Να μένουν οι ενήλικοι με τους γονείς τους;

[camil]

Όταν σου παραχωρήσει περιουσιακό στοιχείο -ακόμα στην κυριότητά του και ο γονιός εν ζωή- είσαι κάτω από μια σκιά, πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις σπάσει το αβγό σου, κάθε μέρα, μέχρι να γίνεις 50-60, δεν είναι ωραίο πράγμα αυτό.

Γιατί; Σε ποιόν;

 

[Valder]

Γιατί; Σε ποιόν;

Πρώτα απ' όλα στον εαυτό σου. Θέλει πολύ κάκαλο να πεις "Έγινα ΑΥΤΟΣ". (και να είσαι, γιατί πολλοί το λένε αλλά δεν είναι)

Κάποιοι ζούν καλά με το ετερόφωτον, προσωπικά είμαι αντίθετος.

 

[Jack of Spades]

...Κάποιοι ζούν καλά με το ετερόφωτον...

Δεν το νομίζω...μια χαρά ξέρει αυτός που τα βρήκε όλα έτοιμα ότι είναι καλά λόγω τύχης και μόνο και μια χαρά έχει την ανάγκη (έστω και υπο/ασυνείδητα) ν' αποδείξει στον εαυτό του ότι αξίζει, ότι μπορεί κι αυτός να καταφέρει πράγματα κ.λπ.

 

[camil]

Και τι κακό έχει μια βοήθεια, όχι εξάρτηση; Για παράδειγμα, αν είχα παντρεμένα παιδιά και το θέλανε, θα βοηθούσα με ένα φαγητό, ή στις δουλειές όποτε και αν μπορούσα και είχα τη διάθεση. Χωρίς να θέλω τίποτα, ούτε το ευχαριστώ τους ούτε την αγάπη τους, έτσι. Και μακάρι να είχα 50 σπίτια να τα έδινα σε 50 άστεγους. Καλό είναι να φτάνεις κάπου, νιώθεις όμορφα όταν καταφέρνεις κάτι, αλλά δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει στη ζωή. Κρίνουμε συχνά χωρίς να ξέρουμε πώς μεγάλωσε ο καθένας, τι συνθήκες βρήκε... Ακόμα και τα λάθη ανθρώπινα είναι.
Φυσικά και θα ήθελα αν είχα παιδιά να μη μένουν στο ίδιο χώρο με εμένα όταν μεγαλώσουν, είναι ψυχοφθόρο τις περισσότερες φορές. Αλλά τη βοήθεια τη βλέπω σαν αλληλεγγύη είτε είναι προς τους συγγενείς μας είτε προς τους ξένους.

 

[Valder]

Και τι κακό έχει μια βοήθεια, όχι εξάρτηση; Για παράδειγμα, αν είχα παντρεμένα παιδιά και το θέλανε, θα βοηθούσα με ένα φαγητό, ή στις δουλειές όποτε και αν μπορούσα και είχα τη διάθεση. Χωρίς να θέλω τίποτα, ούτε το ευχαριστώ τους ούτε την αγάπη τους, έτσι.

Νομίζω διαφοροποιείστε λίγο εδω, μιλάω προσωπικά για πολύ πιο νοσηρές καταστάσεις.

 

[camil]

Και κάτι άλλο, από ένα όσο πιο υγιές οικογενειακό περιβάλλον θα βγουν άτομα που θα έχουν τη δύναμη να ανεξαρτητοποιηθούν γρήγορα.
Ένας πενηντάρης που μένει με τους γονείς του, πιθανότατα να μην είναι ένας αχαΐρευτός αλλά ένα άτομο ψυχικά κατεστραμμένο και αδύναμο να κάνει ένα βήμα στη ζωή του.
Τώρα είδα το παραπάνω μήνυμα, εντάξει.

 

[Valder]

Ένας πενηντάρης που μένει με τους γονείς του, πιθανότατα να μην είναι ένας αχαΐρευτός αλλά ένα άτομο ψυχικά κατεστραμμένο και αδύναμο να κάνει ένα βήμα στη ζωή του.

Το αχαιρευτος είναι ένας χαρακτηρισμός όλος κι όλος. Η ψυχική καταστροφή και η αδυναμία -που καταλαβαίνω ότι το παραθέτετε ως αιτιολόγηση- δεν είναι μια επικίνδυνη και επιζήμια κατάσταση η οποία επαφείεται στον ίδιο να ξεπερασθεί;

Κι εγω εχω προβλήματα όλη μου τη ζωή, κι εγω έχω πέσει κατα μεγάλα διαστήματα στις μαύρες μου, στις αδυναμίες μου (το παραδέχομαι). Από δικαιολογίες άλλο τίποτα άμα θέλω, είμαι εξαιρετικός σε αυτά.

