Πόσο ψεύτες είστε;

[Guest 209912]

Η αλήθεια έχει πολλές μορφές.

Προσωπικά την χρησιμοποιώ για να υπενθυμίζω.

Αυτό βέβαια δεν αποτελεί δικαιολογία.

Κανείς από εμάς δε θέλει να έρχεται ή να φέρνει κάποιον σε δύσκολη θέση.

Το παράδειγμα το έδωσα απλά και μόνο για να επεξηγήσω πως η αλήθεια πληγώνει και πώς για να την πεις, χρειάζεται να γίνεις αναίσθητος. Από τότε έχουν περάσει χρόνια.

Το τι με οδήγησε να πω αυτό που είπα,δεν το γνωρίζει κανείς παρά εμέ.

Και για να δώσω όλο το background ....:

Όταν άρχισα το λύκειο, μεταφέρθηκα σε ένα νέο σχολείο. Από το 2ο γυμνάσιο πήγα στο 1ο λύκειο. Γενικότερα δεν αντιμετώπισα κάποιο θέμα, έκανα γρήγορα φίλους και οι καθηγητές ήταν αρκετά καλοί. Κατά τις αρχές Οκτωβρίου, έμαθα ότι η θεία μου (η αδερφή της μητέρας μου) είχε διαγνωσθεί με καρκίνο.

Η μάνα μου είχε ήδη χάσει τους γονείς της και τώρα θα έχανε και την αδερφή της. Έβλεπα τη μάνα μου να ραγίζει μέρα με τη μέρα. Την είχαν πάει για χημειοθεραπείες , λεφτά πολλά, αλλά δεν βοήθησαν διόλου.

Εγώ τότε ήθελα να κάνω φροντιστήρια. Η τάξη που ήμουν ήταν αρκετά δυνατή και καλή. Δεν μπόρεσα όμως να κάνω λόγω οικονομικών που προέκυψαν.

Συνεπώς , εγώ ρωτούσα συνεχώς μέσα στην τάξη. Η συγκεκριμένη άλλαξε θέση και ήρθε να κάτσει μπροστά μου. Μόλις πήγαινα να ρωτήσω κάτι, πεταγόταν και σχολίαζε με τη διπλανή της "να πάλι θα ρωτήσει κάτι", "Με τόσες ερωτήσεις καλύτερα να πλήρωνες για ιδιαίτερα". Τέσπα πολλές άλλες τέτοιες εξυπνάδες ενώ γνώριζε ότι δεν έκανα φροντιστήρια.


Η θεία μου πέθανε.Άφησε την τελευταία της πνοή στα χέρια της μάνας μου . Το πιο τραγικό ήταν ότι άφησε πίσω της ένα 14χρονο κορίτσι κι ένα 3χρονο.


Τότε άρχιζαν οι εξετάσεις.

Και κάπου εκεί, έφαγα την μπάλα στο κεφάλι. Μια λίγο πιο διαφορετική στάση κεφαλιού να είχα και θα έσπαγα τη μύτη μου.

Και πάλι, δε θα της έλεγα κάτι. Δεν με ενδιέφερε. Πραγματικά, αδιαφορούσα συνεχώς για το τι έκανε ή έλεγε.

Είχα σοβαρότερα προβλήματα. Αλλά αφού ήρθε κι αντί να μου ζητήσει συγνώμη, απλά γέλαγε, τότε απλά άλλαξα γνώμη. Αφού μπορούσε αυτή να μου υπενθυμίζει κάθε μέρα ότι δεν μπορούσα να κάνω φροντιστήρια για τους λόγους που ήδη εξήγησα, τότε κι εγώ μπορούσα να της υπενθυμίσω τι δεν μπορεί να κάνει κι αυτή.


Όπως έγραψα, δεν είναι ότι μου άρεσε αυτό που είπα. Απλά έγινε. Ήταν ένα παράδειγμα.

Στη δεύτερη περίπτωση, επειδή ο τύπος το είχε χ*** το ζήτημα, κι αφού μπορούσε να κοροϊδεύει ένα άτομο για τα κιλά του (εμφάνιση) τότε κι αυτόν μπορούσαν με τον ίδιο τρόπο να τον κοροϊδέψουν για το μπιφτέκι του (εμφάνιση).


Πολλές φορές χρησιμοποιείται η αλήθεια για να πληγώσει. Στον συγκεκριμένο τύπο τι να έλεγα?

"Κι εσύ είσαι λεπτός και ψηλός"?

Η έλλειψη τριχών στην κεφαλή του ήταν το θέμα του κι εκεί στάθηκα.


Kai για να κλείσουμε λοιπόν από το offtopic...

Γενικότερα δεν πειράζω. Δεν σχολιάζω. Δεν με ενδιαφέρει καν να ασχοληθώ.

Αλλά άμα αισθανθώ ότι ο χ το παρατραβάει, τότε θα χρησιμοποιήσω την αλήθεια, ως υπενθύμιση "μη νομίζεις ότι επειδή δε μιλώ εσύ κι η ζωή σου είστε τέλειοι ".

Οι νταήδες δε χωρούν στον δικό μου κόσμο. Και δε με ενδιαφέρει να τους λυπηθώ.

**Έτσι για την ιστορία, τελικά εγώ πέρασα στο Πανεπιστήμιο χωρίς φροντιστήρια, δίνοντας έναν αγώνα πραγματικά. Κι είχα ως επιλογή μόνο την Αθήνα. Αλλού δε θα είχα τη δυνατότητα να πάω.

-Εύχομαι σε όλα τα παιδιά που θα δώσουν εξετάσεις τα καλύτερα-.

Η μάνα μου το σχεδόν ξεπέρασε με τη βοήθεια των αδερφών μου κι εμού(αν και αυτά δε ξεπερνιούνται ποτέ). Η ξαδέρφη μου πέρασε χημικός κι αυτή, σπούδασε στην Ιταλία και πρόσφατα παντρεύτηκε. Η μικρή μου ξαδερφή, κάποια στιγμή έμαθε ότι η μαμά της πήγε στον ουρανό και τώρα ετοιμάζεται κι αυτή σιγά σιγά για το Πανεπιστήμιο.

End of story.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαΐου 2020

Ελπίζω να μη σου χρειαστεί ποτέ.

Έξω υπάρχουν άτομα που δεν θα καταλάβουν με το καλό, και που θεωρούν το καλό αδυναμία.

Καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους το έκανες, είναι καθαρά εκδίκηση, κάποιος είπε κάτι που σε πονεσε και τώρα νιώθεις κι εσύ πως έχεις το ελεύθερο να κάνεις το ίδιο. Δεν θα σταθω στο αν η εκδίκηση είναι καλό ή κακό πράγμα καθώς αυτό πιστεύω εναποκειται στην προσωπική ηθική του καθενός.

Εκεί που θα σταθω είναι στις συνέπειες της εκδίκησης. Αρχικά η πρώτη και κυριότερη συνέπεια είναι πως με το οφθαλμός αντί οφθαλμού γίνεσαι το ίδιο με τον άλλο. Ουσιαστικά βάζεις μια ρήτρα στον εαυτό σου που λέει ότι τα στάνταρντ που έχεις για εσένα μπορούνε να πάνε περίπατο στην περίπτωση που δεχθείς επίθεση από κάποιον τρίτο. Αυτό το θεωρώ λάθος καθώς μειώνει την ακεραιότητα του χαρακτήρα μας καθώς τα στάνταρντ μας φαίνονται κυρίως στις δύσκολες στιγμές. Το να κάνεις κάτι τέτοιο προκαλεί φθορά λοιπόν πριτιστως σε εσένα.

Δεν είμαι φυσικά και του γύρνα και το άλλο μάγουλο, καθώς το να αδιαφορεις συνεχώς απέναντι στις αδικίες που υφίσταται καλλιεργεί φόβο και παθητικοτητα στον χαρακτήρα.

