Πιστεύετε στον Θεό; [II]

[Πουπουλίνα]

Η αληθεια ειναι οτι δεν ηξερα που να το βαλω..σε θρησκευτικα θεματα ή σε επιστημονικα; Τελικα το εβαλα εδω.Δεν υιοθετω ουτε αποκλειω..απλα το βαζω σαν ειδηση.

Χάρβαρντ: Επιστήμονας υποστηρίζει ότι ένας μαθηματικός τύπος αποδεικνύει ότι υπάρχει Θεός

Η επιστήμη θεωρείται μερικές φορές ως το αντίθετο της θρησκείας. Αλλά ένας επιστήμονας του Χάρβαρντ ισχυρίζεται ότι ένας μαθηματικός τύπος, μια εξίσωση,

www.enikos.gr

Η επιστήμη θεωρείται μερικές φορές ως το αντίθετο της θρησκείας. Αλλά ένας επιστήμονας του Χάρβαρντ ισχυρίζεται ότι ένας μαθηματικός τύπος, μια εξίσωση, αποδεικνύει στην πραγματικότητα ότι υπάρχει Θεός.

Ο Δρ Willie Soon, αστροφυσικός και αεροδιαστημικός μηχανικός, μίλησε πρόσφατα στο Tucker Carlson Network, όπου ανέλυσε πώς η πρόβλεψη της αντιύλης, το 1928, υποδηλώνει ότι το σύμπαν είχε έναν σκόπιμο σχεδιασμό.


Ο Δρ Soon αναφέρθηκε στο “επιχείρημα του τελικού συντονισμού”, το οποίο υποδηλώνει ότι οι φυσικοί νόμοι και οι συνθήκες του σύμπαντος είναι ακριβώς κατάλληλες για την ύπαρξη ζωής και ότι είναι εξαιρετικά απίθανο αυτό να συνέβη τυχαία.


Η αντιύλη και η ύλη σχηματίστηκαν μαζί μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, αλλά υπάρχει λιγότερη αντιύλη στο σύμπαν. Η αντιύλη έχει το αντίθετο φορτίο από την ύλη, οπότε αν ήταν ίσες, θα αλληλοεξουδετερώνονταν.

Η ασυμμετρία μεταξύ ύλης και αντιύλης στο σύμπαν ερμηνεύεται ως ένδειξη σκόπιμου σχεδιασμού. Ο Δρ Σουν δήλωσε ότι υπάρχουν στιγμές στη φυσική ή τα μαθηματικά που δεν έχουν καμία σχέση με τον πραγματικό κόσμο, αλλά παρόλα αυτά αποδεικνύονται αληθινές, όπως η εξίσωση του καθηγητή του Κέιμπριτζ, Πολ Ντιράκ, που έσπασε τους γνωστούς νόμους της φυσικής.

Ο Πόλ Ντιράκ
Ο Ντιράκ θεωρείται ο “πατέρας της αντιύλης”, καθώς διαπίστωσε τυχαία την ύπαρξή της, πριν επιβεβαιωθεί πραγματικά το 1932. Ο Ντιράκ προσπαθούσε να λύσει το γιατί ορισμένα σωματίδια μπορούν να κινούνται ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός. Οι επιστήμονες είχαν εξισώσεις για τα αργά κινούμενα ηλεκτρόνια, αλλά τα υποατομικά σωματίδια παρέμεναν ένα μυστήριο.


Ο καθηγητής συνδύασε την περίφημη εξίσωση E=mc του Άλμπερτ Αϊνστάιν με την εξίσωση του Σρέντινγκερ από την κβαντομηχανική. Η φόρμουλα του Αϊνστάιν διαπίστωσε ότι ένα αντικείμενο που έχει μάζα δεν μπορεί να ταξιδέψει με την ταχύτητα του φωτός, ενώ η άλλη προβλέπει την πιθανότητα να βρεθεί ένα σωματίδιο σε μια συγκεκριμένη θέση σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Η αρχική λύση δεν λειτούργησε, οπότε ο Dirac πρόσθεσε έναν επιπλέον τύπο ηλεκτρονίου με αρνητική ενέργεια. Το αποτέλεσμα μπέρδεψε την επιστημονική κοινότητα, προσθέτοντας ένα νέο μυστήριο, καθώς κανείς δεν ήξερε τι ήταν και ποιος ήταν ο σκοπός του. Αλλά το αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόνιο έκανε τη λύση τόσο απλή και κομψή που ο Ντιράκ ήξερε ότι ήταν αληθινή.