Ήρθε κανείς να με πάρει από το χέρι να μου πει "εγω ρε φίλε, εγω!";

Όχι, θα σε συμπονέσουν, θα σου πουν μια κουβέντα κι ύστερα θα πουν από μέσα τους "άει στο καλό".

Άμα δε σηκωθείς μόνος σου, να πεις ναι ρε και στα 37-38-40-45 ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΦΤΙΑΞΩ, ότι αιτιολογία και να δώσεις μετά στον 50άρη που τον ήπιε με το συμπάθειο, δεν θα αλλάξει τη ζωή του.

Η μόνη σωστή παρότρυνση είναι "ΕΚΕΙ μαλάκα, ΠΡΟΧΩΡΑ!"

"Μα..." σου λέει ο εαυτός σου ως αντίδραση. Κι εσυ επιμένεις "ΕΚΕΙ ΡΕ!"

Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν είναι όλοι τρυφεροί και ευαίσθητοι και καλοσυνάτοι όπως εσείς.

 

[camil]

Το αχαιρευτος είναι ένας χαρακτηρισμός όλος κι όλος. Η ψυχική καταστροφή και η αδυναμία -που καταλαβαίνω ότι το παραθέτετε ως αιτιολόγηση- δεν είναι μια επικίνδυνη και επιζήμια κατάσταση η οποία επαφείεται στον ίδιο να ξεπερασθεί;

Είναι και επιζήμια και επικίνδυνη. Το ότι επαφίεται στον ίδιο να το ξεπεράσει είναι μεγάλη κουβέντα και πολύ ψυχολόγοι θα διαφωνούσαν. Είναι θέμα διαμόρφωσης του εγκεφάλου από ένα σημείο και μετά, και ο εγκέφαλος σε πολλές περιπτώσεις δε σε βοηθά. Το σωστό είναι να ζητήσεις βοήθεια, όμως πάλι πολλές φορές ο εγκέφαλος είναι αυτός που σου λέει όχι, δε θα καταφέρεις τίποτα, ποτέ.
Ένα παράδειγμα, είναι κάποια θεόχοντρη. Δε θα ήθελε να έχει το σώμα της Ζιζέλ; Μπορεί να προσπάθησε, μπορεί και όχι.
Όλοι θέλουμε να είμαστε όμορφοι, υγιείς, επιτυχημένοι (όπως το ορίζει ο καθένας), ευτυχισμένοι. Όταν δεν είμαστε δεν είναι γιατί δεν το θέλουμε.
Προσωπικά έχω κάνει προσπάθειες στη ζωή μου, για μένα όμως και μόνο, όχι για να γίνω αποδεκτή ή να ευχαριστήσω κάποιον. Επειδή όμως έχω βρεθεί και στην άλλη πλευρά, καταλαβαίνω.

 

[Valder]

Ένα παράδειγμα, είναι κάποια θεόχοντρη. Δε θα ήθελε να έχει το σώμα της Ζιζέλ; Μπορεί να προσπάθησε, μπορεί και όχι.
Όλοι θέλουμε να είμαστε όμορφοι, υγιείς, επιτυχημένοι (όπως το ορίζει ο καθένας), ευτυχισμένοι. Όταν δεν είμαστε δεν είναι γιατί δεν το θέλουμε.
Προσωπικά έχω κάνει προσπάθειες στη ζωή μου, για μένα όμως και μόνο, όχι για να γίνω αποδεκτή ή να ευχαριστήσω κάποιον. Επειδή όμως έχω βρεθεί και στην άλλη πλευρά, καταλαβαίνω.

Ανοίγεις θέμα τώρα ξεχωριστό με τα περι αδυνατίσματος, αλλά θα σου απαντήσω.

Spoiler: Story time

Πάντα παλιότερα ήμουν αδύνατος, το κορμί ανάποδο τρίγωνο V, πλάτες, χέρια μύες φλέβες να πετάγονται και τα τοιαύτα...

Μετα απο πολλά χρόνια κακής διατροφής, ξεκίνησα από τα 105 κιλά και έπεσα στα 68 κιλά, μέσα σε μικρό διάστημα (και με λάθος τρόπο, φαντάσου έκαψα τους γλουτιαίους αλλά εν πάση περιπτώσει)

Βρήκα δικαιολογία και τα ξαναπήρα το 2020 μετά από σχεσο-κατάρρευση (αδυναμία χαρακτήρα και κλάψα πες το καλύτερα) ότι ξεπερνάς εύκολα καταστάσεις αν είσαι καλοφαγωμένος και δεν έχεις έτσι mood swings.

Εδω και κάποιο μεγάλο διάστημα, είμαι χαρούμενος, έχω ξεκινήσει διαιτούλα, φρουτάκια, έχω ήδη χάσει πάλι κιλά, έχω κάνει σε λίγο διάστημα όλες τις δουλειές που λίμναζαν επι χρόνια, έχω λύσει προβλήματα που με άφηναν άυπνο τις νύχτες.