Η λύση πιστεύω σε τέτοιες καταστάσεις είναι να απευθυνθείς ευθέως στον άλλο με σοβαρό και έντονο ύφος, χωρίς να πέφτεις στο επίπεδο του και να απαιτήσεις συμμόρφωση η αλλιώς θα υπάρξουν συγκεκριμένες συνέπειες. Αυτό επίσης, καλό είναι να γίνεται ενοποιον τρίτων καθώς από προσωπική πείρα γνωριζω πως τέτοια άτομα είναι θρασυδειλα και νοιάζονται πολύ για το τι θα πει ο κόσμος και άρα η δημόσια διαπόμπευση είναι πολύ αποτελεσματική απέναντι τους. Το να πέσεις στο επίπεδο του άλλου και να πεις για την φαλάκρα επειδή αυτός είπε για τα κιλά, τις περισσότερες φορές θα το αποφύγει ο άλλος ρίχνοντας το στην πλάκα και ξεκινάει μετά ένα ηλιθιο passive aggressive παιχνίδι μικροπροσβολων. Αντιθέτως με τον τρόπο που είπα πριν δεν αφήνεις κανένα περιθώριο πλάκας και δείχνεις ευθέως πως ο άλλος έχει παρεκτραπει και αυτό δεν πρόκειται να το ανεχτείς.

ΥΓ. Ένα άλλο πράγμα που μου έκανε εντύπωση από την ιστορία σου είναι η διαφορά μεταξύ του κόσμου των κοριτσιών και των αγοριών. Στον κόσμο των αγοριών σπάνια λέγονται κακίες αυτού μεγέθους. Συνήθως όταν υπάρχουν τετοιου είδους ανταγωνισμοι η κατάσταση λύνεται με ξύλο πολύ πριν φτάσει εκεί, αλλά στα κορίτσια από ότι παρατηρώ λέγονται πολύ μεγαλύτερες κακίες. Αυτό είναι σημαντικό για εμένα γιατι το ξύλο το ξεχνάς γρήγορα, οι ψυχικές πληγές όμως που μπορούν να δημιουργήσουν οι λέξεις μπορεί να μείνουν και για μια ζωή. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ πως ο κόσμος των γυναικών είναι πιο σκληρός και ίσως γι αυτό οι γυναίκες οριμαζουν πνευματικά νωρίτερα από τους άντρες και ίσως σε μεγαλύτερο κιολας βαθμό.

 

[Devil]

Τωρα καθομαστε κ συζητάμε πράγματα και υπερ-αναλύουμε που θα έπρεπε να ειχαν λυθεί πολυ γρηγορα και ευκολα απο καθηγητές και δασκάλους.

Αλλα δε θέλουν... γιατι θέλουν να το παιζουν καλοί με ολους και να μη παιρνουν καμια θέση

Τι μαστιγα κ αυτη η σταση ρε φιλε. Η Αιτια ολων των κακών. Γιατι αν υπηρχε ενας ζορικος καθηγητης με παρεμβάσεις σε τέτοια θέματα οι νταηδες του κώλου. Δεν θα τολμουσαν τουλάχιστον εντος σχολειου. Εκτος εχει δουλειά ο γονεας και μετά ο αστυνομος.

Μα θα απειλησεις με αστυνομους και δικαστηρια;;; ουυυυ ευκολα. Δε καθομαι να ασχοληθω με κανεναν μλκα πλεον. Η υπομονη τελειωσε. Εισα νταής ; δεν το χω σε τιποτα αν το παρατραβηξεις να βάλω δικηγορο και να σε κλεισω μέσα. Οποτε μένεις μακρυά. Ξεκάθαρα χωρις πολλές σάλτσες και αναλύσεις. 2-3 φορές στο παρελθον που μερικοι πηγαν να τσαμπουκαλευτουν τους ειπα οτι θα φωνάξω την αστυνομια και θα τους κάνω μήνυση. Να οι συγγνωμες μετα , σε ποιον νομιζεις οτι μιλάς ρε βλάκα; σου μιλάω εγω επιθετικα; σε χαρακτηρισα ... σε έβρισα...οχι... ωραια βουλωσε το τοτε μην έχουμε άλλα. (Αυτο ειναι το υφος δεν χρησιμοποιώ τον χαρακτηρισμο βλάκα φυσικά)

Ειπαμε αν χρειαστει ειμαι και τρελός. Και ετσι θέλει γιατι αμα σε δουνε μαλθακό σε πάτησαν. Αυτη ειναι η ψυχολογια της αγέλης. Μερικοι δε διαφερουν απο τα ζώα καμια φορα ειναι κ χειροτεροι.

 

[Silver Queen]

Καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους το έκανες, είναι καθαρά εκδίκηση, κάποιος είπε κάτι που σε πονεσε και τώρα νιώθεις κι εσύ πως έχεις το ελεύθερο να κάνεις το ίδιο. Δεν θα σταθω στο αν η εκδίκηση είναι καλό ή κακό πράγμα καθώς αυτό πιστεύω εναποκειται στην προσωπική ηθική του καθενός.

Εκεί που θα σταθω είναι στις συνέπειες της εκδίκησης. Αρχικά η πρώτη και κυριότερη συνέπεια είναι πως με το οφθαλμός αντί οφθαλμού γίνεσαι το ίδιο με τον άλλο. Ουσιαστικά βάζεις μια ρήτρα στον εαυτό σου που λέει ότι τα στάνταρντ που έχεις για εσένα μπορούνε να πάνε περίπατο στην περίπτωση που δεχθείς επίθεση από κάποιον τρίτο. Αυτό το θεωρώ λάθος καθώς μειώνει την ακεραιότητα του χαρακτήρα μας καθώς τα στάνταρντ μας φαίνονται κυρίως στις δύσκολες στιγμές. Το να κάνεις κάτι τέτοιο προκαλεί φθορά λοιπόν πριτιστως σε εσένα.

Δεν είμαι φυσικά και του γύρνα και το άλλο μάγουλο, καθώς το να αδιαφορεις συνεχώς απέναντι στις αδικίες που υφίσταται καλλιεργεί φόβο και παθητικοτητα στον χαρακτήρα.

Η λύση πιστεύω σε τέτοιες καταστάσεις είναι να απευθυνθείς ευθέως στον άλλο με σοβαρό και έντονο ύφος, χωρίς να πέφτεις στο επίπεδο του και να απαιτήσεις συμμόρφωση η αλλιώς θα υπάρξουν συγκεκριμένες συνέπειες. Αυτό επίσης, καλό είναι να γίνεται ενοποιον τρίτων καθώς από προσωπική πείρα γνωριζω πως τέτοια άτομα είναι θρασυδειλα και νοιάζονται πολύ για το τι θα πει ο κόσμος και άρα η δημόσια διαπόμπευση είναι πολύ αποτελεσματική απέναντι τους. Το να πέσεις στο επίπεδο του άλλου και να πεις για την φαλάκρα επειδή αυτός είπε για τα κιλά, τις περισσότερες φορές θα το αποφύγει ο άλλος ρίχνοντας το στην πλάκα και ξεκινάει μετά ένα ηλιθιο passive aggressive παιχνίδι μικροπροσβολων. Αντιθέτως με τον τρόπο που είπα πριν δεν αφήνεις κανένα περιθώριο πλάκας και δείχνεις ευθέως πως ο άλλος έχει παρεκτραπει και αυτό δεν πρόκειται να το ανεχτείς.

ΥΓ. Ένα άλλο πράγμα που μου έκανε εντύπωση από την ιστορία σου είναι η διαφορά μεταξύ του κόσμου των κοριτσιών και των αγοριών. Στον κόσμο των αγοριών σπάνια λέγονται κακίες αυτού μεγέθους. Συνήθως όταν υπάρχουν τετοιου είδους ανταγωνισμοι η κατάσταση λύνεται με ξύλο πολύ πριν φτάσει εκεί, αλλά στα κορίτσια από ότι παρατηρώ λέγονται πολύ μεγαλύτερες κακίες. Αυτό είναι σημαντικό για εμένα γιατι το ξύλο το ξεχνάς γρήγορα, οι ψυχικές πληγές όμως που μπορούν να δημιουργήσουν οι λέξεις μπορεί να μείνουν και για μια ζωή. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ πως ο κόσμος των γυναικών είναι πιο σκληρός και ίσως γι αυτό οι γυναίκες οριμαζουν πνευματικά νωρίτερα από τους άντρες και ίσως σε μεγαλύτερο κιολας βαθμό.