Λιγότερο από μια δεκαετία αργότερα, οι παρατηρήσεις των κοσμικών ακτίνων στην ανώτερη ατμόσφαιρα ανακάλυψαν τα πρώτα σωματίδια αντιύλης, επιβεβαιώνοντας την υπόθεση του Dirac.



Η ανακάλυψή του οδήγησε σε έναν νέο κλάδο της φυσικής, γνωστό ως κβαντική θεωρία πεδίου, η οποία συνδυάζει τη θεωρία πεδίου και την αρχή της σχετικότητας με τις ιδέες πίσω από την κβαντομηχανική.

Το 1963, ο Ντιράκ περιέγραψε τον Θεό ως έναν μαθηματικό πολύ υψηλού επιπέδου. Το έκανε σε δημοσιεύσεις του, σε επιστημονικά περιοδικά. “Φαίνεται να είναι ένα από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της φύσης ότι οι θεμελιώδεις φυσικοί νόμοι περιγράφονται με όρους μαθηματικής θεωρίας μεγάλης ομορφιάς και δύναμης, που χρειάζονται αρκετά υψηλό επίπεδο μαθηματικών για να τους κατανοήσει κανείς”, έγραψε.

“Μπορεί να αναρωτηθείτε: Γιατί η φύση είναι δομημένη κατά μήκος αυτών των γραμμών; Μπορεί κανείς να απαντήσει μόνο ότι οι σημερινές μας γνώσεις φαίνεται να δείχνουν ότι η φύση είναι έτσι δομημένη. Πρέπει απλώς να το αποδεχτούμε. Θα μπορούσαμε ίσως να περιγράψουμε την κατάσταση λέγοντας ότι ο Θεός είναι μαθηματικός πολύ υψηλού επιπέδου και ότι χρησιμοποίησε πολύ προηγμένα μαθηματικά για την κατασκευή του σύμπαντος”.

Υπήρξαν πολλοί ειδικοί που πιστεύουν ότι βρήκαν αποδείξεις του Θεού στο σύμπαν, όπως ο Ρίτσαρντ Σουίνμπερν και ο Ρόμπιν Κόλινς οι οποίοι θα δημιουργούσαν το επιχείρημα της τελειοποίησης. Οι “αποδείξεις” τους περιλάμβαναν την ισχύ της βαρύτητας, τον λόγο των μαζών των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων και την κοσμολογική σταθερά.

Αν η βαρύτητα ήταν απλώς ελαφρώς ασθενέστερη, οι γαλαξίες, τα αστέρια και οι πλανήτες δεν θα είχαν σχηματιστεί. Αν όμως ήταν ισχυρότερη, το σύμπαν θα μπορούσε να είχε καταρρεύσει σε μια μαύρη τρύπα.

 

[gmoutzour]

Μπορεί να υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα με διαφορετικούς φυσικούς νόμους. Σε κάποια από αυτά οι νόμοι επιτρέπουν την ύπαρξη ζωής ενώ σε άλλα όχι.

 

[adams33]

Η ματαιοδοξία της ανθρώπινης φύσης καλά κρατεί....
ΑΝ μπορεί να αποδείξει μαθηματικά κάτι πνευματικό

 

[Υδροχόος]

"Όποιος ψάξει να με βρει, θα με βρει", είπε...

Ο καθένας με τις μεθόδους του...

Σε άλλους "μιλάει" μέσα από βιώματα, βιβλία, κ.λπ. και σ' άλλους μέσα από εξισώσεις...

Και ο Λαυρεωτικής - Μεσογαίας, Νικόλαος, στο σύμπαν Τον βρήκε...

 

[Κάμπια]

Ναι

 

[Υδροχόος]

Ναι

Τί ωραία που το είπες. Ένα απλό "ναι", αλλά πολύ πολύ "δυνατό" ταυτόχρονα...

 

[chester20080]

εξουθενωτικό debate θα σας κάψει

 

[ilias90]

Το έχω πει πολλές φορές, αν ψάχνεις τον Θεό με τη λογική, χάνεις κάθε νόημα. Ο Θεός είναι έννοια υπερβατική, μεταφυσική. Ετυμολογικά προέρχεται από το «μετά τα φυσικά», από το ομώνυμο βιβλίο του Αριστοτέλη και σημαίνει ακριβώς αυτό, την ενασχόληση με τα μετά τα φυσικά φαινόμενα. Το απόλυτο εργαλείο για την εξήγηση των φυσικών φαινομένων είναι η λογική.

