν ξανατρώω σα βόδι" και του χρόνου πάλι τα ίδια.

δοκίμασε σπιρουλίνα διασπασμένη σε σόδα και πες μου αν έχει διαφορά

 

[Μάρκος Βασίλης]

'Αρα πίστευε στην "αλήθεια" των φυσικών επιστημόνων με τον ίδιο τρόπο που οι χριστιανοί πιστεύουν στον Παράδεισο ή την Κόλαση, την αθανασία της ψυχής κλπ...

Τώρα, να σου πω, μια φορά τον είχα δει τον άνθρωπο, δεν ξέρω. Μια κουβέντα περί θεωρίας χορδών είχαμε, αλλά όχι κάτι περαιτέρω.

 

[Guest 875331]

Τώρα, να σου πω, μια φορά τον είχα δει τον άνθρωπο, δεν ξέρω. Μια κουβέντα περί θεωρίας χορδών είχαμε, αλλά όχι κάτι περαιτέρω.

Ούτε εγώ ξέρω, αλλά από αυτά τα λόγια τουλάχιστον το συμπέρασμα που έβγαλα δεν είναι το μόνο λογικό και πιθανοφανές;

 

[Gate4]

Μία περίοδο είχα περάσει ένα σκάλωμα με τον Βουδδισμό - ήταν δύο χρόνια περίπου. Η μάνα του πατέρα μου με έλεγε «στανιασμένο» και η μάνα μου την κορόιδευε γι' αυτό.

Έπειτα από αυτήν την φάση και έως τώρα κατέληξα (ισχυρά/ασθενώς, ανάλογα τον μήνα) αγνωστικιστής. Η μάνα μου με λέει «σατανιασμένο» και η μάνα του πατέρα μου δεν ασχολείται... :Ρ

Είχα πετύχει στο δρόμο μία κυρία η οποία φώναζε έξαλλη σε μια θείτσα ότι ο γιος της δεν θέλει να μπαίνει στην εκκλησία. Η φάση με αυτό το θέμα είναι λίγο σουρεάλ ώρες ώρες.

 

[Μάρκος Βασίλης]

Ούτε εγώ ξέρω, αλλά από αυτά τα λόγια τουλάχιστον το συμπέρασμα που έβγαλα δεν είναι το μόνο λογικό και πιθανοφανές;

Ναι, πιθανότατα.

Είχα πετύχει στο δρόμο μία κυρία η οποία φώναζε έξαλλη σε μια θείτσα ότι ο γιος της δεν θέλει να μπαίνει στην εκκλησία. Η φάση με αυτό το θέμα είναι λίγο σουρεάλ ώρες ώρες.

Πραγματικά, είναι τραγελαφικό ώρες-ώρες. Όπως και το αντίστροφο που έκανε πιο παλιά συστηματικά μία φίλη μου, να ωρύεται για εμένα και (κάθε άλλο άτομο) που πίστευα σε χαζομάρες και ότι όλοι αυτοί οι Βούδδες και οι Χριστοί ήταν απλά καλοί με το social engineering και διάφορα άλλα.

Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, από ένα σημείο και μετά, απλά γελάς και πας παρακάτω. :Ρ

 

[dev]

Κοινωνική θρησκευτική υποκρισία, φαινόμενα Τσιόδρα δηλαδή.

Καλά αυτό με τον τσιόδρα ότι είναι και ψάλτης με ξεπερνά τελείως

 

[Μάρκος Βασίλης]

Καλά αυτό με τον τσιόδρα ότι είναι και ψάλτης με ξεπερνά τελείως

Δε βλέπω πραγματικά τίποτα το αξιοπερίεργο. Ένας άνθρωπος κάπου στον πλανήτη είναι επιδημιολόγος και ψέλνει. So what?

 

[The Mountain]

Αυτό το περί προσωπικής πίστης, που επαναλαμβάνεται συνέχεια, δίχως να έχω διάθεση να προσβάλλω οποιονδήποτε παίζει να ναι από τα πιο επιπόλαια σχόλια στο ζήτημα. Ειδικά θρησκείες όπως ο Χριστιανισμός ή το Ισλάμ είτε ευθέως είτε εμμέσως διαμορφώνουν ένα σύνολο κοινωνικών αντιλήψεων και συμπεριφορών. Δεδομένου ότι δεν έχετε πάρει τα βουνά να ζήσετε ασκητική ζωή αλλά βρίσκεστε σε διάδραση με την κοινωνία, εν τέλει το effect του αν πιστεύετε ή όχι στο Θεό δεν περιορίζεται στην γαμάτη ατομικότητά σας.

Α για σκεφτείτε και το άλλο, η οργανωμένη θρησκεία αντλεί εν πολλοίς την κοινωνική και πολιτική της επιρροή, ακριβώς από το ότι υπάρχουν πιστοί...