Δεν μπορώ να διαφωνήσω με όσα λες.

Τότε ήταν τότε.

Στο σήμερα, για να πετάξω την οποιαδήποτε κακία/αλήθεια , θα πρέπει πραγματικά να έχω εξοργιστεί . Αυτό από μόνο του με οδηγεί στο να μην μπαίνω σε αντιπαραθέσεις. Τώρα φυσικά συμβαίνει το αντίθετο. Εξοργίζω τους άλλους με την αδιαφορία μου.

Αυτό που έχω βέβαια παρατηρήσει, είναι ότι εαν κάποιος προσβάλλει εμένα, νο πρόμπλεμ.

Εάν κάποιος (ενώ είμαι παρούσα) προσβάλλει ή επιτίθεται σε άλλον, τότε εκεί δεν είμαι τόσο ζεν.

Αλλά και πάλι. Προσέχω πολύ τι θα πω.

Στο μόνο σημείο που έχω ένσταση είναι ότι κάποιοι δε μαθαίνουν ποτέ. Και το έχω δει να συμβαίνει. Το θράσος τους είναι απερίγραπτο.

Επίσης να σημειώσω, ότι τα λόγια για μένα είναι αέρας. Ο άνθρωπος θα πρέπει να αυτοπροσδιορίζεται κι όχι το αντίθετο. Γιατί να σε επηρεάζουν λόγια που κάποιος κάποτε είπε, είναι ανούσιο.
Αλλά το κάθε φύλο έχει τη δική του μορφή "σκληρού κόσμου".
Εμένα για παράδειγμα εάν κάποιος άρχιζε να με χτυπάει δε θα ήταν το ίδιο από το να με βρίσει. Έχει διαφορά.

Τεσπάααααα. Η αλήθεια γκάιζ είναι άσχημη. Γι αυτό κάνει πλαστικές (διπλωματία,το πάει γύρω γύρω, σάτυρα, σπόντες κ.ά) για να μπορεί να χωνευτεί πιο εύκολα.

PS. Πρέπει να το έχετε καταλάβει ότι όλα αυτά γίνονται για την μικρή και γλυκιά μυτούλα μου. Παναγία μου εαν πάθαινε κάτι !!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Devil]

Τα λογια ειναι αέρας οπως ειπες. Για αυτο δεν εχει σημασια αν πχ καποιος λέει οτι ειναι δικαιος στη παρέα του κ πουθενά παρα'εξω. Παντως σχετικά με τα σχολεία. Και το μπουλινκ που ακουμε συχνα να καταληγει σε δικαστηρια κ αστυνομιες επειδη δεν υπήρξε ενας να βάλει μια τάξη. Πολύ απλο απλά φωνάζεις κ τις 2 ομάδες κ τους λες πως εντος σχολειου κάνουν κουμάντο οι κανονες κ οχι αυτοι. Μην με αναγκασετε να ασχοληθω με άσχημα πράγματα που θα προκυψουν απο εσάς γιατι θα στεναχωρεθούμε ολοι. Αν δε τα βρισκετε που πρέπει δεν θα παιζετε μεταξύ σας. Καθενας με τη παρέα του - οικειους του κ τέλος.

Παρά ... εεε παιδια ειναι παιζουν. Και αν σε πάρει κανεις γονιος τηλ του λες οτι το χεις αναλάβει εσυ το θέμα εντος σχολειου κ τέλος.

 

[Guest 209912]

Επίσης να σημειώσω, ότι τα λόγια για μένα είναι αέρας. Ο άνθρωπος θα πρέπει να αυτοπροσδιορίζεται κι όχι το αντίθετο. Γιατί να σε επηρεάζουν λόγια που κάποιος κάποτε είπε, είναι ανούσιο.

Δεν είναι τόσο απλό. Τα λόγια πονάνε επειδή πατάνε πάνω σε παιδικά τραύματα. Αν για παράδειγμα όσο μεγαλώνεις έχεις έναν γονιό που σε μειώνει συνεχώς θα έχεις κάποιο ψυχικό τραύμα και όταν μετέπειτα κάποιος άλλος σου πει κάτι μειωτικό (ιδιαίτερα αν είναι πρόσωπο που αγαπάς) τότε αυτομάτως χωρίς να το θες, γυρίζεις πίσω και είναι σαν να ξαναζείς τις παλιές στιγμές (είσαι μικρός,μόνος,αβοήθητος και αυτός που υποτίθεται ότι σε αγαπά δεν σε αποδέχεται και σου επιτίθεται). Το ίδιο επίσης συμβαίνει και με μια γυναίκα που την έδερνε ο πατέρας της μικρή. Αν την χτυπήσει ο άντρας της, δεν είναι ο φυσικός πόνος από τη σφαλιάρα που την τρελαίνει αλλά το ότι ξαναζεί όλες εκείνες τις παιδικές στιγμές ψυχικού πόνου. Και στις δύο περιπτώσεις, η σφαλιάρα ή το μειωτικό σχόλιο είναι απλά τα triggers, που ξεκινούν μια διαδικασία στον εγκέφαλο του άλλου που καταλήγει να αναβιώνει συσσωρευμένο πόνο πολλών ετών.

 

[Valder]

-"Πόσο ψεύτης είστε:"

Ψεύτης: -"Καθόλου. Είμαι ψυχούλα, τρυφερή και πάντα όλοι οι άλλοι γύρω μου ήταν ένα ψέμμα."

**Ο κόσμος που καταπίνει την κάμηλον** : -Αχ καημένο μου τι έπαθες κι εσυ, σε πιστεύουμε

Ψεύτης: Συνεχίζει το θεάρεστο έργο του


Γενικά το ψέμμα είναι τελείως passe, εκείνο που έχω παρατηρήσει είναι ότι οι διάφοροι κοινωνικοί κύκλοι έχουν μια παρόμοια τάση να φοράνε παρωπίδες. Ανεξαρτήτως για το πόσο εύπορο ή λαικό, σύνθετο ή απλό, επαγγελματικό ή φιλικό κύκλο μιλάμε.

Και τι παρωπίδες είναι αυτές; Να δέχονται τους υποκριτές στις αγκάλες τους με το κουσούρι Α και να μην τους εξοστρακίζουν, ακριβώς επειδή έχουν κάποιο κοινό κουσούρι και μεταξύ τους, το ίδιο ή άλλο. Πχ κουτσομπόληδες ή εξαρτημένοι από ουσίες κλπ.

Έχω καταλήξει ότι ζούμε σε μια εποχή που το εξευγενισμένο ψέμμα περνάει πάρα πολύ, άλλωστε γιατί άνθισαν τα social media; Πούλα αυτό που θες, μασκάρεψε τις ατέλειές σου, κι ο κόσμος εκεί θα είναι για να σε θαυμάσει, που υπο άλλα κριτήρια και συνθήκες δεν θα είχες στον ήλιο μοίρα.

Ακόμα και στις συνεντεύξεις για εργασία. "Πείτε μας ένα μειονέκτημά σας. - Είμαι τελειομανής!"

Δηλαδή για τ ονομα! Μειονέκτημα είναι να χαζεύεις, να μαλώνεις, να αργεις να πας στη δουλειά, αλλά όχι, πρέπει κι αυτό να το πλασάρεις όπως θέλεις, να μη πληγωθεί η τρυφερή καλή σου εικόνα.

Ζούμε σε μια ιδιαίτερα ψεύτικη εποχή. Ίσως και οι άλλες εποχές να ήταν έτσι παλιά. Αλλά δεν το πιστεύω τόσο, καθώς έχουμε λόγω της ψηφιακής εποχής μια μοναδική ευκαιρία να απομονώσουμε ότι δεν μας αρέσει και να πορευτούμε μόνο με ότι μας αρέσει.