Στα υπερβατικά, όμως, όχι. Εκεί δεν μπορεί να λειτουργήσει η λογική γιατί εκεί επικρατεί μόνο ο νόμος του βιώματος. Και το βίωμα είναι αυστηρά προσωπικό, δεν μπορεί να εξηγηθεί με λόγια. Απλώς βιώνεται. Προσπάθησε να εξηγήσεις με λόγια το τι αισθάνεσαι όταν είσαι ερωτευμένος και θα το καταλάβεις. Αντιλαμβάνεσαι γρήγορα ότι δεν υπάρχει νόημα και το κρατάς για τον εαυτό σου.

Και δεν τον αναφέρω τυχαία τον έρωτα. Οι Χριστιανοί έχουμε την έννοια του Θείου έρωτα αλλά και αυτή του «δια τον Χριστό σαλός (τρελός).» Αυτός που αρνείται τον κόσμο και βρίσκει νόημα μόνον στον Θεό πια. Φυσικά η πίστη στον Θεό δεν έχει σχέση με τη λογική, εξ ου και η «τρέλα». Επειδή δε ο Θεός βρίσκεται τόσο εντός όσο και εκτός μας, η σχέση αυτή είναι προσωπική, όπως γράφω παραπάνω. Είναι η ταπείνωση του κατώτερου εαυτού (Εγώ, συνείδηση) ώστε να αναδειχθεί ο ανώτερος εαυτός (το κομμάτι της ψυχής που είναι συνδεδεμένο με τον Θεό) και να κυριαρχήσει. Αυτό είναι το νόημα της ταπείνωσης και όχι το να είμαστε «ταπεινά χαμομηλάκια».

Παρόλα αυτά έχουν υπάρξει φιλότιμες προσπάθειες από μεγάλους φιλοσόφους για μια λογική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Ο Αριστοτέλης δημιούργησε την πιο γνωστή και διαχρονική, αυτή του πρώτου κινούντος, της πρώτης αιτίας, ότι δηλαδή βάσει μίας αιτιοκρατικής αντίληψης των πραγμάτων μοιραία καταλήγεις στην πρώτη αιτία, τον Θεό (αν πηγαίνεις προς τα πίσω λέγοντας «η αιτία του α ήταν το β. Η αιτία του β ήταν το γ. Η αιτία του γ ήταν το δ κοκ».)

Ένα άλλο πολύ γνωστό παράδειγμα είναι αυτό του Άνσελμου. Αυτός είχε υποστηρίξει ότι η ιδέα του Θεού είναι η πιο μεγαλειώδης ιδέα που μπορεί να υπάρξει, τόσο μεγάλη ώστε ο ανθρώπινος νους να μην μπορεί να σκεφτεί τίποτα πιο μεγαλειώδες. Αυτή η ιδέα βρίσκεται στον ανθρώπινο νου. Αν όμως βρισκόταν μόνο μέσα στον ανθρώπινο νου τότε ο άνθρωπος θα μπορούσε να σκεφτεί και κάτι μεγαλύτερο. Άρα το πιο μεγαλειώδες από όλα τα πράγματα -ο Θεός- υπάρχει και έξω από τη σκέψη του ανθρώπου.

Τέλος, το πιο ενδιαφέρον από όλα όσα ξέρω είναι αυτό του Μπλαιζ Πασκάλ, ο οποίος, αν και μαθηματικός ήταν πιστός Χριστιανός. Ο Πασκάλ έλεγε ότι υπάρχουν δύο πιθανότητες:
α) Ο Θεός υπάρχει
β) Ο Θεός δεν υπάρχει
Αν είσαι Θεοσεβούμενος και ισχύει το α' τότε θα ανταμειφθείς ενώ αν ισχύει το β' απλά δεν θα γίνει τίποτα. Αν, όμως, είσαι άθεος και ισχύει το α' τότε θα τιμωρηθείς ενώ αν ισχύει το β' πάλι δεν θα γίνει τίποτα. Γίνεται σαφές ότι κατά το λεγόμενο «στοίχημα του Πασκάλ» συμφέρει κάποιον να πιστεύει στον Θεό γιατί δεν θα πάθει κάτι σε καμία περίπτωση, αλλά αν δεν πιστεύει υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθεί. Ωφελιμιστικό, αλλά ενδιαφέρον.