Έκτρωση: Η γνώμη σας;

[Guest 209912]

Ήταν καθαρά ειρωνικό το τελευταίο μου σχόλιο, ειδικά αν διαβάσεις και το προηγούμενο post μου νομίζω φαίνεται, όχι;

Ηταν ειρωνεία προς την πλευρά που υποστηρίζει την ανάληψη ευθυνών. Ότι φτάνει μόνο να είμαστε υπεύθυνοι στα χαρτιά και στο θα το κρατήσω. Κάνω λάθος;

 

[Εχέμυθη]

"Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου" αυτό σημαίνει για εσένα; Γενναω ένα παιδί και μετά το κάνω μπαλάκι στα δικαστήρια; Γιατί για εμένα σημαίνει πως κάνεις γνήσια αλλαγή προτεραιωτητων και επαναπροσδιορισμο της ζωής σου.

Το debate εδώ δεν είναι για το αν πρέπει οι εκτρώσεις να είναι νομιμες, τουλάχιστο όχι από εμένα, ούτε για το να επιβάλουμε την προσωπική ηθική μας σε κάποιον τρίτο που δεν το θέλει.

Το ζήτημα εδώ είναι τι επιλέγει ο κάθε άνθρωπος από μόνος του με βάση τη συνείδηση του και είμαι σίγουρος πως όσες απόφασησαν να μεγαλώσουν απρόοπτα παιδιά χωρίς εξαναγκασμους δεν τα κάνανε μπαλάκια στα δικαστήρια, όχι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων anyway.

Ο άνθρωπος ωριμάζει αναλαμβάνουν τας ευθύνες. Δεν ωριμάζει ούτε με τα χρόνια, ούτε με τα ταξίδια.

Ναι, ο άνθρωπος ωριμάζει αναλαμβάνοντας ευθύνες, νομίζω σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Όμως πολλές φορές το άτομο δεν είναι έτοιμο να αναλάβει κάποιες ευθύνες, πχ άτομα σε νεαρή ηλικία που μπορεί και με το ζόρι να μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους . Σε αυτή την περίπτωση που το άτομο δεν είναι έτοιμο να αναλάβει άλλες πιο απλές ευθύνες ή δε θέλει πολύ απλά να αναλάβει δεν είναι πιο ώριμο εκ μέρους του να πάρει την απόφαση της έκτρωσης? Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι το να είσαι γονέας δεν είναι μια ευθύνη απλή. Τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ.

 

[Agaphbou]

Ηταν ειρωνεία προς την πλευρά που υποστηρίζει την ανάληψη ευθυνών. Ότι φτάνει μόνο να είμαστε υπεύθυνοι στα χαρτιά και στο θα το κρατήσω. Κάνω λάθος;

Το νόημα εδώ ήταν πως το να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που δεν το θες, επειδή θεωρείς την έκτρωση "ανευθυνότητα", και μετά να του συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο και να μην υπολογίζεις τις ψυχικές του ανάγκες, είναι εξίσου ανεύθυνη συμπεριφορά και το τονίζω επειδή εδώ διάβασα από πολλούς ηθικολόγους να υποστηρίζουν απόψεις του τύπου "δεν πρόσεχες που δεν πρόσεχες, τουλάχιστον ανάλαβε τις ευθύνες σου και κράτα το παιδί". Είναι ξεκάθαρα λάθος να πιστεύουμε ότι μπορεί να καταστεί οποιοσδήποτε κατάλληλος γονέας, ειδικά αν του το επιβάλεις και δεν το αποφασίσει για τους σωστούς λόγους. Τέλειος φυσικά κανείς δεν είναι αλλά τουλάχιστον μερικοί προσπαθούν. Δεν είπα ποτέ ότι το να είμαστε υπεύθυνοι στα χαρτιά αρκεί, κάθε άλλο.

 

[Guest 209912]

Ναι, ο άνθρωπος ωριμάζει αναλαμβάνοντας ευθύνες, νομίζω σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Όμως πολλές φορές το άτομο δεν είναι έτοιμο να αναλάβει κάποιες ευθύνες, πχ άτομα σε νεαρή ηλικία που μπορεί και με το ζόρι να μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους . Σε αυτή την περίπτωση που το άτομο δεν είναι έτοιμο να αναλάβει άλλες πιο απλές ευθύνες ή δε θέλει πολύ απλά να αναλάβει δεν είναι πιο ώριμο εκ μέρους του να πάρει την απόφαση της έκτρωσης? Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι το να είσαι γονέας δεν είναι μια ευθύνη απλή. Τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ.

Αυτό θα το κρίνει ο καθένας σύμφωνα με την προσωπική του ηθική. Υπήρξαν και 19χρονα που κάνα απόβαση στην Νορμανδία στο όνομα της προσωπικής τους ηθικής και του καθήκοντος. Το να μεγαλώνεις παιδί σε μικρή ηλικία δεν είναι ούτε το τέλος του κόσμου, ούτε κάτι ακατόρθωτο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 17 Αυγούστου 2020

Το νόημα εδώ ήταν πως το να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που δεν το θες, επειδή θεωρείς την έκτρωση "ανευθυνότητα", και μετά να του συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο και να μην υπολογίζεις τις ψυχικές του ανάγκες, είναι εξίσου ανεύθυνη συμπεριφορά και το τονίζω επειδή εδώ διάβασα από πολλούς ηθικολόγους να υποστηρίζουν απόψεις του τύπου "δεν πρόσεχες που δεν πρόσεχες, τουλάχιστον ανάλαβε τις ευθύνες σου και κράτα το παιδί". Είναι ξεκάθαρα λάθος να πιστεύουμε ότι μπορεί να καταστεί οποιοσδήποτε κατάλληλος γονέας, ειδικά αν του το επιβάλεις και δεν το αποφασίσει για τους σωστούς λόγους. Τέλειος φυσικά κανείς δεν είναι αλλά τουλάχιστον μερικοί προσπαθούν. Δεν είπα ποτέ ότι το να είμαστε υπεύθυνοι στα χαρτιά αρκεί, κάθε άλλο.

Ναι δεν διαφωνώ, υπάρχουν όμως κάποια σημαντικά σημεία. Όπως ανευθυνότητα είναι να κρατήσεις το παιδί και μετά να του συμπεριφέρεσαι άσχημα, το ίδιο ανευθυνότητα και δειλία είναι να το ρίξεις γιατί φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις ή δεν θες να κάνεις τις θυσίες που απαιτείται. Και μιλάω καθαρά προσωπικά τώρα, σύμφωνα με το πως θα ενεργούσα εγώ.

Οσες φορές στην ζωή μου δειλιασα και αποποιηθηκα ευθύνες το μετάνιωσα και με έβλαψε πολύ περισσότερο από το να τις ειχα αναλάβει, γιατί καλώς ή κακώς το ποιόν κάθε ανθρώπου κρίνεται από τη στάση του και τις πράξεις του στις σημαντικές στιγμές της ζωής που έχουν σοβαρές επιπτώσεις και όχι στις εκθέσεις ιδεών που γράφουμε εδώ.

Τα πρακτικά του να μεγαλώνεις παιδί, δηλαδή τα υλικά αγαθά δεν είναι πολλά. Σήμερα απλά τα έχουμε μεγαλοποιησει σε τραγικό βαθμό. Η άυλη φροντίδα είναι η πιο σημαντική για τα παιδιά. Το να μεγαλώσει κάνεις παιδί μόνος του δεν είναι ιδανική λύση σε καμία περίπτωση αλλά στα ατυχήματα δεν υπάρχουν ιδανικά. Κοιτάς να βρεις την λιγότερο κακή λύση.