βλ. Να συμμετέχει κανείς σε ομάδες για το οτι η Γη είναι επίπεδη, αγνοώντας επιλεκτικά τις ομάδες με σοβαρούς ανθρώπους που μιλούν για τη φύση.

Πως έχει σχέση αυτό με το θέμα; Μα αν λέμε πρώτα ψέμματα έτσι στον εαυτό μας και αυταπατώμεθα, οι άλλοι θα την γλιτώσουν; Πρώτα πείθεις εσένα ότι είσαι τέλειος και μετά πείθονται και οι άλλοι.


Κατακλείδα: Όλοι είμαστε ψεύτες, όπως όλοι είμαστε και ηλιθιοι. Απλά, όχι όλες τις στιγμές και όχι σε όλα τα θέματα.

ΥΓ: Και ακριβώς λόγω αυτής της αποδοχής, δεν έχουμε κανένα κίνητρο να κάνουμε αυτοκριτική και αυτοβελτίωση. Δεν χρειάζεται να διορθώσεις το οτι είσαι ψεύτης αν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που να σε αποδέχονται όπως είσαι, έτσι δεν είναι;

 

[Silver Queen]

Δεν είναι τόσο απλό. Τα λόγια πονάνε επειδή πατάνε πάνω σε παιδικά τραύματα. Αν για παράδειγμα όσο μεγαλώνεις έχεις έναν γονιό που σε μειώνει συνεχώς θα έχεις κάποιο ψυχικό τραύμα και όταν μετέπειτα κάποιος άλλος σου πει κάτι μειωτικό (ιδιαίτερα αν είναι πρόσωπο που αγαπάς) τότε αυτομάτως χωρίς να το θες, γυρίζεις πίσω και είναι σαν να ξαναζείς τις παλιές στιγμές (είσαι μικρός,μόνος,αβοήθητος και αυτός που υποτίθεται ότι σε αγαπά δεν σε αποδέχεται και σου επιτίθεται). Το ίδιο επίσης συμβαίνει και με μια γυναίκα που την έδερνε ο πατέρας της μικρή. Αν την χτυπήσει ο άντρας της, δεν είναι ο φυσικός πόνος από τη σφαλιάρα που την τρελαίνει αλλά το ότι ξαναζεί όλες εκείνες τις παιδικές στιγμές ψυχικού πόνου. Και στις δύο περιπτώσεις, η σφαλιάρα ή το μειωτικό σχόλιο είναι απλά τα triggers, που ξεκινούν μια διαδικασία στον εγκέφαλο του άλλου που καταλήγει να αναβιώνει συσσωρευμένο πόνο πολλών ετών.

Το καταλαβαίνω.
Αλλά δε θέλω να αφήνω να με προσδιορίζει το παρελθόν. Σαν σε φυλακή φαντάζει, να σε στοιχειώνει το κάποτε.

Οι καταστάσεις που περιέγραψες, θα έλεγα είναι ακραίες. Τα άτομα αυτά κάνουν επιλογές τέτοιες, ώστε να επαναλαμβάνονται καταστάσεις που ανήκουν στο χθες. Σε αυτήν την περίπτωση συνίσταται η ψυχοθεραπεία.

΄Οσο μπορεί ο άνθρωπος , καλό θα ήταν να μην προσκολλά στο παρελθόν. Βέβαια κατανοώ ότι είναι δύσκολο .


Αλλά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι τις περισσότερες φορές απλά πληγώνεται ο εγωισμός μας.

Θέμα τιμής δηλαδή, με άλλα πιο...όμορφα λόγια.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαΐου 2020

Τα λογια ειναι αέρας οπως ειπες. Για αυτο δεν εχει σημασια αν πχ καποιος λέει οτι ειναι δικαιος στη παρέα του κ πουθενά παρα'εξω. Παντως σχετικά με τα σχολεία. Και το μπουλινκ που ακουμε συχνα να καταληγει σε δικαστηρια κ αστυνομιες επειδη δεν υπήρξε ενας να βάλει μια τάξη. Πολύ απλο απλά φωνάζεις κ τις 2 ομάδες κ τους λες πως εντος σχολειου κάνουν κουμάντο οι κανονες κ οχι αυτοι. Μην με αναγκασετε να ασχοληθω με άσχημα πράγματα που θα προκυψουν απο εσάς γιατι θα στεναχωρεθούμε ολοι. Αν δε τα βρισκετε που πρέπει δεν θα παιζετε μεταξύ σας. Καθενας με τη παρέα του - οικειους του κ τέλος.

Παρά ... εεε παιδια ειναι παιζουν. Και αν σε πάρει κανεις γονιος τηλ του λες οτι το χεις αναλάβει εσυ το θέμα εντος σχολειου κ τέλος.

Χρειάζονται οι δάσκαλοι αλλά πολύ πιο περισσότερο οι γονείς.

Στην μετέπειτα ενήλικη ζωή μας, δε γίνεται να πληρώνουμε δικηγόρους γιατί οι περιπτώσεις είναι πολλές.

 

[Guest 209912]

Ακόμα και στις συνεντεύξεις για εργασία. "Πείτε μας ένα μειονέκτημά σας. - Είμαι τελειομανής!"

Δηλαδή για τ ονομα! Μειονέκτημα είναι να χαζεύεις, να μαλώνεις, να αργεις να πας στη δουλειά, αλλά όχι, πρέπει κι αυτό να το πλασάρεις όπως θέλεις, να μη πληγωθεί η τρυφερή καλή σου εικόνα.

Οι ηλιθιες ερωτήσεις έχουν και ηλιθιες απαντήσεις. Τι περιμένεις να σου πει ο άλλος δηλαδή, "είμαι τεμπελαρας και προσπαθώ να το ξύνω κάθε δευτερελοπτο που δε με κοιτάει ο προϊστάμενος;"

Λες και αν αυτούς τους ρωτήσεις ποιο είναι το μεγαλύτερο μείωνεκτημα της εταιρίας θα σου απαντήσουν "θέλουμε να σου πιούμε και την τελευταία ρανιδα αίματος για να βγάλουμε και το τελευταίο cent που σου δίνουμε"

 

[Silver Queen]

-"Πόσο ψεύτης είστε:"

Ψεύτης: -"Καθόλου. Είμαι ψυχούλα, τρυφερή και πάντα όλοι οι άλλοι γύρω μου ήταν ένα ψέμμα."

**Ο κόσμος που καταπίνει την κάμηλον** : -Αχ καημένο μου τι έπαθες κι εσυ, σε πιστεύουμε

Ψεύτης: Συνεχίζει το θεάρεστο έργο του


Γενικά το ψέμμα είναι τελείως passe, εκείνο που έχω παρατηρήσει είναι ότι οι διάφοροι κοινωνικοί κύκλοι έχουν μια παρόμοια τάση να φοράνε παρωπίδες. Ανεξαρτήτως για το πόσο εύπορο ή λαικό, σύνθετο ή απλό, επαγγελματικό ή φιλικό κύκλο μιλάμε.

Και τι παρωπίδες είναι αυτές; Να δέχονται τους υποκριτές στις αγκάλες τους με το κουσούρι Α και να μην τους εξοστρακίζουν, ακριβώς επειδή έχουν κάποιο κοινό κουσούρι και μεταξύ τους, το ίδιο ή άλλο. Πχ κουτσομπόληδες ή εξαρτημένοι από ουσίες κλπ.

Έχω καταλήξει ότι ζούμε σε μια εποχή που το εξευγενισμένο ψέμμα περνάει πάρα πολύ, άλλωστε γιατί άνθισαν τα social media; Πούλα αυτό που θες, μασκάρεψε τις ατέλειές σου, κι ο κόσμος εκεί θα είναι για να σε θαυμάσει, που υπο άλλα κριτήρια και συνθήκες δεν θα είχες στον ήλιο μοίρα.

Ακόμα και στις συνεντεύξεις για εργασία. "Πείτε μας ένα μειονέκτημά σας. - Είμαι τελειομανής!"

Δηλαδή για τ ονομα! Μειονέκτημα είναι να χαζεύεις, να μαλώνεις, να αργεις να πας στη δουλειά, αλλά όχι, πρέπει κι αυτό να το πλασάρεις όπως θέλεις, να μη πληγωθεί η τρυφερή καλή σου εικόνα.