Ναι ρε φίλε, δεν ήθελα να είμαι ευτυχισμένος και γι αυτό έτρωγα, βολευε το δε βαριέσαι γιατί ειναι ο δρόμος της ελάχιστης αντίστασης. Όταν είσαι παχύς, κατα 90% είναι γιατί δεν θέλεις να το ράψεις και να πας να γυμναστείς. Ενα 10-15% των ανθρώπων είναι με βάσιμο πρόβλημα διαταραχής που δεν μπορούν αντικειμενικά να χάσουν κιλά. Οι υπόλοιποι ΤΡΩΜΕ.

Και μετά θέλουμε κι όλας να το φορτώσουμε στους άλλους "αποδέξου με, body positivity και δεν ξέρω κι εγω τι" κι αμα τους πεις "είσαι χοντρός σταματα να τρως σου κάνεις κακό" παρεξηγιούνται.

Όταν εμένα ο αδερφός μου μου είπε "πως είσαι έτσι ρε μαλάκα μια παλάμη σβέρκο πάχος ξυρίζεις και το κεφάλι και είσαι σα χασάπης", ντράπηκα, το έραψα. Κατέστρεφα μια εμφάνιση που θα μπορούσε να μου δώσει πέντε δέκα καλά στην υγεία και στην κοινωνική ζωή, γιατί; Για μια μαλακία που μου τυχε, λες και ήμουν ο πρώτος ή ο τελευταίος, ήμαρτον δηλαδή.

Οπότε ΝΑΙ, κατα 90% οι άνθρωποι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ και δεν κάνουμε. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο δεν θέλω, και στις διαπραγματεύσεις έχω μάθει έναν βασικό κανόνα "για να δεχτει ο άλλος τη συναλλαγή, πρέπει να τον κάνεις να πιστέψει οτι ήταν δική του ιδέα".

Πρέπει κάποιος με κάποιο τρόπο να μας κάνει να γυρίσει το κεφάλι και να θέλουμε. Τώρα ντροπή θα είναι; Ξεφτίλα θα είναι; Άλλοι άνθρωποι άλλα κίνητρα. Πάντως με το "έλα πουλάκι μου γλυκό, ράψε το στοματάκι σου που σ' αγαπώ" δεν ακούνε οι άνθρωποι.

Είναι αυτό που σου λεγα πριν, να αποδειξεις πρώτα στον εαυτό σου, ότι "ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ", για την πάρτη μου. Χεσμένο τον έχω τον κόσμο, είμαι αντισυμβατικός μια ζωή και τις επιλογές μου τις πλήρωσα με πόνο όταν έλεγα ότι σκλάβος δεν γίνομαι για κανέναν κερατά. Δεν τα πα στη θεωρία κι από πίσω πήγα να φτιαχτώ, έχω skin in the game που λέμε.

 

[Devil]

Και καλά κάνετε...σε παρακαλώ σταμάτα να παίρνεις ό,τι γράφω προσωπικά και να ερμηνεύεις ό,τι γράφω όπως σου κατέβει (κι αν δε μπορείς, απλά σε παρακαλώ μη μου απευθύνεις το λόγο)...

α)Όσο καλοί άνθρωποι κι αν είναι οι γονείς κάποιου/ας, κάποια στιγμή έρχεται αναπόφευκτα η ώρα που τα όρια ξεπερνιούνται...τότε τι κάνεις;
Λες «έλα μωρέ γονείς μου είναι, μην τους κακοκαρδίσω κ.λπ.» και δε λες αυτό που θα έλεγες σε οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο κι αν ήταν στη θέση τους (ακόμη και στον/στην σύντροφό σου);
Αν ναι συμπάθα με αλλά ούτε «ανεξάρτητος» είσαι, ούτε όρια θέτεις...

α)
Τα όρια εγώ τα βάζω αλλά δε θελω να μπλέξω με ανθρώπους που επειδή έχουν κάποια δικά τους παρελθοντικα θέματα που κ εμένα συμπαθα με αλλά δεν έχουν λυσει... Ψάχνονται για παρεξηγηση ώστε να εκπληρωθεί μια ακόμη αυτοεκπληρούμενη προφητεια. Εχω ακουσει πολλες τέτοιες καθημερινα εδώ ο άλλος λέει ότι δεν τον θέλουν οι γυναίκες κ δεν έρχονται να του τη πεσουν άρα ειναι άσχημος η οι γυναίκες είναι απρόσιτες.