Και αυτά όπως έγραψα είναι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας σύμφωνα με την συνείδηση και τις αξίες του και δεν χωράνε ούτε επιστημονικές εξηγήσεις με νευρικά συστήματα εδώ, ούτε τραγικές εξυπνάδες τύπου no uterus no opinion.

 

[Agaphbou]

Ναι δεν διαφωνώ, υπάρχουν όμως κάποια σημαντικά σημεία. Όπως ανευθυνότητα είναι να κρατήσεις το παιδί και μετά να του συμπεριφέρεσαι άσχημα, το ίδιο ανευθυνότητα και δειλία είναι να το ρίξεις γιατί φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις ή δεν θες να κάνεις τις θυσίες που απαιτείται. Και μιλάω καθαρά προσωπικά τώρα, σύμφωνα με το πως θα ενεργούσα εγώ.

Οσες φορές στην ζωή μου δειλιασα και αποποιηθηκα ευθύνες το μετάνιωσα και με έβλαψε πολύ περισσότερο από το να τις ειχα αναλάβει, γιατί καλώς ή κακώς το ποιόν κάθε ανθρώπου κρίνεται από τη στάση του και τις πράξεις του στις σημαντικές στιγμές της ζωής που έχουν σοβαρές επιπτώσεις και όχι στις εκθέσεις ιδεών που γράφουμε εδώ.

Τα πρακτικά του να μεγαλώνεις παιδί, δηλαδή τα υλικά αγαθά δεν είναι πολλά. Σήμερα απλά τα έχουμε μεγαλοποιησει σε τραγικό βαθμό. Η άυλη φροντίδα είναι η πιο σημαντική για τα παιδιά. Το να μεγαλώσει κάνεις παιδί μόνος του δεν είναι ιδανική λύση σε καμία περίπτωση αλλά στα ατυχήματα δεν υπάρχουν ιδανικά. Κοιτάς να βρεις την λιγότερο κακή λύση.

Και αυτά όπως έγραψα είναι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας σύμφωνα με την συνείδηση και τις αξίες του και δεν χωράνε ούτε επιστημονικές εξηγήσεις με νευρικά συστήματα εδώ, ούτε τραγικές εξυπνάδες τύπου no uterus no opinion.

Αυτό είναι περισσότερο ευθυνοφοβία, δεν είναι το ίδιο με την ανευθυνότητα, αλλά ναι, συμφωνώ ότι είναι περισσότερο πιθανό να μετανιώσεις μια έκτρωση από ένα παιδί, απλώς στην περίπτωση της έκτρωσης την πληρώνεις μόνο εσύ με διάφορες τύψεις, ενώ στην άλλη περίπτωση την πληρώνει και το παιδί.

Το σκέφτομαι απ' τον εαυτό μου, δηλαδή, που μεγάλωσα σ' ένα "ιδανικό" με την κλασική έννοια περιβάλλον, με γονείς που αγαπιούνται μεταξύ τους, αγαπάνε κι εμένα, ήταν σε ώριμη ηλικία όταν αποφάσισαν να κάνουν παιδί και γι' αυτό και είχαν ενεργό ρόλο στην ανατροφή μου, χωρίς απωθημένα, χωρίς τίποτα. Γι' αυτό το λόγο, ακόμη κι αν αισθάνομαι (που όντως αισθάνομαι) ικανή να μεγαλώσω ένα παιδί εδώ και τώρα, μπορεί να το έριχνα επειδή θα ήθελα πρώτα να του εξασφαλίσω το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα κι εγώ, μ' έναν άνθρωπο που θεωρώ άξιο για σύζυγο και πατέρα, όταν θα έχουμε δρομολογήσει λίγο τις ζωές μας και θα είμαστε και οι δύο εντελώς ανεξάρτητοι οικονομικά. Δεν είναι μόνο θέμα ευθυνών, δηλαδή, αλλά τίθεται και το ζήτημα του τι θες να έχεις εξασφαλίσει πρώτα για το παιδί σου. Κάποιος άλλος, με εντελώς διαφορετικές εμπειρίες απ' τις δικές μου, είναι λογικό κι επόμενο να έχει διαφορετικές απόψεις για το θέμα. Φυσικά κι εγώ αγνοώ τον συναισθηματικό παράγοντα αυτή τη στιγμή που θα παίξει σίγουρα τον ρόλο του την ώρα της κρίσεως, αλλά η κουβέντα είναι υποθετική ούτως ή άλλως.

 

[Guest 209912]

Αυτό είναι περισσότερο ευθυνοφοβία, δεν είναι το ίδιο με την ανευθυνότητα, αλλά ναι, συμφωνώ ότι είναι περισσότερο πιθανό να μετανιώσεις μια έκτρωση από ένα παιδί, απλώς στην περίπτωση της έκτρωσης την πληρώνεις μόνο εσύ με διάφορες τύψεις, ενώ στην άλλη περίπτωση την πληρώνει και το παιδί.

Το σκέφτομαι απ' τον εαυτό μου, δηλαδή, που μεγάλωσα σ' ένα "ιδανικό" με την κλασική έννοια περιβάλλον, με γονείς που αγαπιούνται μεταξύ τους, αγαπάνε κι εμένα, ήταν σε ώριμη ηλικία όταν αποφάσισαν να κάνουν παιδί και γι' αυτό και είχαν ενεργό ρόλο στην ανατροφή μου, χωρίς απωθημένα, χωρίς τίποτα. Γι' αυτό το λόγο, ακόμη κι αν αισθάνομαι (που όντως αισθάνομαι) ικανή να μεγαλώσω ένα παιδί εδώ και τώρα, μπορεί να το έριχνα επειδή θα ήθελα πρώτα να του εξασφαλίσω το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα κι εγώ, μ' έναν άνθρωπο που θεωρώ άξιο για σύζυγο και πατέρα, όταν θα έχουμε δρομολογήσει λίγο τις ζωές μας και θα είμαστε και οι δύο εντελώς ανεξάρτητοι οικονομικά. Δεν είναι μόνο θέμα ευθυνών, δηλαδή, αλλά τίθεται και το ζήτημα του τι θες να έχεις εξασφαλίσει πρώτα για το παιδί σου. Κάποιος άλλος, με εντελώς διαφορετικές εμπειρίες απ' τις δικές μου, είναι λογικό κι επόμενο να έχει διαφορετικές απόψεις για το θέμα. Φυσικά κι εγώ αγνοώ τον συναισθηματικό παράγοντα αυτή τη στιγμή που θα παίξει σίγουρα τον ρόλο του την ώρα της κρίσεως, αλλά η κουβέντα είναι υποθετική ούτως ή άλλως.

Το παιδί την πληρώνει και στις δύο περιπτώσεις. Στην μια διότι δεν θα ζήσει και δεν θα απολαύσει τα καλά της ζωής και στην άλλη γιατί θα ζήσει με κακκους γονείς. Βέβαια ενδομοιχα όλοι ξέρουμε ότι η δεύτερη περίπτωση είναι καλύτερη, όσοι δεν το δέχονται αυτό αυτοκτονούν.

Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου κι εγώ παρόμοια σκέφτομαι, αλλά η κατάληξη σου δεν θεωρώ πως είναι αγνή αλλά μάλλον προϊόν φόβου και συγκάλυψης προς τον εαυτό σου. Αν είσαι τόσο dead serious για τις συνθήκες που πρέπει να εξασφαλίσεις πριν κάνεις παιδί απέχεις εντελώς από το σεξ για να μην υπάρχει ούτε μια στις εκατό πιθανότητα να συμβεί η τουλάχιστο απέχεις από το σεξ με τύπους που φαίνεται ολοφάνερα ότι είναι αυτής της κοπής.

 

[Εχέμυθη]

Αυτό θα το κρίνει ο καθένας σύμφωνα με την προσωπική του ηθική. Υπήρξαν και 19χρονα που κάνα απόβαση στην Νορμανδία στο όνομα της προσωπικής τους ηθικής και του καθήκοντος. Το να μεγαλώνεις παιδί σε μικρή ηλικία δεν είναι ούτε το τέλος του κόσμου, ούτε κάτι ακατόρθωτο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 17 Αυγούστου 2020

Ναι δεν διαφωνώ, υπάρχουν όμως κάποια σημαντικά σημεία. Όπως ανευθυνότητα είναι να κρατήσεις το παιδί και μετά να του συμπεριφέρεσαι άσχημα, το ίδιο ανευθυνότητα και δειλία είναι να το ρίξεις γιατί φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις ή δεν θες να κάνεις τις θυσίες που απαιτείται. Και μιλάω καθαρά προσωπικά τώρα, σύμφωνα με το πως θα ενεργούσα εγώ.

Οσες φορές στην ζωή μου δειλιασα και αποποιηθηκα ευθύνες το μετάνιωσα και με έβλαψε πολύ περισσότερο από το να τις ειχα αναλάβει, γιατί καλώς ή κακώς το ποιόν κάθε ανθρώπου κρίνεται από τη στάση του και τις πράξεις του στις σημαντικές στιγμές της ζωής που έχουν σοβαρές επιπτώσεις και όχι στις εκθέσεις ιδεών που γράφουμε εδώ.

Τα πρακτικά του να μεγαλώνεις παιδί, δηλαδή τα υλικά αγαθά δεν είναι πολλά. Σήμερα απλά τα έχουμε μεγαλοποιησει σε τραγικό βαθμό. Η άυλη φροντίδα είναι η πιο σημαντική για τα παιδιά. Το να μεγαλώσει κάνεις παιδί μόνος του δεν είναι ιδανική λύση σε καμία περίπτωση αλλά στα ατυχήματα δεν υπάρχουν ιδανικά. Κοιτάς να βρεις την λιγότερο κακή λύση.

Και αυτά όπως έγραψα είναι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας σύμφωνα με την συνείδηση και τις αξίες του και δεν χωράνε ούτε επιστημονικές εξηγήσεις με νευρικά συστήματα εδώ, ούτε τραγικές εξυπνάδες τύπου no uterus no opinion.

Δε λέω ότι είναι κάτι ακατόρθωτο αλλά μου φαίνεται αφύσικο ή τέλος πάντων εξαιρετικά δύσκολο όταν απο εκεί που δεν μπορείς να αναλάβεις τον εαυτό σου να αναλάβεις την ανατροφή ενός παιδιού. Θεωρώ ότι τα πράγματα πρέπει να έχουν μια πιο ομαλή ροή.Νομίζω ότι το έχω πει 579746 φορές σε αυτό το θέμα αλλά και πάλι θα το πω: για να γίνει κανείς γονέας απαιτούνται πάρα πολλά πράγματα και δυστυχώς η καλή θέληση δεν αρκεί.

 

[Guest 209912]

Δε λέω ότι είναι κάτι ακατόρθωτο αλλά μου φαίνεται αφύσικο ή τέλος πάντων εξαιρετικά δύσκολο όταν απο εκεί που δεν μπορείς να αναλάβεις τον εαυτό σου να αναλάβεις την ανατροφή ενός παιδιού. Θεωρώ ότι τα πράγματα πρέπει να έχουν μια πιο ομαλή ροή.Νομίζω ότι το έχω πει 579746 φορές σε αυτό το θέμα αλλά και πάλι θα το πω: για να γίνει κανείς γονέας απαιτούνται πάρα πολλά πράγματα και δυστυχώς η καλή θέληση δεν αρκεί.

Για να γίνεις καλός γονέας απαιτείται να έχεις ένα σταθερό εισόδημα ώστε να μπορείς να καλύψεις τις φυσικές ανάγκες του παιδιού και όλα τα υπόλοιπα είναι ξεκάθαρα θέμα θέλησης. Δεν ζούμε στο 1920. Υπάρχει άπειρη ελεύθερη και διαθέσιμη γνώση πάνω στο θέμα. Όλοι μπορούν πλέον να εξασφαλίσουν μια καλή ζωή στα παιδιά τους αν το θέλουν και είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτά που πρέπει και να αντιμετωπίσουν τις φοβίες τους. Αυτά όλα ειναι θέμα θελησησης όπως και τα περισσότερα στην ζωή anyway.

 

[Agaphbou]

Το παιδί την πληρώνει και στις δύο περιπτώσεις. Στην μια διότι δεν θα ζήσει και δεν θα απολαύσει τα καλά της ζωής και στην άλλη γιατί θα ζήσει με κακκους γονείς. Βέβαια ενδομοιχα όλοι ξέρουμε ότι η δεύτερη περίπτωση είναι καλύτερη, όσοι δεν το δέχονται αυτό αυτοκτονούν.

Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου κι εγώ παρόμοια σκέφτομαι, αλλά η κατάληξη σου δεν θεωρώ πως είναι αγνή αλλά μάλλον προϊόν φόβου και συγκάλυψης προς τον εαυτό σου. Αν είσαι τόσο dead serious για τις συνθήκες που πρέπει να εξασφαλίσεις πριν κάνεις παιδί απέχεις εντελώς από το σεξ για να μην υπάρχει ούτε μια στις εκατό πιθανότητα να συμβεί η τουλάχιστο απέχεις από το σεξ με τύπους που φαίνεται ολοφάνερα ότι είναι αυτής της κοπής.

Ποιας κοπής;

Επίσης η πρώτη σου πρόταση έχει φιλοσοφική διάσταση, γιατί στην πρώτη περίπτωση το "παιδί" (που δεν είναι ακόμη παιδί) δε θα καταλάβει τίποτα, ενώ στη δεύτερη τα βάσανά του θα είναι υπαρκτά. Επομένως, η σκέψη που αναφέρεις βασανίζει και πάλι μόνο τον γονέα και όχι το ίδιο.

 

[Εχέμυθη]

Για να γίνεις καλός γονέας απαιτείται να έχεις ένα σταθερό εισόδημα ώστε να μπορείς να καλύψεις τις φυσικές ανάγκες του παιδιού και όλα τα υπόλοιπα είναι ξεκάθαρα θέμα θέλησης. Δεν ζούμε στο 1920. Υπάρχει άπειρη ελεύθερη και διαθέσιμη γνώση πάνω στο θέμα. Όλοι μπορούν πλέον να εξασφαλίσουν μια καλή ζωή στα παιδιά τους αν το θέλουν και είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτά που πρέπει και να αντιμετωπίσουν τις φοβίες τους. Αυτά όλα ειναι θέμα θελησησης όπως και τα περισσότερα στην ζωή anyway.