Ζούμε σε μια ιδιαίτερα ψεύτικη εποχή. Ίσως και οι άλλες εποχές να ήταν έτσι παλιά. Αλλά δεν το πιστεύω τόσο, καθώς έχουμε λόγω της ψηφιακής εποχής μια μοναδική ευκαιρία να απομονώσουμε ότι δεν μας αρέσει και να πορευτούμε μόνο με ότι μας αρέσει.

βλ. Να συμμετέχει κανείς σε ομάδες για το οτι η Γη είναι επίπεδη, αγνοώντας επιλεκτικά τις ομάδες με σοβαρούς ανθρώπους που μιλούν για τη φύση.

Πως έχει σχέση αυτό με το θέμα; Μα αν λέμε πρώτα ψέμματα έτσι στον εαυτό μας και αυταπατώμεθα, οι άλλοι θα την γλιτώσουν; Πρώτα πείθεις εσένα ότι είσαι τέλειος και μετά πείθονται και οι άλλοι.


Κατακλείδα: Όλοι είμαστε ψεύτες, όπως όλοι είμαστε και ηλιθιοι. Απλά, όχι όλες τις στιγμές και όχι σε όλα τα θέματα.

ΥΓ: Και ακριβώς λόγω αυτής της αποδοχής, δεν έχουμε κανένα κίνητρο να κάνουμε αυτοκριτική και αυτοβελτίωση. Δεν χρειάζεται να διορθώσεις το οτι είσαι ψεύτης αν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που να σε αποδέχονται όπως είσαι, έτσι δεν είναι;

Αυτό που κάνει η ψηφιακή εποχή, είναι να δημιουργεί άτομα με ανασφάλειες. Κι η ανασφάλεια τρέφει το ψέμα.
Γενικότερα, δεν είναι η εποχή για αλήθειες.

Δε γνωρίζω ωστόσο τι θα μπορούσε να επιφέρει μια κοινωνία χωρίς καθόλου ψέμα.
Δεν είμαι σίγουρη για το αν το ψέμα είμαι αναγκαίο κακό ή αν απλά είμαστε δειλοί να υπερασπιστούμε τη γνώμη μας και καταπατούμε τις πεποιθήσεις μας για να είμαστε αρεστοί και να ταιριάζουμε με την υπόλοιπη εικόνα που έχει ορίσει η κοινωνία ως επικρατούσα και ορθή.

 

[Valder]

Οι ηλιθιες ερωτήσεις έχουν και ηλιθιες απαντήσεις. Τι περιμένεις να σου πει ο άλλος δηλαδή, "είμαι τεμπελαρας και προσπαθώ να το ξύνω κάθε δευτερελοπτο που δε με κοιτάει ο προϊστάμενος;"

Λες και αν αυτούς τους ρωτήσεις ποιο είναι το μεγαλύτερο μείωνεκτημα της εταιρίας θα σου απαντήσουν "θέλουμε να σου πιούμε και την τελευταία ρανιδα αίματος για να βγάλουμε και το τελευταίο cent που σου δίνουμε"

Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο από μόνο του. Η εταιρική κουλτούρα. Κλασσική προέκταση της σύγχρονης κοινωνίας. Ας μην το πάμε εκεί γιατί έχω πολλά να πω.

Αναφερθήκατε με την Silver Queen πιο πάνω σε θέματα τιμής και εγωισμού.

Αυτό είναι και το ψέμμα πρακτικά, όχι μόνο η ανάσυρση μιας παλιάς μνήμης.

Πολλά ανάγονται στον εγωισμό. Έτσι και το ψέμμα.

Αυτό που κάνει η ψηφιακή εποχή, είναι να δημιουργεί άτομα με ανασφάλειες. Κι η ανασφάλεια τρέφει το ψέμα.
Γενικότερα, δεν είναι η εποχή για αλήθειες.

Δε γνωρίζω ωστόσο τι θα μπορούσε να επιφέρει μια κοινωνία χωρίς καθόλου ψέμα.

Δεν είμαι σίγουρη για το αν το ψέμα είμαι αναγκαίο κακό ή αν απλά είμαστε δειλοί να υπερασπιστούμε τη γνώμη μας και καταπατούμε τις πεποιθήσεις μας για να είμαστε αρεστοί και να ταιριάζουμε με την υπόλοιπη εικόνα που έχει ορίσει η κοινωνία ως επικρατούσα και ορθή.

Δεν γνωρίζω να σου απαντήσω σε αυτό σου το διλημμα. Το μόνο που γνωρίζω είναι τα αισθήματα αποστροφής που μου προκαλεί.

Και σου μιλάω έχοντας και τους δικούς μου δαίμονες, έτσι; Όπως είπα, όλοι έχουμε ψέμματα και ηλιθιότητα ενίοτε.


Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όλοι και όλους τους δαίμονές μας;

Αν απαντήσεις αυτό, θα προσεγγίσεις και το τι θα μπορούσε να επιφέρει μια κοινωνία δίχως ψέμα.

 

[Guest 209912]

Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο από μόνο του. Η εταιρική κουλτούρα. Κλασσική προέκταση της σύγχρονης κοινωνίας. Ας μην το πάμε εκεί γιατί έχω πολλά να πω.

Αναφερθήκατε με την Silver Queen πιο πάνω σε θέματα τιμής και εγωισμού.

Αυτό είναι και το ψέμμα πρακτικά, όχι μόνο η ανάσυρση μιας παλιάς μνήμης.

Πολλά ανάγονται στον εγωισμό. Έτσι και το ψέμμα.




Δεν γνωρίζω να σου απαντήσω σε αυτό σου το διλημμα. Το μόνο που γνωρίζω είναι τα αισθήματα αποστροφής που μου προκαλεί.

Και σου μιλάω έχοντας και τους δικούς μου δαίμονες, έτσι; Όπως είπα, όλοι έχουμε ψέμματα και ηλιθιότητα ενίοτε.


Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όλοι και όλους τους δαίμονές μας;

Αν απαντήσεις αυτό, θα προσεγγίσεις και το τι θα μπορούσε να επιφέρει μια κοινωνία δίχως ψέμα.

Είχα κάνει και παλαιότερα μια παρόμοιοα κουβέντα με τη Λένω. Είχα πει πως έστω ένα άτομο που έχει ένα χαρακτηριστικό το οποίο επιφέρει κοινωνικό στίγμα ας πούμε πρώην κατάδικος. Έστω τώρα ότι το άτομο αυτό όντως έχει αλλάξει, έχει διορθωθεί και πλέον είναι ένα αξιόλογο άτομο αν τον γνωρίσεις. Παραμένει όμως στιγματισμενος και ακόμη και οι άνθρωποι που όντως είναι καλοί λόγω του κοινωνικού στίγματος δεν θαν του δώσουν την ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Είναι αυτο το άτομο δικαιολογημενο να πει ψέμματα για το παρελθόν έστω και για να βάλει το πόδι του στην πόρτα που λέμε;

 

[Silver Queen]

Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο από μόνο του. Η εταιρική κουλτούρα. Κλασσική προέκταση της σύγχρονης κοινωνίας. Ας μην το πάμε εκεί γιατί έχω πολλά να πω.

Αναφερθήκατε με την Silver Queen πιο πάνω σε θέματα τιμής και εγωισμού.

Αυτό είναι και το ψέμμα πρακτικά, όχι μόνο η ανάσυρση μιας παλιάς μνήμης.

Πολλά ανάγονται στον εγωισμό. Έτσι και το ψέμμα.




Δεν γνωρίζω να σου απαντήσω σε αυτό σου το διλημμα. Το μόνο που γνωρίζω είναι τα αισθήματα αποστροφής που μου προκαλεί.

Και σου μιλάω έχοντας και τους δικούς μου δαίμονες, έτσι; Όπως είπα, όλοι έχουμε ψέμματα και ηλιθιότητα ενίοτε.


Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όλοι και όλους τους δαίμονές μας;

Αν απαντήσεις αυτό, θα προσεγγίσεις και το τι θα μπορούσε να επιφέρει μια κοινωνία δίχως ψέμα.