Αν και φίλος μ δεν ασχολήθηκα άλλο οπότε επαναλάμβανε αυτή τη μαλακια. Τα ίδια κ στο θέμα γονείς αν η άλλη η ο άλλος είναι τσαμπουκαλεμενοι εξαρχής με αυτό το θέμα κ δεν έχουν μια στοιχειωδη καλλιέργεια να μιλάνε γενικά κ να επικοινωνουν με ανθρώπους τι όρια να βάλεις εσυ δηλαδή ;απλά θα κανεις το σκυλακι κ θα λες ναι ναι να μη χασεις τη γκομενα η τον γκομενο.


δ) Ποιον συγκάτοικο; θα ξυπνάς στις 8 επειδή θες να φας κ να πας γυμναστήριο κ ο άλλος θα σ λέει... Εεεε είναι Σάββατο έλεος με ξυπνησες.

Εγώ δεν μπορώ να ζησω σε ένα σπίτι με έναν που κοιμάται ως τις 11-12 επειδή κουράστηκε όλη τη βδομάδα κ καλα. Μπορεί μέσα σε ένα 24ωρο να κάνω 10 πραγματα κ αυτός 1 κ να κουράζεται.

Και που θα φέρνω τη γκομενα μ ; θα του λέω να φευγει ; η θα κάθεται να ακουει τα δικά μ γαμησια κ θα τη παίζει από δίπλα; με κλειστή πορτα.

Είναι αυτό προτιμοτερο και πιο ανεξάρτητο σκηνικό; η να χεις ένα κλειδί σε έναν όροφο να μη μπαίνει κανεις άλλος.... Στο χώρο σου. Και να πληρώνεις κ τους λογαριασμους σου.

Και αμα θέλουν οι γονείς να δίνεις κ ενα ποσο για το σπίτι. Δια του 3. Μια χαρά ανεξάρτητος θα είσαι κ δεν θα σ ζαλίζουν κ τον έρωτα.

Αυτό π λες με το συγκάτοικο σορρυ αλλά δε γίνεται. Απορώ που το πιστευευε κιόλας χωρίς να το έχετε κανει κ ποτε.

Ξέρω γω το φίλους θα χει αυτός; και τι ; θα έρχονται στο δικό μ σπίτι ; στα δικά μ προσωπικα πραγματα; έγγραφα... Ρουχα... Σημειώσεις.

Ουτε καν.

Γεια χαρά όπως είπα κ σε οποία αρέσει.

Ο άντρας ο οποίος σέβεται γονείς κ δικους του κ της άλλης πλευρας ειναι ενας σωστός άνθρωπος κ οποία δεν το εκτιμάει... Ας παει έξω να βρει καναν άλλο να τρώει κ μπινελίκια... Και τραχανά.

Ο σωστός συζυγος έχει κ ενα σέβας σε αυτά τα θέματα. Και όλα ειναι σε μια ισορροπία.

Αλλιώς μοναχός σου χορευε μ όσο θέλεις... Πηδα!!!

 

[camil]

Δε λειτουργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Η Μαρία Κάλλας αδυνάτισε γιατί μια εφημερίδα την παρομοίασε με ελέφαντα.
Άλλη απλώς θα στενοχωριοταν.
Πιστεύω ότι η κατάσταση κάθε ατόμου δε με αφορά και δεν είναι βέβαιο ότι θα τον βοηθήσω αν του πω πώς είσαι έτσι ή γιατί δεν έχεις προχώρησε στη ζωή σου όσο θα έπρεπε, όσο η κοινωνία απαιτεί εντός εισαγωγικών.
Και ναι, υπάρχει ένα βόλεμα στη δυστυχία, όταν όμως η κατάσταση έχει παγιωθεί μέσα σου.
Βλέποντας τα πράγματα με άλλη οπτική εγώ θα έλεγα μπράβο στον εαυτό μου που έδειξα τέτοια θέληση και έκανα τόση προσπάθεια και τα κατάφερα και όχι ντροπή σε αυτόν που μπλα μπλα μπλα... Γιατί να υποβιβαζουμε κατά κάποιο τρόπο τις επιτυχίες μας και να μην παραδεχομαστε ότι κάναμε όντως κάτι μεγάλο; Η λογική αφού μπόρεσα εγώ και ο δίπλα μπορεί δεν είναι πάντα σωστή.
Η ψυχολόγος μου με αντιμετώπισε με κατανόηση και αυτό βοήθησε, αν μου έλεγε όπως μπορεί να έλεγα εγώ στον εαυτό μου, γιατί σκέφτεσαι αυτό ολόκληρη γαϊδούρα, μάλλον δε θα κάναμε τίποτα.

 

[Devil]

Ωπα. Θέλει πολλά κιλά αρχίδια να μείνεις με έναν ξένο που θα κάνει την ιδιοτροπία του συνήθειά σου.

Όταν σου παραχωρήσει περιουσιακό στοιχείο -ακόμα στην κυριότητά του και ο γονιός εν ζωή- είσαι κάτω από μια σκιά, πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις σπάσει το αβγό σου, κάθε μέρα, μέχρι να γίνεις 50-60, δεν είναι ωραίο πράγμα αυτό.