Ναι και θέμα ωριμότητας, συντρόφου και άλλων πολλών παραγόντων όπως πχ οικονομικοί που τα 500 και τα 600 ευρώ δε μπορούν να εξασφαλίσουν τα βασικά αγαθά για ένα άτομο (νοίκι, ρεύμα, τροφή). Το θέμα όμως δεν είναι απλά να καλύψεις μόνο τις φυσικές ανάγκες του παιδιού αλλά και τις ψυχικές. Εκεί έρχεται ο παράγοντας ωριμότητα.
Και δε ξέρω αν σας έχει συμβεί και εσάς, αλλά εγώ έχω δει τα λάθη των γονέων μου, που είναι άνθρωποι λογικό να κάνουν λάθη , και σαν μελλοντικός, ελπίζω, γονέας θα ήθελα να μην τα επαναλάβω και γενικά να κάνω όσα λιγότερα λάθη μπορώ . Και όσο μεγαλώνω και ωριμάζω σαν άτομο , τόσο πιο δύσκολη μου φαίνεται η θέση του γονέα . Και για το λόγο αυτό και για πολλούς άλλους έχω την άποψη που έχω. Και θεωρώ ότι δεν είναι τόσο θέμα φοβίας όσο αντίληψης.

 

[chrisjhon02]

Αυτό θα το κρίνει ο καθένας σύμφωνα με την προσωπική του ηθική. Υπήρξαν και 19χρονα που κάνα απόβαση στην Νορμανδία στο όνομα της προσωπικής τους ηθικής και του καθήκοντος. Το να μεγαλώνεις παιδί σε μικρή ηλικία δεν είναι ούτε το τέλος του κόσμου, ούτε κάτι ακατόρθωτο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 17 Αυγούστου 2020

Ναι δεν διαφωνώ, υπάρχουν όμως κάποια σημαντικά σημεία. Όπως ανευθυνότητα είναι να κρατήσεις το παιδί και μετά να του συμπεριφέρεσαι άσχημα, το ίδιο ανευθυνότητα και δειλία είναι να το ρίξεις γιατί φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις ή δεν θες να κάνεις τις θυσίες που απαιτείται. Και μιλάω καθαρά προσωπικά τώρα, σύμφωνα με το πως θα ενεργούσα εγώ.

Οσες φορές στην ζωή μου δειλιασα και αποποιηθηκα ευθύνες το μετάνιωσα και με έβλαψε πολύ περισσότερο από το να τις ειχα αναλάβει, γιατί καλώς ή κακώς το ποιόν κάθε ανθρώπου κρίνεται από τη στάση του και τις πράξεις του στις σημαντικές στιγμές της ζωής που έχουν σοβαρές επιπτώσεις και όχι στις εκθέσεις ιδεών που γράφουμε εδώ.

Τα πρακτικά του να μεγαλώνεις παιδί, δηλαδή τα υλικά αγαθά δεν είναι πολλά. Σήμερα απλά τα έχουμε μεγαλοποιησει σε τραγικό βαθμό. Η άυλη φροντίδα είναι η πιο σημαντική για τα παιδιά. Το να μεγαλώσει κάνεις παιδί μόνος του δεν είναι ιδανική λύση σε καμία περίπτωση αλλά στα ατυχήματα δεν υπάρχουν ιδανικά. Κοιτάς να βρεις την λιγότερο κακή λύση.

Και αυτά όπως έγραψα είναι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας σύμφωνα με την συνείδηση και τις αξίες του και δεν χωράνε ούτε επιστημονικές εξηγήσεις με νευρικά συστήματα εδώ, ούτε τραγικές εξυπνάδες τύπου no uterus no opinion.

Ναι η αλήθεια είναι ότι ένα παιδί θα φάει θα σπουδάσει και θα ζεί με ''άυλη φροντίδα''. Μάλλον κάποιοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το να μεγαλώνεις ένα παιδί δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζονται.

 

[Guest 209912]

Ναι η αλήθεια είναι ότι ένα παιδί θα φάει θα σπουδάσει και θα ζεί με ''άυλη φροντίδα''. Μάλλον κάποιοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το να μεγαλώνεις ένα παιδί δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζονται.

Ε ναι, γιατί προφανώς μια ζωή χωρίς πληρωμένες σπουδες και φοιτητικη ζωή είναι μια ζωή που δεν αξίζει κάνεις να ζει. Ένα παιδί χρειάζεται σίτηση, στέγαση, ρουχισμό και ιατρική περίθαλψη. Αν μπορείς να παρέχεις αυτά είσαι οκ από αποψη υλικών αγαθών. Όλα τα άλλα είναι άυλα. Το στερεωρυπο του σήμερα είναι ο γονέας που δίνει υλικά γιατί δεν έχει να δώσει άυλα.

 

[Μάρκος Βασίλης]

Eξηγησε μας γιατι εκ του προοιμίου η γυναίκα βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση και όχι ο άντρας. Εκτος και αν θέλεις να τσουβαλοποιήσεις ολες τις υποθέσεις που καταληγουν σε δικαστηρια για να το παιξεις καλος στις γυναικες. Εκτος επισης και αν εισαι συνηγορος σε μια τέτοια. Οποτε πάσο. Ο συνηγορος υποστηριζει τον εντολέα του.

Προσωπικά ξέρω γυναικα που μια χαρά άρπαξε 80.000 αποζημιωση σε ενα διαζυγιο. Ο άλλος εβαλε δάνειο να πληρώνει. Χωρις καν να έχουν παιδιά απλα επειδη "εφτιαξαν το σπιτι μαζι" το σπιτι που ηταν έτοιμο οικοπεδο απο τον πατέρα του αλλου... αλλα οταν καταληγεις στα δκαστηρια θα βγαλεις ακρη νομιζεις; και οι δικαστες θα κοιτάξουν να πιαστουν απο νομους που μπορει να ειναι άδικοι και αναχρονιστικοι απλα και μονο για να δέσουν την υποθεση και να μην εκτεθούν.

Κάθεστε και υποστηριζετε τυφλά υποθέσεις που δεν γνωριζετε καν. ΕΓΩ πλεον το χω κοψει αυτο. Και οι 2 πιθανον φταινε σε εναν χωρισμο αλλα και οι 2 φταινε ΣΙΓΟΥΡΑ σε μια ανεπιθυμητη εγκυμοσυνη και προσωπικα μου φαινεται αστειος οποιος υποστηριζει μονο τις γυναικες για να φαινεται πολιτικαλ κορέκτ. Οι κερκιδες γενικά και αοριστα σε άτομα που δεν ξέρω την υποθεση και το ιστορικο... τελειωσανε.

Εκ προοιμίου, μία γυναίκα, σε όποια μεριά κι αν ρίξεις την ευθύνη, θα κουβαλάει για 9 μήνες στο σώμα της ένα μωρό, με όσα αυτό συνεπάγεται για την υγεία της (σωματική κι ψυχική). Επίσης, είτε το θέλεις είτε όχι, θα είναι αυτή που θα χρειάζεται να το θηλάζει όταν γεννηθεί και, γενικά, ο σημαντικότερος «άλλος» για το παιδί για αρκετό καιρό μετά τη γέννησή του, ενώ, ειδικά αν περιοριστούμε στην ελληνική αγορά εργασίας που είναι ανελαστική στα ζητήματα μητρότητας, ενδεχομένως να χάσει και τη δουλειά της. Για τον άντρα, τα περισσότερα από τα παραπάνω είτε δεν ισχύουν καθόλου είτε ισχύουν σε πολύ μικρότερο βαθμό, κατά κανόνα. Μπορούμε να πιάσουμε εξαιρέσεις όσες θες και από τις δύο μεριές και να αρχίσεις το whataboutism αλλά δεν έχει κανένα νόημα.