Δε γνωρίζω καν ποιοι είναι οι δαίμονές μου. Αμφιβάλλω αν κάποιος γνωρίζει 100%.

Έχω εν τω μεταξύ συνδέσει το ψέμα με τη φαντασία και μου είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσω. Ως εκ τούτου, όταν φαντάζομαι έναν κόσμο απαλλαγμένο εξ ολοκλήρου από το ψέμα, μου έρχενται στο νου, ένας κόσμος ωμός,σκληρός και κρύος.

Αλλά αυτά τα σκέφτομαι εγώ που δεν έχω ακόμη βρει απάντηση στο ερώτημα,μάλλον περισσότερο προσταγή του Καντ, ότι η αλήθεια θα πρέπει να λέγεται πάντα και αποτελεί καθήκον μας.

 

[Valder]

Είχα κάνει και παλαιότερα μια παρόμοιοα κουβέντα με τη Λένω. Είχα πει πως έστω ένα άτομο που έχει ένα χαρακτηριστικό το οποίο επιφέρει κοινωνικό στίγμα ας πούμε πρώην κατάδικος. Έστω τώρα ότι το άτομο αυτό όντως έχει αλλάξει, έχει διορθωθεί και πλέον είναι ένα αξιόλογο άτομο αν τον γνωρίσεις. Παραμένει όμως στιγματισμενος και ακόμη και οι άνθρωποι που όντως είναι καλοί λόγω του κοινωνικού στίγματος δεν θαν του δώσουν την ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Είναι αυτο το άτομο δικαιολογημενο να πει ψέμματα για το παρελθόν έστω και για να βάλει το πόδι του στην πόρτα που λέμε;

Δεν θα πάω εκεί. Το ψέμμα είναι ψέμμα.

Όταν το χρησιμοποιεί κανείς για οποιοδήποτε σκοπό, ευγενή ή μη, πρέπει να αποδέχεται τη φύση του ψέμματος ως τετοια.

Γιατί αν δεν το κάνει απλά παρατείνει την αυταπάτη με έναν εξτρά βαθμό πολυπλοκότητας.

"Το έκρυψε για να τον προσλάβουν"

Δεν αλλάζει το οτι είναι ψεύτης.

Αν το αποδεχτείς ότι είσαι ψεύτης, δεν εκφυλίζεται ο εγκέφαλός σου στο να το θεωρεί φυσιολογικό για οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμα κι αν συνεχίσεις να το χρησιμοποιείς.

Η εκλογίκευση του ψέμματος, ακόμα και η αποσιώπησή του, οδηγεί σε απίστευτους διανοητικούς εκφυλισμούς.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαΐου 2020

Δε γνωρίζω καν ποιοι είναι οι δαίμονές μου. Αμφιβάλλω αν κάποιος γνωρίζει 100%.

Έχω εν τω μεταξύ συνδέσει το ψέμα με τη φαντασία και μου είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσω. Ως εκ τούτου, όταν φαντάζομαι έναν κόσμο απαλλαγμένο εξ ολοκλήρου από το ψέμα, μου έρχενται στο νου, ένας κόσμος ωμός,σκληρός και κρύος.

Αλλά αυτά τα σκέφτομαι εγώ που δεν έχω ακόμη βρει απάντηση στο ερώτημα,μάλλον περισσότερο προσταγή του Καντ, ότι η αλήθεια θα πρέπει να λέγεται πάντα και αποτελεί καθήκον μας.

Θα σου συνδυάσω Καντ με Αίσωπο. Πάντα κοιτάζουμε την καμπούρα των άλλων και ποτέ τη δική μας. Προσαρμόζουμε το καθήκον αυτό στην κοινωνία και σπανίως σε μας, αγνοώντας ότι είμαστε συστατικό μέρος αυτής της κοινωνίας και πως αν όλοι ενεργούν έτσι, θα είναι όλη η κοινωνία ψεύτικη.

ΥΓ: Δεν γνωρίζω εαν μπορείς να ανακαλύψεις όλους τους δαίμονές σου. Όλοι όμως ξέρουμε πάρα πολλούς για μας, είτε θέλουμε να το αποδεχτούμε συνειδητά είτε όχι.

 

[Guest 209912]

Δεν θα πάω εκεί. Το ψέμμα είναι ψέμμα.

Όταν το χρησιμοποιεί κανείς για οποιοδήποτε σκοπό, ευγενή ή μη, πρέπει να αποδέχεται τη φύση του ψέμματος ως τετοια.

Γιατί αν δεν το κάνει απλά παρατείνει την αυταπάτη με έναν εξτρά βαθμό πολυπλοκότητας.

"Το έκρυψε για να τον προσλάβουν"

Δεν αλλάζει το οτι είναι ψεύτης.

Αν το αποδεχτείς ότι είσαι ψεύτης, δεν εκφυλίζεται ο εγκέφαλός σου στο να το θεωρεί φυσιολογικό για οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμα κι αν συνεχίσεις να το χρησιμοποιείς.

Η εκλογίκευση του ψέμματος, ακόμα και η αποσιώπησή του, οδηγεί σε απίστευτους διανοητικούς εκφυλισμούς.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαΐου 2020

Θα σου συνδυάσω Καντ με Αίσωπο. Πάντα κοιτάζουμε την καμπούρα των άλλων και ποτέ τη δική μας. Προσαρμόζουμε το καθήκον αυτό στην κοινωνία και σπανίως σε μας, αγνοώντας ότι είμαστε συστατικό μέρος αυτής της κοινωνίας και πως αν όλοι ενεργούν έτσι, θα είναι όλη η κοινωνία ψεύτικη.

Το θέμα γενικότερα είναι πως το ψεμμα είναι beneficial και σαν τρόπος αμυνας και σαν τρόπος απόκτησης των πραγμάτων που θέλεις. Καλή και χρηση η ειλικρίνεια αλλά εκ των πραγμάτων κάνεις δεν πήγε μπροστά με τον σταυρό στο χέρι. Και ειδικά όσο πιο μεγάλους στόχους έχει κανείς τόσο πιο αναγκαίο είναι, γιατί το χρησιμοποιούν και οι άλλοι. Φαντάσου απλά σκηνή διαπραγμάτευσης που ο ένας δεν μπορεί να πει ψέμματα. Και σε πολλές περιπτώσεις, η ίδια η ζωή είναι μια σκηνή διαπραγμάτευσης, ιδιαίτερα αν είσαι από κάτω. Έχεις προϋπηρεσία; Όχι. Λυπαμε θέλουμε άτομο με προϋπηρεσία. Γιατι έχεις κενό στο βιογραφικό σου; Είχα κατάθλιψη επί δύο χρόνια. Θα σας εδοποιησουμε.

Προσωπικά δεν θεωρώ το ψέμα ανηθικότητα και την αλήθεια ηθική. Για εμένα είναι και τα δύο tools in the toolbox. Η ηθικοτητα έχει να κάνει με το πως τα χρησιμοποιεί κανείς και το τι θέλει να πετύχει.

Επισης είμαι πάρα πολύ καχύποπτος με άτομα που διατυμπανιζουν το ποσό ειλικρινείς είναι και το ποσό δεν γουστάρουν το ψέμα, γιατι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως ο ψεύτης είναι βασιλιάς σε έναν κόσμο που όλοι οι άλλοι είναι ειλικρινείς.

ΥΓ: Δεν γνωρίζω εαν μπορείς να ανακαλύψεις όλους τους δαίμονές σου. Όλοι όμως ξέρουμε πάρα πολλούς για μας, είτε θέλουμε να το αποδεχτούμε συνειδητά είτε όχι.

Νομίζω πως να τους ανακαλύψεις είναι το εύκολο. Αρκεί απλά να φανταστείς τον ιδανικό σου εαυτό και μετά να τον συγκρίνεις με τον τωρινό. Αν είσαι ειλικρινείς με τον εαυτό σου μπορείς να δεις τι είναι αυτό που σε κρατάει πίσω. Το δύσκολο κατ εμέ είναι να τους αντιμετωπίσεις.