Θέλει κότσια να πεις θα φάω την κατσαρίδα με το κουτάλι για να μην ανέχομαι μαλακίες. Σου μιλάει κάποιος που έχει φτάσει από το σημείο να αναρρωτιέται αν είναι καλές οι κροκέτες του γάτου για να τα βγάλει πέρα, μέχρι το σημείο του να έχει 6 πιάτα μπροστά του γεμάτα φαγητό και να μην ξερει απο που να πρωτοαρχίσει. Τα δυο άκρα αντίθετα στη ζωή.

Κι όσον αφορά τη γκόμενα, είναι τελείως άλλο πράγμα να τη φέρνεις στο πατρικό και άλλο στη φωλιά σου που στην τελική αράζετε και κάνετε ότι σας καπνίσει. ΠΑΝΤΑ υπάρχει υπόκωφη βαρυγκώμια από τις τύπισσες στο θέμα πατρικό (αμα έχεις καμιά μ**νάρα και ξύπνια, γιατί αν είναι να χεις καμια μαλακοβιόλα τελειωμένη θα κάτσει να τα ανεχτεί γιατί προφανώς και το δικό της σπιτάκι ειναι "μάνα φέρε").

Το πρώτο πράγμα που τις τρελαίνει (θετικά) είναι η ανεξαρτησία σου, η φωλιά σου και οτι τα φέρνεις όλα βόλτα μόνος σου.

Καλά την άλλη μπορεί και να τη τρελαίνει να τα πληρωνεις όλα δε σημαίνει ότι θα το κάνεις...

Παρολαυτα δεν έγραψα πουθενα οτι θα της έλεγα να έρθει στο πατρικο. Αν δεν ήθελε... Θα βγαίναμε μερικους μήνες κ μετα θα ζουσαμε μαζί. Σε ένα άλλο σπίτι μοιραζομενοι τα έξοδα.

 

[Valder]

Καλά την άλλη μπορεί και να τη τρελαίνει να τα πληρωνεις όλα δε σημαίνει ότι θα το κάνεις...

Είπα "να τα φέρνεις βόλτα μόνος σου" κοινώς να μη χρειάζεται να πάρει το ρόλο της μαμάς σου για να μεγαλώνει άλλο ένα μωρό μαζί με τα μελλοντικά δικά σας.

Να βλέπει ότι έχεις ένα σκοπό στη ζωή σου, μια ικανότητα να επιβιώσεις κλπ.

Καμία σχέση με το να της τα πληρώνεις όλα. Δεν είπα αυτό.

Παρολαυτα δεν έγραψα πουθενα οτι θα της έλεγα να έρθει στο πατρικο. Αν δεν ήθελε... Θα βγαίναμε μερικους μήνες κ μετα θα ζουσαμε μαζί. Σε ένα άλλο σπίτι μοιραζομενοι τα έξοδα.

Δεν είπα οτι το έγραψες έτσι ατόφιο. Είπες εντούτοις για την παραχώρηση χώρου από γονείς και απο εκεί πιάστηκα και είπα ότι είπα, ότι νιώθουν αλλιώς στο δικό σας σπίτι κι αλλιως σε παραχωρημένο όροφο από γονείς τρια πατώματα πάνω απο αυτούς ξερωγω.

Αν μου επιτρέπεις, δική σου η ζωή βέβαια άμα έτσι σου αρέσει και το σέβομαι αλλά, αυτό το "θα βγαιναμε μερικούς μήνες και θα ζούσαμε μαζί", δεν μπορείς να ξέρεις τον άλλο για συγκατοίκηση σε μερικούς μήνες. Είναι πολύ βιαστικό. Κατά τη γνώμη μου πάντα.

Είναι ρίσκο η συμβίωση, κι αν μου πεις αλλάζει, θα σου πω ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.

Κανα χρόνο-δυο μη σου πω, να δοκιμαστεί η σχέση και μετά βλέπεις. Μετά τα 2 χρόνια ναι, αν εχει αποδειχτει ενταξει χαρακτήρας (κι οχι απλα εντάξει χημεία), εκεί ναι κάπου να το πάτε σοβαρά, ξεχειλώνει μετά.


Μη μου το κάνεις κι εσυ σαν ένα φίλο μου, που τον πήραν τα σκατα απο τα πόδια στα 35 και βιαζόταν να τη σπιτώσει και να την παντρευτεί μετα απο ένα δυο χάντ-τσοπς και τρια φήητ-τσοπς.

Και του πετάω το αμίμητο: "Σου τελειώνουν τα ωάρια ρε μαλάκα;"

Ε ξέρεις λέει "δεν έχω και πολλές επιλογές."

