Μαζί σου. Δεν είναι εκδίκηση. Είναι δικαιοσύνη.
Δεν μπορείς να τραυματίζεις έναν άνθρωπο, και η απιστία ειδικά αφήνει κατάλοιπα εφ όρου ζωής, και να την κάνεις στη συνέχεια με ελαφρά πηδηματάκια…
Όχι.
Στο τέλος θα αδιαφορήσεις και θα προχωρήσεις γιατί αυτό σου οφείλεις, αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί, πρώτα θα εκτονωθείς με όποιον τρόπο κρίνει κατάλληλο η ψυχή σου.
Θα μπορούσα να τα κάνω πουτ*να όλα και να ξεσκεπάσω όλα του τα ψέματα.
Αλλά…του δίνω το ακαταλόγιστο. Κι ας γυρίζουν τα άντερα μου κάθε φορά που σκέφτομαι αυτά που πέρασα μαζί του, εξαιτίας του. Την πλάνη στην οποία είχα παγιδευτεί επί πόσο καιρό, ενώ αυτός μπορούσε να αδιαφορεί και να καλοπερνάει…
Βλέπω παλιές μας συνομιλίες και αναρωτιέμαι πραγματικά γιατί ανέχτηκα τόση κοροϊδία και τόσο ψέμα.
Από την άλλη, συνειδητοποιώ πόσο χαμένος είναι ο ίδιος και πραγματικά τον λυπάμαι. Κανένας άνθρωπος δεν θα του δείξει την αφοσίωση και την αγάπη που του έδειξα εγώ. Αυτή η σκέψη με παρηγορεί αρκετά.
Εσύ δεν χάνεις τίποτα στην τελική, αυτοί που σε προδίδουν χάνουν τα πάντα…χάνουν εσένα.