 

[Silver Queen]

Δεν θα πάω εκεί. Το ψέμμα είναι ψέμμα.

Όταν το χρησιμοποιεί κανείς για οποιοδήποτε σκοπό, ευγενή ή μη, πρέπει να αποδέχεται τη φύση του ψέμματος ως τετοια.

Γιατί αν δεν το κάνει απλά παρατείνει την αυταπάτη με έναν εξτρά βαθμό πολυπλοκότητας.

"Το έκρυψε για να τον προσλάβουν"

Δεν αλλάζει το οτι είναι ψεύτης.

Αν το αποδεχτείς ότι είσαι ψεύτης, δεν εκφυλίζεται ο εγκέφαλός σου στο να το θεωρεί φυσιολογικό για οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμα κι αν συνεχίσεις να το χρησιμοποιείς.

Η εκλογίκευση του ψέμματος, ακόμα και η αποσιώπησή του, οδηγεί σε απίστευτους διανοητικούς εκφυλισμούς.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαΐου 2020

Θα σου συνδυάσω Καντ με Αίσωπο. Πάντα κοιτάζουμε την καμπούρα των άλλων και ποτέ τη δική μας. Προσαρμόζουμε το καθήκον αυτό στην κοινωνία και σπανίως σε μας, αγνοώντας ότι είμαστε συστατικό μέρος αυτής της κοινωνίας και πως αν όλοι ενεργούν έτσι, θα είναι όλη η κοινωνία ψεύτικη.

ΥΓ: Δεν γνωρίζω εαν μπορείς να ανακαλύψεις όλους τους δαίμονές σου. Όλοι όμως ξέρουμε πάρα πολλούς για μας, είτε θέλουμε να το αποδεχτούμε συνειδητά είτε όχι.

Η κοινωνική αλήθεια, κατ εμέ , διαφέρει από την προσωπική. Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση.

Ο άνθρωπος στο συγκεκριμένο παράδειγμα έχει μετανοήσει. Όλοι έχουν δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία.

Αυτό που θα πρέπει να μελετηθεί , είναι ο χρόνος και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ο πρώην φυλακισμένος οδηγήθηκε στη φυλακή. Οι κρίσεις μας δεν μπορούν να είναι αντικειμενικές γι αυτό και απορρίπτω την κοινωνική αλήθεια.

Ως αποτέλεσμα, η κοινωνία η ίδια, η οποία κατά τ άλλα προσπαθεί να εντάξει στο κοινωνικό σύνολο ξανά το άτομο, ζητά να μάθει για το ποινικό μητρώο του κάθε χ.

Έχει σημασία εαν κάποιος εκτίσει την ποινή του και η κοινωνία αποφανθεί ότι τελικώς θα πρέπει να ελευθερωθεί?

Εαν ναι, τι σημασία?
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κάθε κρίση μας είναι ιδιοτελής και συνεπάγεται με το ψέμα.

Γιατί η επιβίωση/φόβος θα οδηγήσει το άτομο να αποκρύψει την αλήθεια .

Από την άλλη πλευρά, ο καθένας δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια κι έπειτα με δική του κρίση να απορρίψει ή να αποδεχθεί κάτι/κάποιον.

Συνεπώς το ψέμα δεν συνιστά μόνο ηθικό ζήτημα , αλλά και συγχρόνως πρακτικό. Μπορεί να σώσει αλλά και να οδηγήσει σε εκμετάλλευση.

 

[Valder]

Το θέμα γενικότερα είναι πως το ψεμμα είναι beneficial και σαν τρόπος αμυνας και σαν τρόπος απόκτησης των πραγμάτων που θέλεις. Καλή και χρηση η ειλικρίνεια αλλά εκ των πραγμάτων κάνεις δεν πήγε μπροστά με τον σταυρό στο χέρι. Και ειδικά όσο πιο μεγάλους στόχους έχει κανείς τόσο πιο αναγκαίο είναι, γιατί το χρησιμοποιούν και οι άλλοι. Φαντάσου απλά σκηνή διαπραγμάτευσης που ο ένας δεν μπορεί να πει ψέμματα. Και σε πολλές περιπτώσεις, η ίδια η ζωή είναι μια σκηνή διαπραγμάτευσης, ιδιαίτερα αν είσαι από κάτω. Έχεις προϋπηρεσία; Όχι. Λυπαμε θέλουμε άτομο με προϋπηρεσία. Γιατι έχεις κενό στο βιογραφικό σου; Είχα κατάθλιψη επί δύο χρόνια. Θα σας εδοποιησουμε.

Προσωπικά δεν θεωρώ το ψέμα ανηθικότητα και την αλήθεια ηθική. Για εμένα είναι και τα δύο tools in the toolbox. Η ηθικοτητα έχει να κάνει με το πως τα χρησιμοποιεί κανείς και το τι θέλει να πετύχει.

Επισης είμαι πάρα πολύ καχύποπτος με άτομα που διατυμπανιζουν το ποσό ειλικρινείς είναι και το ποσό δεν γουστάρουν το ψέμα, γιατι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως ο ψεύτης είναι βασιλιάς σε έναν κόσμο που όλοι οι άλλοι είναι ειλικρινείς.



Νομίζω πως να τους ανακαλύψεις είναι το εύκολο. Αρκεί απλά να φανταστείς τον ιδανικό σου εαυτό και μετά να τον συγκρίνεις με τον τωρινό. Αν είσαι ειλικρινείς με τον εαυτό σου μπορείς να δεις τι είναι αυτό που σε κρατάει πίσω. Το δύσκολο κατ εμέ είναι να τους αντιμετωπίσεις.

Ακριβώς για τον ίδιο λόγο δεν έφερα την ηθική στη συζήτηση. Έφερα αντιθετα την επίγνωση της χρήσης του ψέμματος ως αντίδοτο στον ίδιο εκφυλισμό.

Αυτό που έγραψες περί καχυποψίας ήμουν έτοιμος να το γράψω αυτούσιο κι εγω (!). Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες. Ο καλύτερος ψεύτης θα σε πείσει ακριβώς ότι δεν μπορεί να πει ψέμματα. Κλπ, κλπ.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαΐου 2020

Η κοινωνική αλήθεια, κατ εμέ , διαφέρει από την προσωπική. Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση.

Ο άνθρωπος στο συγκεκριμένο παράδειγμα έχει μετανοήσει. Όλοι έχουν δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία.

Αυτό που θα πρέπει να μελετηθεί , είναι ο χρόνος και η συνθήκες κάτω από τις οποίες ο πρώην φυλακισμένος οδηγήθηκε στη φυλακή. Οι κρίσεις μας δεν μπορούν να είναι αντικειμενικές γι αυτό και απορρίπτω την κοινωνική αλήθεια.

Ως αποτέλεσμα, η κοινωνία η ίδια, η οποία κατά τ άλλα προσπαθεί να εντάξει στο κοινωνικό σύνολο ξανά το άτομο, ζητά να μάθει για το ποινικό μητρώο του κάθε χ.

Έχει σημασία εαν κάποιος εκτίσει την ποινή του και η κοινωνία αποφανθεί ότι τελικώς θα πρέπει να ελευθερωθεί?

Εαν ναι, τι σημασία?
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κάθε κρίση μας είναι ιδιοτελής και συνεπάγεται με το ψέμα.

Γιατί η επιβίωση/φόβος θα οδηγήσει το άτομο να αποκρύψει την αλήθεια .

Από την άλλη πλευρά, ο καθένας δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια κι έπειτα με δική του κρίση να απορρίψει ή να αποδεχθεί κάτι/κάποιον.

Συνεπώς το ψέμα δεν συνιστά μόνο ηθικό ζήτημα , αλλά και συγχρόνως πρακτικό. Μπορεί να σώσει αλλά και να οδηγήσει σε εκμετάλλευση.