 

[Μάρκος Βασίλης]

Αυτό το περί προσωπικής πίστης, που επαναλαμβάνεται συνέχεια, δίχως να έχω διάθεση να προσβάλλω οποιονδήποτε παίζει να ναι από τα πιο επιπόλαια σχόλια στο ζήτημα. Ειδικά θρησκείες όπως ο Χριστιανισμός ή το Ισλάμ είτε ευθέως είτε εμμέσως διαμορφώνουν ένα σύνολο κοινωνικών αντιλήψεων και συμπεριφορών. Δεδομένου ότι δεν έχετε πάρει τα βουνά να ζήσετε ασκητική ζωή αλλά βρίσκεστε σε διάδραση με την κοινωνία, εν τέλει το effect του αν πιστεύετε ή όχι στο Θεό δεν περιορίζεται στην γαμάτη ατομικότητά σας.

Α για σκεφτείτε και το άλλο, η οργανωμένη θρησκεία αντλεί εν πολλοίς την κοινωνική και πολιτική της επιρροή, ακριβώς από το ότι υπάρχουν πιστοί...

Η απόφαση που παίρνει ένα άτομο να πιστέψει ή όχι παραμένει προσωπική καθαρά υπόθεση, ανεξάρτητα από το αν έχει ή όχι επίδραση στην κοινωνία. Επίσης, κάθε σύνολο αξιών και (ηθικών) κανόνων διαμορφώνει ένα σύνολο συμπεριφορών όπως και κάθε οργανωμένη κοινωνική ομάδα αντλεί, κυρίως, την οποιαδήποτε ισχύ και επιρροή της από την ύπαρξη, το πλήθος, τη ζέση κ.λπ. των μελών της. Επομένως, δε νομίζω ότι αυτά είναι χαρακτηριστικά μόνο των θρησκειών και, άρα, δεν τις ξεχωρίζουν από άλλες κοινωνικές/ατομικές συμπεριφορές.

 

[The Mountain]

Η απόφαση που παίρνει ένα άτομο να πιστέψει ή όχι παραμένει προσωπική καθαρά υπόθεση, ανεξάρτητα από το αν έχει ή όχι επίδραση στην κοινωνία. Επίσης, κάθε σύνολο αξιών και (ηθικών) κανόνων διαμορφώνει ένα σύνολο συμπεριφορών όπως και κάθε οργανωμένη κοινωνική ομάδα αντλεί, κυρίως, την οποιαδήποτε ισχύ και επιρροή της από την ύπαρξη, το πλήθος, τη ζέση κ.λπ. των μελών της. Επομένως, δε νομίζω ότι αυτά είναι χαρακτηριστικά μόνο των θρησκειών και, άρα, δεν τις ξεχωρίζουν από άλλες κοινωνικές/ατομικές συμπεριφορές.

Ας δεχτώ πως είναι προσωπική όταν γίνεται συνειδητά κι όχι λόγω κατήχησης από την 1η δημοτικού και αναπαραγωγής συγκεκριμένων προτύπων. Εγώ αυτό που ήθελα να θίξω είναι η τάση να εξατομικεύουμε ζητήματα τα οποία στην πραγματικότητα έχουν κοινωνικές προεκτάσεις. Το 400 π.Χ. να δεχτώ ότι η πίστη πήγαζε πηγαία λόγω περιορισμένης επιστημονικής γνώσης και ιστορικής εμπειρίας. Το 2020, όταν έρθει η ώρα να αποφασίσεις αν πιστεύεις, το να μην λάβεις υπόψιν σου το ρόλο της θρησκείας στο κοινωνικό πεδίο, πχ το πως η ύπαρξή της είναι συνυφασμένη με το κράτος κι άλλες τυπικές ή άτυπες εξουσίες, το θεωρώ ατόπημα.

Αν το κάνεις και καταλήξεις πως είναι ευεργετική, οκ διάλεξες την απέναντι από τη δική μου πλευρά, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να συζητήσουμε σε μια ουσιαστική βάση. Το να λες "εγώ πιστεύω επειδή μου δίνει δύναμη, αλλά μην με εγκαλέσεις κιόλας για τα λάθη της οργανωμένης θρησκείας", ενώ με την καθημερινή σου στάση την στηρίζεις, ε σόρρυ κιόλας είναι μαλακία.

 

[Εχέμυθη]

Μία περίοδο είχα περάσει ένα σκάλωμα με τον Βουδδισμό - ήταν δύο χρόνια περίπου. Η μάνα του πατέρα μου με έλεγε «στανιασμένο» και η μάνα μου την κορόιδευε γι' αυτό.