Ναι φίλε σωστά. Αν σε αναγκάσω εγώ να μου δωσεις το μισό εισόδημα σου για τα επόμενα 20 χρόνια δεν είσαι σκλάβος μου και δεν παραβιαζω καθόλου την σωματική του αυτοδιάθεση.

Για τα έμβρυα το εξήγησα πιο πάνω, είναι αξιακο το ζήτημα δεν είναι επιστημονικό και δεν το δέχεται κανένας από την Pro life πλευρά για τον ίδιο λόγο που δεν δέχεσαι εσύ τις φυσικές ανισότητες των ανθρώπων. Δεν στο επιτρέπουν οι αξίες σου.

Με το σκεπτικό σου, όλα ανάγονται στην αυτοδιάθεση του (φυσικού) σώματος, επομένως όλα μπορούμε να τα διεκδικούμε στην ίδια βάση και, το σημαντικότερο, αξιώνοντας για όλες μας τις διεκδικήσεις την ίδια σημαντικότητα. Με λίγα λόγια, αν εγώ, με το σκεπτικό σου θεωρώ ότι π.χ. το κράτος παραβαίνει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης στο σώμα μου απαιτώντας μου φόρους και να το εξισώνω σε σημαντικότητα με το δικαίωμά μου στη ζωή.

Επίσης, κάνεις ένα λογικό άλμα με το οποίο δικαιολογείς την αποδοχή των «φυσικών ανισοτήτων». Οι άνθρωποι, ανάλογα με διάφορα βιολογικά χαρακτηριστικά τους, διαφέρουν. Αν επιλέξεις να αφήσεις τα πράγματα να εξελιχθούν με βάση το δίκαιο της πυγμής θα προκύψουν ανισότητες - αυτές που εσύ αποκαλείς «φυσικές» - μεταξύ των ανθρώπων. Εδώ ακριβώς μπαίνουν οι νόμοι κ.λπ. κ.λπ. - μην βγούμε off-topic, όμως, έχουμε άλλα 10 θέματα να το συζητήσουμε αυτό.

 

[Guest 209912]

Εκ προοιμίου, μία γυναίκα, σε όποια μεριά κι αν ρίξεις την ευθύνη, θα κουβαλάει για 9 μήνες στο σώμα της ένα μωρό, με όσα αυτό συνεπάγεται για την υγεία της (σωματική κι ψυχική). Επίσης, είτε το θέλεις είτε όχι, θα είναι αυτή που θα χρειάζεται να το θηλάζει όταν γεννηθεί και, γενικά, ο σημαντικότερος «άλλος» για το παιδί για αρκετό καιρό μετά τη γέννησή του, ενώ, ειδικά αν περιοριστούμε στην ελληνική αγορά εργασίας που είναι ανελαστική στα ζητήματα μητρότητας, ενδεχομένως να χάσει και τη δουλειά της. Για τον άντρα, τα περισσότερα από τα παραπάνω είτε δεν ισχύουν καθόλου είτε ισχύουν σε πολύ μικρότερο βαθμό, κατά κανόνα. Μπορούμε να πιάσουμε εξαιρέσεις όσες θες και από τις δύο μεριές και να αρχίσεις το whataboutism αλλά δεν έχει κανένα νόημα.



Με το σκεπτικό σου, όλα ανάγονται στην αυτοδιάθεση του (φυσικού) σώματος, επομένως όλα μπορούμε να τα διεκδικούμε στην ίδια βάση και, το σημαντικότερο, αξιώνοντας για όλες μας τις διεκδικήσεις την ίδια σημαντικότητα. Με λίγα λόγια, αν εγώ, με το σκεπτικό σου θεωρώ ότι π.χ. το κράτος παραβαίνει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης στο σώμα μου απαιτώντας μου φόρους και να το εξισώνω σε σημαντικότητα με το δικαίωμά μου στη ζωή.

Επίσης, κάνεις ένα λογικό άλμα με το οποίο δικαιολογείς την αποδοχή των «φυσικών ανισοτήτων». Οι άνθρωποι, ανάλογα με διάφορα βιολογικά χαρακτηριστικά τους, διαφέρουν. Αν επιλέξεις να αφήσεις τα πράγματα να εξελιχθούν με βάση το δίκαιο της πυγμής θα προκύψουν ανισότητες - αυτές που εσύ αποκαλείς «φυσικές» - μεταξύ των ανθρώπων. Εδώ ακριβώς μπαίνουν οι νόμοι κ.λπ. κ.λπ. - μην βγούμε off-topic, όμως, έχουμε άλλα 10 θέματα να το συζητήσουμε αυτό.

Όλες οι ενέργειες που κανει κάποιος είναι είτε εθελοντικές, είτε προϊόν βίας ή απειλής βίας. Η δεύτερη κατηγορία ενεργειών παραβιάζει την αυτοδιάθεση του σώματος. Είναι απλό και ορθό επιχείρημα. Οι φόροι συμπεριλαμβάνονται στην άσκηση βίας καθώς είναι υποχρεωτικόι και συλλέγονται δια της βίας. Το πόσο σημαντικό είναι αυτό ας μην το σχολιάσουμε καθώς έχουν πεθάνει αρκετοί άνθρωποι σε επαναστάσεις για την φορολογία.

Στην περίπτωση της γυναίκας επικαλείσαι αυτό ακριβώς το δικαίωμα της να μην της ασκηθεί βία και να αποφασίσει μόνη της για το παιδί, είτε να το ρίξει η να το κρατήσει. Και στις δύο περιπτώσεις ο άντρας δεν έχει κανένα λόγο νομικά. Όταν λοιπόν αιτιολογείς την στάση αυτή με βάση την αυτοδιάθεση πρέπει να την δίνεις και στον άντρα, αλλιώς παραβιάζεις τα δικά του δικαιώματα.

Μετά συνεχίζεις την αιτιολόγηση λέγοντας ότι για τον άντρα δεν είναι τόσο σημαντικό αυτό το δικαίωμα σε σχέση με της γυναίκας στην συγκεκριμένη περίπτωση και άρα δεν το παρέχουμε. Τα στατιστικά πλέον στην Αμερική των γυναικών που εκμετάλλευονται αυτό το σύστημα απλά για να τα τσεπώνουν από τους άντρες κάνοντας ένα παιδί και χρησιμοποιώντας το no fault divorce ειναι τοσο μεγάλα που μια μεγάλη μερίδα αντρών αρνείται να παντρευτεί. Δεν μιλάμε λοιπόν για έναν δύο άντρες που αδικηθηκαν από το σύστημα αλλά για ποσοστά ικανά να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Η διατροφή δεν είναι μόνο λεφτα. Είναι εγκλοβισμος. Δίνεις το μισό σου εισοδειμα για 18 χρόνια. Κυριολεκτικα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο στη ζωή σου όπως άλλη οικογένεια εκτός και αν είσαι πολύ λεφτάς που ακόμη και σε αυτη τη περίπτωση εγειρεται το ηθικό δίλημμα γιατί η κυρία να δικαιούται 10.000 το μήνα επειδή αποφάσισε μονομερως να κρατήσει ένα παιδί;

Και όλα αυτά τα προνόμια δίνονται στην γυναίκα σε αυτό το θέμα, χωρίς να δίνεται το παραμικρό στον άντρα. Με εντελώς αβασιμη και αυθαίρετη αιτιολόγηση. Και ξέρεις κάτι; Μπορώ να δεχτώ όλα αυτά. Μπορώ να δεχτώ το επιχείρημα ότι ναι, οι γυναίκες ειναι πιο σημαντικές και πρέπει να τις προστατέψουμε ακόμη και με μεγάλο κόστος για τους άντρες.