Πρόσφατα είχα δει μια λίστα με ερωτήσεις ή απαντήσεις των τμημάτων ανθρώπινου δυναμικού σε τέτοιες περιπτώσεις. Guidelines στο τι να λένε Υ ενώ εννοούν Χ ώστε να παρακάμπτουν νομικές συνέπειες εις βάρος τους εαν προέβαιναν σε σχετικές διακρίσεις κατά ιδιαίτερων κοινωνικών ομάδων. Είναι σα να σου λέει ξεκάθαρα στα μούτρα σου ότι για να μπορέσεις να επιβιώσεις στην σημερινή κοινωνία, πρέπει να παίζεις με cheatsheet.

Ούτε εγω εχω ξεκαθαρες απαντήσεις και δυστυχώς ασημοβασίλω μου, όσο μεγαλώνω τόσο διαπιστώνω πόσα δεν γνωρίζω και πόσα μέχρι πρότινος "ξεκάθαρα" ξαφνικά θολώνουν.

Όταν κάνω αυτή την κουβέντα με τη μάνα μου, κλαίει "τι έπαθε το παιδί μου, μην είσαι τόσο απόλυτος, προσαρμόσου στην κοινωνία" κλπ.

 

[Guest 209912]

Ακριβώς για τον ίδιο λόγο δεν έφερα την ηθική στη συζήτηση. Έφερα αντιθετα την επίγνωση της χρήσης του ψέμματος ως αντίδοτο στον ίδιο εκφυλισμό.

Δεν ξερω τι εννοείς εκφυλισμό, το ερμηνεύω ως το να πιστεύεις τα ίδια σου τα ψέμματα.

Interestingly ακόμη και αυτό αποτελεί μερικές βιώσιμη τακτική, ειδικά όταν το αποτέλεσμα μιας ενέργειας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία τυυ παίκτη. Πολλές φορές είναι προτιμότερο να κάνεις τον εαυτό σου να πιστεύει πως είναι ο μεγαλύτερος γαμιαε και θα τους γαμησει όλους, παρά ότι είναι μετριουλης και πρέπει να προσέχει καθώς η πράξη έπεται της σκέψης και το αντίστροφο δημιουργώντας έτσι έναν θετικό η αρνητικό κύκλο ανατροφοδοτησης.

 

[Valder]

Δεν ξερω τι εννοείς εκφυλισμό, το ερμηνεύω ως το να πιστεύεις τα ίδια σου τα ψέμματα.

Interestingly ακόμη και αυτό αποτελεί μερικές βιώσιμη τακτική, ειδικά όταν το αποτέλεσμα μιας ενέργειας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία τυυ παίκτη. Πολλές φορές είναι προτιμότερο να κάνεις τον εαυτό σου να πιστεύει πως είναι ο μεγαλύτερος γαμιαε και θα τους γαμησει όλους, παρά ότι είναι μετριουλης και πρέπει να προσέχει καθώς η πράξη έπεται της σκέψης και το αντίστροφο δημιουργώντας έτσι έναν θετικό η αρνητικό κύκλο ανατροφοδοτησης.

Ο εκφυλισμός παίρνει διάφορες μορφές. Από την αυτοεξαπάτηση ως και την διαμόρφωση νέων τακτικών στο να αντιμετωπίζεις τη ζωή.

Παράδειγμα ένας μέχρι πρότινος ευγενής και πράος νεαρός, μετά από 100 γυναικείες απορρίψεις γίνεται αρκετές φορές μισογύνης.

Άλλες φορές περιορίζεται στο "ααα δεν ξέρουν αυτές τι θέλουν, εγω είμαι τέλειος, τα κάνω όλα σωστά".

Η υγιής σκέψη είναι να δεις τι πάει στραβά, είτε με σένα, είτε με τον κόσμο. (το κακό είναι όταν συνάγεις ότι δεν είσαι στραβός, ΠΡΙΝ απο την υγιή σκέψη).

Όμως το μονοπάτι της ελάχιστης αντίστασης μας οδηγεί σε τέτοιους εκφυλισμούς, και όσο μονιμοποιούνται είναι σα να αλλάζει η χημεία του εγκεφάλου μας.

Δεν απορρίπτω την έννοια του θετικού feedback loop, με την υποσημείωση ότι δεν βασίζεται τόσο σε ψέμματα όσο σε ανάσυρση στην επιφάνεια και ενδυνάμωση ήδη θετικών χαρακτηρηστικών (κοιτα ποσα έχεις κανει ως τώρα, δεν είναι λίγα όπως πιστευεις, άρα μπορεις κι άλλα) ή ξεκινώντας απο το μηδέν και βάζοντας προσπάθεια (διαβάζεις μια σελίδα του βιβλιου σήμερα, πέντε αύριο, δεκα μεθαύριο, ε σε ενα μηνα εχεις διαβασει ενα βιβλιο).

 

[Silver Queen]

Πρόσφατα είχα δει μια λίστα με ερωτήσεις ή απαντήσεις των τμημάτων ανθρώπινου δυναμικού σε τέτοιες περιπτώσεις. Guidelines στο τι να λένε Υ ενώ εννοούν Χ ώστε να παρακάμπτουν νομικές συνέπειες εις βάρος τους εαν προέβαιναν σε σχετικές διακρίσεις κατά ιδιαίτερων κοινωνικών ομάδων. Είναι σα να σου λέει ξεκάθαρα στα μούτρα σου ότι για να μπορέσεις να επιβιώσεις στην σημερινή κοινωνία, πρέπει να παίζεις με cheatsheet.

Ούτε εγω εχω ξεκαθαρες απαντήσεις και δυστυχώς ασημοβασίλω μου, όσο μεγαλώνω τόσο διαπιστώνω πόσα δεν γνωρίζω και πόσα μέχρι πρότινος "ξεκάθαρα" ξαφνικά θολώνουν.

Όταν κάνω αυτή την κουβέντα με τη μάνα μου, κλαίει "τι έπαθε το παιδί μου, μην είσαι τόσο απόλυτος, προσαρμόσου στην κοινωνία" κλπ.

Βαδίζεις κι εσύ τον δρόμο του Σωκράτη λοιπόν..

Η κοινωνία ούτως ή άλλως θα προωθήσει το ψέμα , αφού από μόνη της έχει δεσμευθεί δημιουργώντας τις Αξίες και τα Δικαιώματα. Εν τέλει, καταλήξαμε να βιώνουμε τα ψέματα ως πραγματικές αλήθειες από προσωπικό εγωισμό και ζήλο αλλά κι από φόβο ενός κάτεργου κόσμου.

Θα έλεγα ότι εάν δεν έχουμε σκοπό να βλάψουμε κάποιον (δίνοντας κύριο λόγο στις προθέσεις), το ψέμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Φυσικά ενδέχεται να τον αδικήσουμε , αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Καμια φορά συμφωνώ με τον Καντ καμια φορά διαφωνώ..

Νομίζω όσο το αναλύω περισσότερο μπερδεύομαι, μάλλον γιατί περιμένουμε μια και μόνο απάντηση , μια και μόνη αλήθεια...'


who caressss..

 

[Valder]

Βαδίζεις κι εσύ τον δρόμο του Σωκράτη λοιπόν..

Η κοινωνία ούτως ή άλλως θα προωθήσει το ψέμα , αφού από μόνη της έχει δεσμευθεί δημιουργώντας τις Αξίες και τα Δικαιώματα. Εν τέλει, καταλήξαμε να βιώνουμε τα ψέματα ως πραγματικές αλήθειες από προσωπικό εγωισμό και ζήλο αλλά κι από φόβο ενός κάτεργου κόσμου.

Θα έλεγα ότι εάν δεν έχουμε σκοπό να βλάψουμε κάποιον (δίνοντας κύριο λόγο στις προθέσεις), το ψέμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Φυσικά ενδέχεται να τον αδικήσουμε , αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Καμια φορά συμφωνώ με τον Καντ καμια φορά διαφωνώ..

Νομίζω όσο το αναλύω περισσότερο μπερδεύομαι, μάλλον γιατί περιμένουμε μια και μόνο απάντηση , μια και μόνη αλήθεια...'


who caressss..

May I point out that this particular one didn't thrive? Ελπίζω να μην έχω την κατάληξή του...