Who would have fuckin guessed?

 

[Devil]

Κάνα δυό χρόνια μόνο.... ;;; νωρις ειναι βρέ ! Μη βιαζεσαι κ κάνεις κανα λάθος....

Καθιστε εκει τιποτα 5-10 χρονια να το σκεφτειτε καλά κ μετά !

Δε θέλω να σε ειρωνευτω αλλα ο φιλος σου είχε δίκιο. Αν στα 30-35 βγαινεις με γυναικες π δεν μπορουν να πάρουν ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ να πάτε να μεινετε κάπου μαζι κ να μοιράζεστε εξοδα κ υποχρεώσεις - δουλειες σπιτιού να δειτε πλεον σε αυτες τις ηλικιες αν ταιριάζετε κτλ άστο να πάει στο διάολο.

Προσωπικα δεν θα καθομουν να χάσω χρονο.

Η πλάκα ειναι πως ακριβως αυτη η προς αποφυγη κατηγορια που αναφέρω λέει και ανέκδοτα περι μαμάκηδων και επικρίνουν άλλους. Τεσπα ο καθενας λέει οτι θελει στο κοσμο που ζουμε.

Αν νομιζουν πως με αυτο το σκεπτικο θα τους πάρει κανεις στα σοβαρά οκ. Ολο με κατι τσερκουλα θα μπλέκουν. Και θα αναρωτιουνται.

 

[Aura]

Από τη δική μου εμπειρία, θεωρώ ότι έχει να κάνει με το ποιος και πως σε μεγάλωσε (με αγάπη, χωρίς καταπίεση κ.λπ.)...εγώ π.χ. μεγάλωσα σ' ένα σπίτι με τον κλασικό αυταρχικό 80s-90s Έλληνα πατέρα «φέρνω τα λεφτά, άρα έκανα το καθήκον μου» που δεν ασχολούταν μαζί μου σχεδόν καθόλου και την κλασική 80s-90s Ελληνίδα μάνα που επαγγέλλεται «οικιακά» και με μεγάλωσε σχεδόν μόνη της...ε, όταν ο πατέρας μου μας άφησε χρόνους από καρκίνο, να σου πω την αλήθεια δεν τον πόνεσα όσο περίμενα ότι θα τον πονέσω όταν ήταν άρρωστος κι όταν επήλθε το μοιραίο περισσότερο ανακούφιση ένιωσα που «ησύχασε» κι αυτός κι εμείς που τον κυνηγούσαμε όλη μέρα (μετάσταση στο κεφάλι) και που δε θα τον είχα πάνω απ' το κεφάλι μου σ' ότι θα έκανα στη ζωή μου από εκεί κι έπειτα, παρά οτιδήποτε άλλο!
Δε νομίζω λοιπόν ότι θα είναι το ίδιο όταν έρθει η σειρά της μάνας μου...

Και εμένα

Ο σκοπός του βέβαια δεν ήταν να σε έχει μαζί του στο σπίτι για να του ''τινάζεις τα χαλιά'', ήταν να κάνεις αυτά που θεωρούσε αυτός ως σωστά . Οπότε ισχύει αυτό που λες, σου παραχωρώ ένα σπίτι αλλά δεν σημαίνει ότι στο χαρίζω κιόλας να κάνεις πράγματα που εγώ δεν εγκρίνω.

Τώρα αν είναι όλοι οι γονείς έτσι , δεν γνωρίζω, , σίγουρα υπάρχουν πιο μαλακοί χαρακτήρες . Είναι και λίγο στη φύση σου να είσαι αυταρχικός όπως και χειριστικός.

 

[Valder]

Κάνα δυό χρόνια μόνο.... ;;; νωρις ειναι βρέ ! Μη βιαζεσαι κ κάνεις κανα λάθος....

Καθιστε εκει τιποτα 5-10 χρονια να το σκεφτειτε καλά κ μετά !

Δε θέλω να σε ειρωνευτω αλλα ο φιλος σου είχε δίκιο. Αν στα 30-35 βγαινεις με γυναικες π δεν μπορουν να πάρουν ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ να πάτε να μεινετε κάπου μαζι κ να μοιράζεστε εξοδα κ υποχρεώσεις - δουλειες σπιτιού να δειτε πλεον σε αυτες τις ηλικιες αν ταιριάζετε κτλ άστο να πάει στο διάολο.

Προσωπικα δεν θα καθομουν να χάσω χρονο.

Η πλάκα ειναι πως ακριβως αυτη η προς αποφυγη κατηγορια που αναφέρω λέει και ανέκδοτα περι μαμάκηδων και επικρίνουν άλλους. Τεσπα ο καθενας λέει οτι θελει στο κοσμο που ζουμε.

Αν νομιζουν πως με αυτο το σκεπτικο θα τους πάρει κανεις στα σοβαρά οκ. Ολο με κατι τσερκουλα θα μπλέκουν. Και θα αναρωτιουνται.