Αυτό που δεν μπορώ να δεχθώ όμως είναι ταυτόχρονα να ευαγγελιζεστε ότι είστε υπέρ κάποιας ισότητας και υπέρ των ίσων δικαιωμάτων - υποχρεώσεων στους ανθεωπους, καθώς όλα αυτά είναι ψέμματα και υποκρισιες. Είτε θα έχουμε λοιπόν όλοι τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, είτε θα συμφωνήσουμε ότι υπάρχει διαφορετική αξία και προτεραιότητες για τα δικαιώματα και πως κάποιος πρέπει να πληρώνει την νύφη. Στην δεύτερη περίπτωση, που ήταν πάντα η default κατανόηση του κόσμου πριν την μοντέρνα παράνοια, θα δοθουν τα προνόμια αυτά στις γυναίκες και θα υπάρξει αλισβερίσι αλλού, διότι δεν χτίζεις υγιείς κοινωνίες μακροπορθεσμα έχοντας πάντα ριγμενο το 50% του πληθυσμού. Αυτό δεν ήταν και το φεμινιστικό επιχείρημα εξ αρχης;

 

[Devil]

Μετά συνεχίζεις την αιτιολόγηση λέγοντας ότι για τον άντρα δεν είναι τόσο σημαντικό αυτό το δικαίωμα σε σχέση με της γυναίκας στην συγκεκριμένη περίπτωση και άρα δεν το παρέχουμε. Τα στατιστικά πλέον στην Αμερική των γυναικών που εκμετάλλευονται αυτό το σύστημα απλά για να τα τσεπώνουν από τους άντρες κάνοντας ένα παιδί και χρησιμοποιώντας το no fault divorce ειναι τοσο μεγάλα που μια μεγάλη μερίδα αντρών αρνείται να παντρευτεί. Δεν μιλάμε λοιπόν για έναν δύο άντρες που αδικηθηκαν από το σύστημα αλλά για ποσοστά ικανά να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Η διατροφή δεν είναι μόνο λεφτα. Είναι εγκλοβισμος. Δίνεις το μισό σου εισοδειμα για 18 χρόνια. Κυριολεκτικα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο στη ζωή σου όπως άλλη οικογένεια εκτός και αν είσαι πολύ λεφτάς που ακόμη και σε αυτη τη περίπτωση εγειρεται το ηθικό δίλημμα γιατί η κυρία να δικαιούται 10.000 το μήνα επειδή αποφάσισε μονομερως να κρατήσει ένα παιδί;

Και όλα αυτά τα προνόμια δίνονται στην γυναίκα σε αυτό το θέμα, χωρίς να δίνεται το παραμικρό στον άντρα. Με εντελώς αβασιμη και αυθαίρετη αιτιολόγηση. Και ξέρεις κάτι; Μπορώ να δεχτώ όλα αυτά. Μπορώ να δεχτώ το επιχείρημα ότι ναι, οι γυναίκες ειναι πιο σημαντικές και πρέπει να τις προστατέψουμε ακόμη και με μεγάλο κόστος για τους άντρες.

Αυτο με την διατροφη ειναι μεγάλη αλήθεια. Έναν μισθωτο των 1200 ευρώ τον γ****μαει το δικαστηριο. Παιζει να δινει και 500-600 ευρω το μήνα. Εστω οτι τα άλλα 300 ειναι ενοικιο.... αυτος ο άνθρωπος πως θα ξαναφτιάξει τη ζωη του αν χώρισε με τη πρωην συζυγο; κανονικα θα έπρεπε η διατροφη να μοιράζεται. Γιατι να μη πληρώνει και η γυναικα δε καταλαβα ισοτητα δεν έχουμε;

Αλλα εντάξει οπως ειπα και το πρωί. Οσο ειμαστε εξω απο το χορο αυτες οι κουβέντες γινονται για εντυπωσιασμο. Θα πει κάποιος κάτι .... ο οποιος δεν έχει μπλέξει με αυτα και θα σκεφτει η αλλη πσσσ μα τι ιπποτης ! Τι εκλεπτυσμενος !!!

Πηγαινε ρωτα εναν φουκαρά ομως που παιρνει με το ζορι 1200-1300 το μήνα πως τα φέρνει βολτα και με τις διατροφες κάθε μήνα. Θα μου πεις... παιδι του ειναι δε θα πληρώσει;;; βρε να πληρώσει... αλλα αμα δεν βγαινω μάνα μου πως θα πληρώσει;

Κανονικα μια διατροφή των 500 ευρώ έπρεπε να την πληρώνουν και οι 2 απο κοινού. Το σωστο αυτο ειναι. Αλλιως οπως λέει και ο χάκερ ολες αυτες οι κουβεντες ειναι υποκρισιες και του κώλου τα ενιάμερα.

Η άλλη ζητουσε στη διατροφη και χρηματα για το κομμωτηριο... τωρα θα τρελαθούμε; Η Τζινα λέει Αλοιμονου... πριν μπλέξει με τον προυχοντα δεν την ηξερε ουτε η μάνα της. Ολες αυτες χεστηκαν για την ισοτητα να σε φάνε σαν τα σκυλοψαρα θέλουνε. Για αυτο και μερικοι δε παντρευονται και δε κάνουν παιδιά ποτέ. Ο Κουγιας με τη Βατιδου τα ιδια.... που δουλευει αυτη... πουθενα κάθεται και τρώει απο αυτα που της δινουνε. Επειδη κάποτε ητανε μοντέλο, τωρα τι καθομαστε και συζητάμε ολες αυτες οι κουβεντες ειναι πολυ γενικές και έχουν να κάνουν με τον χαρακτηρα καθε φορά οχι με το φύλο.

Μια φορά μια έλεγε "Εγω θα πάω να δουλέψω.... ο αντρας εφοσον θέλει γκομενα θα την πληρώνει κιολας" βρε τράβα να δεις αν έρχομαι! Για αυτο κάποιες γυναικες ειναι αξιοπρεπεις κυριες και κάποιες αλλες ξεφτυλισμενες εξαρχης. Να χουν μυαλο οι άντρες να μη μπλέκουν με μλκισμενες. Αλλιω΄ς μετά απλά θα κοιτάνε γουρλωμένοι τις απαιτησεις που θα αραδιαζει η καθεμια στο δικαστηριο. Θέλει και λεφτά η άλλη για προσωπική κούρα..... να πάει να δουλέψει να πληρώνει τα εξοδα της. Βρηκε το κοροιδο με τα φράγκα και σου λέει θα του τα τρωω και θα ειμαι κάθε βράδυ στα πάρτι και τη μεγάλη ζωή.

 

[Guest 209912]

Αυτο με την διατροφη ειναι μεγάλη αλήθεια. Έναν μισθωτο των 1200 ευρώ τον γ****μαει το δικαστηριο. Παιζει να δινει και 500-600 ευρω το μήνα. Εστω οτι τα άλλα 300 ειναι ενοικιο.... αυτος ο άνθρωπος πως θα ξαναφτιάξει τη ζωη του αν χώρισε με τη πρωην συζυγο; κανονικα θα έπρεπε η διατροφη να μοιράζεται. Γιατι να μη πληρώνει και η γυναικα δε καταλαβα ισοτητα δεν έχουμε;

Αλλα εντάξει οπως ειπα και το πρωί. Οσο ειμαστε εξω απο το χορο αυτες οι κουβέντες γινονται για εντυπωσιασμο. Θα πει κάποιος κάτι .... ο οποιος δεν έχει μπλέξει με αυτα και θα σκεφτει η αλλη πσσσ μα τι ιπποτης ! Τι εκλεπτυσμενος !!!