Έπειτα από αυτήν την φάση και έως τώρα κατέληξα (ισχυρά/ασθενώς, ανάλογα τον μήνα) αγνωστικιστής. Η μάνα μου με λέει «σατανιασμένο» και η μάνα του πατέρα μου δεν ασχολείται... :Ρ

Αχ κι εγώ την είχα περάσει αυτή τη φάση στην έκτη δημοτικού που κάναμε στα θρησκευτικά στο σχολείο για το βουδισμό και έλεγα στη μαμά μου με πολύ ύφος ότι πάντα ήθελα να γίνω βουδίστρια και τελικά κατέληξα αγνωστικιστρια σαν εσένα

 

[Nelliel]

Μα γι΄αυτό είπα παραπάνω ότι ακόμα και οι άθεοι μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή τους να στραφούν για τελευταία ελπίδα σε μια ανώτερη δύναμη όταν μία κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια των δυνατοτήτων τους και δεν μπορούν πλέον να κάνουν τίποτα περισσότερο όση βούληση κι αν έχουν.
Δεν θέλω να φέρω παραδείγματα γιορτινή μέρα που είναι σήμερα αλλά φαντάσου να έχουν αποκλείσει σε κάποιον την περίπτωση να ζήσει. Να έχουν εξαντληθεί τα ιατρικά περιθώρια όπως και οι προσωπικές του αντοχές. Ο άνθρωπος όμως δεν ζει χωρίς ελπίδα και η ζωή είναι γλυκιά! Δεν μπορεί να μετράει τις μέρες και τα λεπτά μέχρι να έρθει το τέλος! Υπεισέρχεται και ο φόβος του άγνωστου και έχει ανάγκη να "πιαστεί" από κάπου! Πρέπει δηλαδή να εναποθέσει κάπου την ελπίδα του! Και εκεί είναι που πηγαίνει και ανάβει ένα κερί!

Θα διαφωνησω. Αυτα που αναφερεις ισχυουν για ατομα που ζουν με βαση τον φοβο. Οταν ξερεις πχ οτι καποιο κοντινο σου προσωπο εχει καρκινο και θα σβησει σε 2 μηνες, δεν θα τρεχεις να αναβεις κερακια. Τα κερακια δεν θα σταματησουν την εξαπλωση. Οσοι δεν ειναι εξοικειωμενοι με τον θανατο ισως φοβηθουν, οσοι ομως εχουν δεχτει την διαγνωση, αντι να τρεχουν σε εκκλησιες να αναβουν κερακια, να κλαιγονται και να περιμενουν το αναποφευκτο, θα προτιμησουν να κανουν τις τελευταιες μερες του προσωπου τους οσο καλυτερες γινονται.

 

[Μάρκος Βασίλης]

Ας δεχτώ πως είναι προσωπική όταν γίνεται συνειδητά κι όχι λόγω κατήχησης από την 1η δημοτικού και αναπαραγωγής συγκεκριμένων προτύπων. Εγώ αυτό που ήθελα να θίξω είναι η τάση να εξατομικεύουμε ζητήματα τα οποία στην πραγματικότητα έχουν κοινωνικές προεκτάσεις. Το 400 π.Χ. να δεχτώ ότι η πίστη πήγαζε πηγαία λόγω περιορισμένης επιστημονικής γνώσης και ιστορικής εμπειρίας. Το 2020, όταν έρθει η ώρα να αποφασίσεις αν πιστεύεις, το να μην λάβεις υπόψιν σου το ρόλο της θρησκείας στο κοινωνικό πεδίο, πχ το πως η ύπαρξή της είναι συνυφασμένη με το κράτος κι άλλες τυπικές ή άτυπες εξουσίες, το θεωρώ ατόπημα.

Αν το κάνεις και καταλήξεις πως είναι ευεργετική, οκ διάλεξες την απέναντι από τη δική μου πλευρά, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να συζητήσουμε σε μια ουσιαστική βάση. Το να λες "εγώ πιστεύω επειδή μου δίνει δύναμη, αλλά μην με εγκαλέσεις κιόλας για τα λάθη της οργανωμένης θρησκείας", ενώ με την καθημερινή σου στάση την στηρίζεις, ε σόρρυ κιόλας είναι μαλακία.

Καταλαβαίνω τι λες, αλλά νομίζω δεν έχουμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο τη θρησκευτική πίστη στο μυαλό μας. Όταν αναφέρομαι σε πίστη, εννοώ αμιγώς το συναισθηματικό και εσωτερικό κομμάτι. Εσύ βάζεις μέσα και το ζήτημα της όποια εκκλησίας - με την ευρεία έννοια, όχι την ορθόδοξη. Εκεί, ναι, προφανώς η εκκλησία δημιουργεί προβλήματα και προσττριβές όπως, άλλωστε, κάθε άλλο οργανωμένο lobby.

Αχ κι εγώ την είχα περάσει αυτή τη φάση στην έκτη δημοτικού που κάναμε στα θρησκευτικά στο σχολείο για το βουδισμό και έλεγα στη μαμά μου με πολύ ύφος ότι πάντα ήθελα να γίνω βουδίστρια και τελικά κατέληξα αγνωστικιστρια σαν εσένα

Εγώ την πέρασα 3η λυκείου με πρώτο έτος αυτή τη φάση με το Βουδδισμό και έκανα πλάνα να πάω να μείνω στο Θιβέτ, είχα ανακαλύψει και αυτό εδώ και παίζει να είχα διαβάσει σχεδόν όλη τη Μαχαμπαράτα.