Τώρα το είδα αυτό.

Καταρχάς δεν είπα για 5-10 χρόνια. Είπα ότι θέλω τουλάχιστον ένα χρόνο βαριά δυο για να καταλάβω αν όλα πάνε καλά, να μετρήσω την κατάσταση, ώστε να πω μετα οκ συγκατοικώ. ΕΓΩ το θέλω αυτό το διάστημα, ΕΓΩ το βάζω. Όχι να σου ψήνει η άλλη το ψάρι στα χείλη με 600 ραντεβού για να της φιλήσεις τα χειλάκια.

Ο άλλος που μου λέει "δεν έχω επιλογές" γιατί είχε δίκιο και οχι ανασφάλεια; Δεν βγαίνεις, δεν μιλάς σε κόσμο και την πρώτη που γνωρίζεις αμέσως στο διμηνο έλα συγκατοίκηση;

Αυτό δεν είναι "Φοβάμαι να μεινω μόνος, πρέπει οπωσδήποτε να την κλειδώσω μη μου φυγει και δεν έχω να γαμήσω";

Εγω είμαι ο τρελός μωρέ ή μήπως όσοι το παίζουν άνετοι τελικά ΔΕΝ γαμάνε όσο λένε και μόλις τους τυχαίνει το πρώτο γκομενάκι που τους ανέχεται και τους ξεσκατίζει, κοιτάνε να το κλειδώσουν;

 

[Devil]

Τώρα το είδα αυτό.

Καταρχάς δεν είπα για 5-10 χρόνια. Είπα ότι θέλω τουλάχιστον ένα χρόνο βαριά δυο για να καταλάβω αν όλα πάνε καλά, να μετρήσω την κατάσταση, ώστε να πω μετα οκ συγκατοικώ. ΕΓΩ το θέλω αυτό το διάστημα, ΕΓΩ το βάζω. Όχι να σου ψήνει η άλλη το ψάρι στα χείλη με 600 ραντεβού για να της φιλήσεις τα χειλάκια.

Εντάξει ΕΣΥ το θέλεις αλλα γιατι τόσο πολύ ; Αν θεωρησουμε οτι εισαι στην ηλικια των 30-40 και γνωριζεις κάποια και μένει μόνη της. Μετα τους 2-3-6 μηνες δεν θα πάς να μεινεις μαζί της ; τι σε εμποδίζει ; Μου φαινονται πολλά τα δύο χρόνια. Για αυτες τις ηλικίες.

Επίσης θα ειναι κρίμα να χάσεις 2 χρονια απο τη ζωή σου όταν βλέπεις οτι η άλλη πλευρα πέρα απο το να έχει κάποιον να βγαινει κ να περνάει καλά δεν ψάχνει τίποτε το παραπανω τουλάχιστον για την επομενη 3-5 ετία. Αν η άλλη ειναι 26-28 μπορει να έχει περιθώρειο 5 ετων εσυ αν εισαι 38-40 μπορει να ΜΗΝ έχεις.

Θα φανεί ξεκαθαρα αν θέλει να φυγει απο το πατρικο της κ να επενδύσει σε ενα δικό σας σπίτι πλέον. Ουτε εγω θέλω γονείς πάνω απο το κεφάλι μ συνεχώς να μπαινοβγαίνουν σπίτι χωρις προειδοποιήσεις.

36 ειμαι όχι 15-20-25... άντε και 30-32 το πολύ.

Αυτο το ΣΟΥΚΟΥ θέλω να κατσω ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ μετά απο 12 μέρες συνεχομενη εργασια χωρις ρεπο βάλε και τα πανω κάτω στη δουλεια βάλε κ τα γυμναστηρια. ΟΧΙ.

Θελω χαλάρωση πχ να μην ερθει κανείς σπίτι.

Ο άλλος που μου λέει "δεν έχω επιλογές" γιατί είχε δίκιο και οχι ανασφάλεια; Δεν βγαίνεις, δεν μιλάς σε κόσμο και την πρώτη που γνωρίζεις αμέσως στο διμηνο έλα συγκατοίκηση;

Αυτό δεν είναι "Φοβάμαι να μεινω μόνος, πρέπει οπωσδήποτε να την κλειδώσω μη μου φυγει και δεν έχω να γαμήσω";

Εγω είμαι ο τρελός μωρέ ή μήπως όσοι το παίζουν άνετοι τελικά ΔΕΝ γαμάνε όσο λένε και μόλις τους τυχαίνει το πρώτο γκομενάκι που τους ανέχεται και τους ξεσκατίζει, κοιτάνε να το κλειδώσουν;