Πηγαινε ρωτα εναν φουκαρά ομως που παιρνει με το ζορι 1200-1300 το μήνα πως τα φέρνει βολτα και με τις διατροφες κάθε μήνα. Θα μου πεις... παιδι του ειναι δε θα πληρώσει;;; βρε να πληρώσει... αλλα αμα δεν βγαινω μάνα μου πως θα πληρώσει;

Κανονικα μια διατροφή των 500 ευρώ έπρεπε να την πληρώνουν και οι 2 απο κοινού. Το σωστο αυτο ειναι. Αλλιως οπως λέει και ο χάκερ ολες αυτες οι κουβεντες ειναι υποκρισιες και του κώλου τα ενιάμερα.

Και αντε στο διαζύγιο πάει στο διάολο. Παιδιά σου λες ειναι που αποφάσισες να τα κάνεις, άσχετα με το αν πήγαν άσχημα τα πράγματα. Φαντάσου αυτήν την κατάσταση να τη βιώνεις για ένα παιδί της μιας βραδιας που η μάνα του αποφάσισε να το κρατήσει και τώρα είσαι όμηρος. Σε αυτή την περίπτωση αναφέρομαι κυρίως. Δεν το θέλει το παιδί; Θα το ρίξει. Το θέλει το παιδί; Θα το κρατήσει και θα πληρώνεις κι ας μην το θέλεις εσύ. Κυριολεκτικά μόνομερες σύστημα.

 

[Devil]

Και αντε στο διαζύγιο πάει στο διάολο. Παιδιά σου λες ειναι που αποφάσισες να τα κάνεις, άσχετα με το αν πήγαν άσχημα τα πράγματα. Φαντάσου αυτήν την κατάσταση να τη βιώνεις για ένα παιδί της μιας βραδιας που η μάνα του αποφάσισε να το κρατήσει και τώρα είσαι όμηρος. Σε αυτή την περίπτωση αναφέρομαι κυρίως. Δεν το θέλει το παιδί; Θα το ρίξει. Το θέλει το παιδί; Θα το κρατήσει και θα πληρώνεις κι ας μην το θέλεις εσύ. Κυριολεκτικά μόνομερες σύστημα.

Βατιδου -> 17.000 το μήνα διατροφή.
Αλοιμονου -> 35.000

Πήγαινε εσυ κάθε μέρα στη δουλειά να κτυπάς κάρτα και 8ωρο ! Κατάλαβες; τι συζητηση να κάνουμε μετά. Ετσι ειναι η ζωη ο ενας προσπαθει να εκμεταλευτει τον άλλον. Απο καταβολης κόσμου. Οι έξυπνοι - πονηροι επιβιώνουν οι χαζοι - αφελεις καταποντιζονται και πληρώνουν. Τα κοροιδα τρέφουν τα κοράκια. Αυτη ειναι η αλυσιδα.

Σε αυτη τη περίπτωση που λές τώρα.... για μένα φταιει και ο άντρας. Ειναι πολύ σπάνια η περιπτωση να κανεις παιδι χωρις να το θέλεις. Και αν ποτέ γινει αυτο.... ηταν γραμμένο να γινει και έγινε παρα τις προφυλάξεις. Οποτε απο μενα οπως ξανα εχω πει παλαιοτερα η απαντηση στην εκτρωση θα ήταν αρνητική. Κοινως θα αναλάμβανα τις ευθύνες μου σαν κύριος.

 

[Έμμα]

Θα ήθελα και από πλευράς μου να εκθέσω μία άποψη επί του θέματος υπό το πρίσμα της νομικής επιστήμης, χωρίς ωστόσο σε καμία περίπτωση να τοποθετούμαι ως αυθεντία.
Πρωταρχικά, σκόπιμο είναι να εκτεθεί το νομικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο είναι επιτρεπτή η τεχνητή διακοπή της κύησης κατά τους πρώτους 12 μήνες από τη στιγμή της εμφύτευσης του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα της γυναίκας. Από το χρονικό αυτό σημείο και έπειτα η άμβλωση είναι πράξη ποινικώς κολάσιμη, εκτός αν συντρέχουν ορισμένες ενδείξεις-ειδικοί λόγοι άρσης του αδίκου, ήτοι η "ηθική" (περιπτώσεις βιασμού κλπ.), η "ευγονική" (σοβαρές ανωμαλίες του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού) και η "ιατρική" (κίνδυνος ζωής/υγείας της μητέρας). Τίθενται δε χρονικά πλαίσια εντός των οποίων μπορεί να γίνει επίκληση της εκάστοτε ένδειξης.
Εξάγεται λοιπόν το συμπέρασμα πως το δίκαιο προστατεύει τη ζωή του εμβρύου κατά τρόπο όχι απόλυτο, όπως συμβαίνει με την ανθρώπινη, αλλά πάντως υπαρκτό. Επομένως, αναγνωρίζεται στο κυοφορούμενο μία υπόσταση και μία "ηθική αξία", αφού αποτελεί προβαθμίδα της ζωής του ανθρώπου, κάτι "έλαττον" εν σχέσει με αυτή, όμως όχι ποιοτικώς διαφορετικό. Πράγματι, ως ένα βαθμό αναγνωρίζεται στη γυναίκα το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός της, όμως αυτό παύει να υπερισχύει έναντι του εμβρύου και φθίνει όσο προχωρά προοδευτικά η εγκυμοσύνη.
Κατά την προσωπική μου άποψη, από τη χρονική στιγμή που το έμβρυο καθίσταται βιώσιμο, δηλαδή δύναται να επιβιώσει -έστω και με ιατρική υποστήριξη- εκτός του μητρικού σώματος, θα πρέπει η ζωή του να χαίρει απόλυτης δικαιικής προστασίας, όπως ακριβώς και η γεγεννημένη. Το χρονικό αυτό σημείο της βιωσιμότητας τοποθετείται ολοένα και νωρίτερα από τους σύγχρονους επιστήμονες, δεδομένης της ραγδαίας εξέλιξης της Νεογνολογίας. Επομένως, ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει αυτό ένα ασφαλές και επαρκώς προσδιορισμένο (από τον Π.Ο.Υ.) χρονικό σημείο για την έναρξη της απόλυτης προστασίας του εμβρύου. Το επιχείρημα αυτό μπορεί να βρει και ηθικό έρεισμα, καθώς δεν είναι δυνατόν να κρίνεται η απόλυτη προστασία της εν γενέσει ζωής από το τυχαίο γεγονός της γέννησης (όλοι γνωρίζουμε ότι είναι συνήθεις οι πρόωροι τοκετοί). Δεν είναι ηθικά αποδεκτό ανάμεσα σε δύο έμβρυα που έχουν φτάσει αμφότερα στο στάδιο της βιωσιμότητας το ένα να "διασώζεται" της αμβλώσεως επειδή τυγχάνει να γεννηθεί προώρως και το άλλο να θανατώνεται, καθώς απλώς δεν έχει ακόμη φανεί στον εξωτερικό κόσμο για να διατρανώσει πανηγυρικά την ύπαρξή του. Μολαταύτα, κατά το χρονικό διάστημα που η εξάρτηση του εμβρύου από τη μητέρα είναι απόλυτη, είναι κατανοητό και εύλογο το προβάδισμα που δίνει το δίκαιο στην αυτοδιάθεση της γυναίκας (ως το σημείο αυτό και μόνο μπορώ να δεχθώ ότι προηγείται το δικαίωμα αυτοκαθορισμού του σώματος, του οποίου προέκταση αποτελεί το έμβρυο, ον απολύτως εξηρτημένο από αυτό) έναντι της ζωής του εμβρύου που ακόμη δεν είναι αυτοτελής. Κατά συνέπεια, από το χρονικό σημείο της βιωσιμότητας και εξής πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι νομικώς απαγορευμένη η πράξη της άμβλωσης από σεβασμό προς τη νέα ζωή που, αν και αγέννητη ακόμα, θα μπορούσε να επιβιώσει και εκτός της μητρικής κοιλίας, όπως ακριβώς και η γεγεννημένη. Για να μην παρεξηγηθώ, θα ήθελα να επισημάνω ότι διατηρώ μία επιφύλαξη σχετικά με την περίπτωση που τίθεται σε κίνδυνο η ζωή της εγκύου ενώ το έμβρυο έχει εισέλθει στο στάδιο της βιωσιμότητας. Εκεί αναγνωρίζω ότι η ποινικοποίηση της θανάτωσης του εμβρύου διέπεται από υπέρμετρη σκληρότητα, ωστόσο στην περίπτωση αυτή μπορεί να αρθεί ο καταλογισμός (δηλαδή να "συγχωρεθεί" η πράξη) του ιατρού που ενδεχομένως θα την τελέσει, λόγω τραγικού ηθικού διλήμματος, αφού συγκρούονται δύο αξιολογικώς ίσα αγαθά.
Εν ολίγοις, η ρύθμιση του Ποινικού Δικαίου ως προς το ζήτημα των αμβλώσεων εμφανίζεται δικαιοκρατικώς προσήκουσα και ανταποκρίνεται στην κοινωνική πραγματικότητα. Ανεξαρτήτως του τι πιστεύω εγώ ή ο καθένας, η τεχνητή διακοπή της κύησης δεν θα μπορούσε να απαγορευθεί καθολικά, χωρίς να προκληθεί διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και στροφή προς την παράνομη τέλεσή της. Το ζητούμενό όμως είναι να εξετάσουμε το θέμα και υπό το πρίσμα του εμβρύου και πολλώ δε μάλλον να αξιώνουμε την υπεράσπιση των δικαιωμάτων εκείνων που δεν έχουν φωνή να ακουστούν, όπως επί παραδείγματι επιδεικνύουμε αυξημένη ευαισθησία απέναντι στα ζώα. Επιλογικά δε, σκόπιμο θα ήταν να μην εμμένουμε κοντόφθαλμα στο αποτέλεσμα, στην άμβλωση ως επίπτωση/έγκλημα ή ως κεκτημένο δικαίωμα, αλλά να αναζητούμε την αιτία του φαινομένου στη συγκαιρινή μας εποχή που εμφανίζεται μεν φιλοπρόοδη και φιλελεύθερη, αλλά είναι κατ' ουσίαν ανίκανη να απαγκιστρωθεί από τις αγκυλώσεις της που λογίζουν ακόμα τη σεξουαλική αγωγή στα σχολεία ως τομέα-"ταμπού".