Μπορεί να είχε και δίκιο. Μη νομίζεις οτι υπάρχουν και άπειρες επιλογές εκει έξω για να κάνεις κάτι σοβαρό. Ο ένας δεν ειναι σε "φαση" η άλλη δεν εχει ξεπεράσει τον πρώην ο άλλος θελει να κάνει ταξιδια στο εξωτερικο η άλλη θέλει να κοιτάξει τη καριερα της ο άλλος δεν του αρέσεις η άλλη ψάχνεται αιωνιως στο dating για τον Mister Perfect και πολλά ακομη που τα χουμε πει τοσες φορές.... Οπότε αμα βρείς την ευκαιρια καλό θα ηταν να "βιαστεις" να τη κλειδώσεις. Μου κάνει εντυπωση που σου φαινεται περίεργο στην ηλικία των 38-40 ποσο είσαι.

Το να χωρίσεις απο μια σχέση επειδη δεν ικανοποιεί κάτι που θες ντε και καλά μπορει να ειναι σωστή κινηση μπορει όμως και λάθος. Οι μισοί εκει έξω μπορει να το έχουν ηδη μετανιώσει αλλα να μην τους αφηνει ο εγωισμος τους να το παραδεχτούν.

 

[Gaspar]

Τώρα το είδα αυτό.

Καταρχάς δεν είπα για 5-10 χρόνια. Είπα ότι θέλω τουλάχιστον ένα χρόνο βαριά δυο για να καταλάβω αν όλα πάνε καλά, να μετρήσω την κατάσταση, ώστε να πω μετα οκ συγκατοικώ. ΕΓΩ το θέλω αυτό το διάστημα, ΕΓΩ το βάζω. Όχι να σου ψήνει η άλλη το ψάρι στα χείλη με 600 ραντεβού για να της φιλήσεις τα χειλάκια.

Ο άλλος που μου λέει "δεν έχω επιλογές" γιατί είχε δίκιο και οχι ανασφάλεια; Δεν βγαίνεις, δεν μιλάς σε κόσμο και την πρώτη που γνωρίζεις αμέσως στο διμηνο έλα συγκατοίκηση;

Αυτό δεν είναι "Φοβάμαι να μεινω μόνος, πρέπει οπωσδήποτε να την κλειδώσω μη μου φυγει και δεν έχω να γαμήσω";

Εγω είμαι ο τρελός μωρέ ή μήπως όσοι το παίζουν άνετοι τελικά ΔΕΝ γαμάνε όσο λένε και μόλις τους τυχαίνει το πρώτο γκομενάκι που τους ανέχεται και τους ξεσκατίζει, κοιτάνε να το κλειδώσουν;

Ο ανθρώπινος χαρακτήρας αλλάζει δυναμικά με τα χρόνια και με τις καταστάσεις.
Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να μείνει ο ίδιος μετά από 2 χρόνια σχέση..συγκατοίκηση..γάμο..παιδιά.
Αυτές οι καταστάσεις είναι το πυρ και το σίδερο που θα την δοκιμάσουν.

Οπότε όσο και να περιμένει κάποιος για να τεστάρει τον άλλο, αν δεν γίνουν βήματα μπροστά δεν θα δοκιμαστεί πραγματικά και θα χάσεις χρόνο.
Για αυτό και βλέπεις περιπτώσεις 5 χρόνια σχέσης όλα καλά, που με το που προχώρησαν χώρισαν.

Θέλει λίγο ορμή και ρίσκο η φάση.

 

[Jack of Spades]

Θέλει λίγο ορμή και ρίσκο η φάση.

Και δυσκολίες...στα εύκολα όλοι καλοί πιστοί κ.λπ. είναι, τι συμπεράσματα να βγάλεις;

 

[Devil]

Νομίζω δεν έχω να προσθέσω ουτε και εγώ κάτι αλλο, μας καλυπτουν πλήρως οι προλαλήσαντες.

Παιδιά... σχέση κ φάση που προτίθεστε να προχωρησετε απαραιτήτως δεν υπάρχει χωρις συγκατοίκηση και οταν λέω συγκατοικηση εννοω.. ΚΑΙ ΤΑ εξοδα απο κοινού. Εκτος κ αν κάποιος δεν έχει αντιρρηση να ειναι χορηγός και τα έχει μπόλικα.

Κατα τα αλλα νομιζω αν κάποιος/ κάποια ειναι σε ηλικία 30+ και σκέφτεται να κάνει μια οικογένεια , ειδικα στα 35+ πρέπει τα α΄κυρα να φευγουν πανηγυρικα αμα η άλλη / αλλος δεν έχουν σκοπο μέσα σε ενα φυσικά ευλογο χρονικό διάστημα και οχι μεγαλυτερο των 8-12 μηνών να προχωρησουν σε μια απο κοινού συμβίωση. Να δουν αν ταιριάζουν.

Και πολύ έβαλα αλλα τέλοςπαντων.