 

[Theophilus]

Να κανει η κοπελα αμα θέλει εκτρωση. Δικαιωμα της ειναι. Το "αφαιρει ετσι μια ζωη" δεν ειναι επιχειρημα για εκεινους που υποστηριζουν το αντιθετο. Μεχρι τον επιτρεπόμενο μηνα αυτο που έχεις μεσα σου ειναι μονο μια ΜΑΖΑ ΚΥΤΤΑΡΩΝ. Κ Υ Τ Τ Α Ρ Α. Όχι άνθρωπος. Αρα όχι, δεν αφαιρείται καμια ανθρώπινη ζωη ετσι. Σιγουρα, ο καθενας θα πρέπει να προσέχει τι κάνει στο κρεβατι του και πως αλλα αμα γινει το κακο, ε οκ εγινε. Παλι καλα υπαρχουν και λύσεις.

Ο άνθρωπος από το δευτερόλεπτο της σύλληψής του (με την ένωση του σπερματοζωαρίου του άνδρα με το ωάριο της γυναίκας) και μέχρι να πεθάνει είναι ένα σύνολο ζωντανών κυττάρων. Έχει ψυχή από τη στιγμή της σύλληψής του!
Κανείς δεν μπορεί να πει, ότι ο άνθρωπος αρχίζει να υπάρχει από τον τρίτο, ή τον πέμπτο, ή τον όγδοο ή τον πεντηκοστό, ή τον χιλιοστό μήνα της ζωής του (που είναι ενιαία και διακρίνεται σε ενδομήτρια και εξωμήτρια ζωή).
Πολύ θα ήθελες να καθησυχάσεις με τη σκέψη, ότι δεν σκοτώνεις άνθρωπο κάνοντας έκτρωση, αλλά σκοτώνεις μια "μάζα κυττάρων"! Είναι εν δυνάμει άνθρωπος, που του κόβεις την πορεία του προς την ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων του, που έχει ως χάρισμα από τον Θεό! Πόσο ωραίο ,αλήθεια, ακούγεται το να σκοτώσω ένα μωρό οκτώ μηνών με τη σκέψη, ότι (αφού δεν μιλάει, δεν περπατάει, δεν έχει λογικές σκέψεις κ.λ.π.) δεν είναι ακόμη κανονικός άνθρωπος, αλλά μια "μάζα κυττάρων"!!!

 

[Eclipse]

Ο άνθρωπος από το δευτερόλεπτο της σύλληψής του (με την ένωση του σπερματοζωαρίου του άνδρα με το ωάριο της γυναίκας) και μέχρι να πεθάνει είναι ένα σύνολο ζωντανών κυττάρων. Έχει ψυχή από τη στιγμή της σύλληψής του!
Κανείς δεν μπορεί να πει, ότι ο άνθρωπος αρχίζει να υπάρχει από τον τρίτο, ή τον πέμπτο, ή τον όγδοο ή τον πεντηκοστό, ή τον χιλιοστό μήνα της ζωής του (που είναι ενιαία και διακρίνεται σε ενδομήτρια και εξωμήτρια ζωή).
Πολύ θα ήθελες να καθησυχάσεις με τη σκέψη, ότι δεν σκοτώνεις άνθρωπο κάνοντας έκτρωση, αλλά σκοτώνεις μια "μάζα κυττάρων"! Είναι εν δυνάμει άνθρωπος, που του κόβεις την πορεία του προς την ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων του, που έχει ως χάρισμα από τον Θεό! Πόσο ωραίο ,αλήθεια, ακούγεται το να σκοτώσω ένα μωρό οκτώ μηνών με τη σκέψη, ότι (αφού δεν μιλάει, δεν περπατάει, δεν έχει λογικές σκέψεις κ.λ.π.) δεν είναι ακόμη κανονικός άνθρωπος, αλλά μια "μάζα κυττάρων"!!!

Αλήθεια, τι είναι ψυχη; Ειναι καποιο αντικείμενο; Καποιο όργανο; Ενα συναίσθημα; Έχει μαζα;
Πρακτικά, δεν σκοτώνω ανθρωπο, οπως κι αν το πας. Γιατί κύτταρα, αν σκεφτούμε λογικά, σκοτωνουμε καθημερινά. Επίσης, τα επιχειρήματα περι Θεου να μας λειπουν, γιατι τωρα το πηγαίνεις προς την θρησκεια και εγω δεν πιστεύω