Φεμινισμός στον 21ο αιώνα και ισότητα των 2 φύλων

edweimaste

Πολύ δραστήριο μέλος

Η edweimaste αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,050 μηνύματα.
Wtf πραγματικά.

Δες εδώ πως παίζεις με τις λέξεις απλά για να φανείς καλός ή επειδή δεν καταλαβαίνεις καν τι λες. Αν έχεις ευθύνη για κάτι είσαι υπευθυνος, που σημαίνει ότι φταις. Και να στο θέσω πιο ωμά. Η γυναίκα φταίει που μένει σε σχέση που τη δέρνουν. Και δεν έχει τίποτα μισογυνιστικο αυτή η πρόταση.

Το victim mentality ισχύει σε κάθε κατάσταση την οποία με κάποιο προκάλεσες ενώ είχες την γνώση να πράξεις αλλιώς. Αν σου την πέσει τζιχαντιστης στην πλατεία είσαι θύμα συμφωνώ, δεν θα μπορούσες να κάνεις τίποτα γι αυτό. Αν σε δέρνει ο άντρας σου για 2η, 3η ή 100η φορά μπορούσες να κάνεις πολλά.
Συμφωνώ στα περισσότερα που αναφέρεις και στον τρόπο που τα αναφέρεις.
Παιζει πολύ σημαντικό ρόλο η συχνότητα μιας νοσηρής πράξης. Αν τη βλέπω να συμβαίνει πολλές φορές και δεν κάνω κάτι για αυτό, είμαι υπεύθυνος και εγώ που το βλέπω και αυτός που την πράττει και αυτός που τη δέχεται. Ο καθένας ίσως με διαφορετικό ποσοστό ευθύνης.
Έχουμε συνηθίσει δυστυχώς στην Ελλάδα να επιρριπτουμε ευθύνες στους άλλους και πότε σε έμας τους ίδιους και αυτό είναι λυπηρό. Ανατρεφονται με αυτό τον τρόπο αδύναμοι χαρακτήρες και ανίκανοι να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, τις περισσότερες φορές.
ΟΜΩΣ, ο συλλογισμός αυτός δεν ισχύει πάντα. Μια γυναίκα που βιάστηκε στο δρόμο για το σπίτι της είναι άδικο να θεωρείται ότι "προκάλεσε " ή ότι πήγαινε γυρεύοντας. Δεν έχει καμία σχέση με τη γυναίκα που "δεχεται" να ξυλοφορτωνεται από τον άντρα της χωρίς να κάνει κάτι ουσιαστικό για να το αλλάξει αυτό, ίσως να ζητήσει βοήθεια. (πολύ σημαντικό, αλλα προκαλεί ντροπή ειδικά εδώ στην Ελλάδα που κυριαρχεί η νοοτροπία "τι θα πει ο κόσμος" τέρμα λάθος, κάκιστο, νοσηρο και καταστρεπτικό).
Υ. Γ Χαίρομαι απίστευτα και θαυμάζω τις γυναίκες που τελικά καταφέρνουν να απόβαλλουν από τη ζωή τους τον "δημιο" τους και να ξεκινήσουν από την αρχή. Θέλει απίστευτη δύναμη, κουράγιο και θάρρος. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι γυναίκες επιστρατευονται στο να βοηθήσουν γυναίκες παθουσες από όμοιες καταστάσεις.
Σημαντικό όμως είναι να αντιληφθούμε πως κανένας δεν θα μας πάρει από το χέρι να μας πει αυτά που θέλουμε να ακουσουμε και πόσο άδικο είναι να συμβαίνουν κάποια πράγματα σε έμας και να μας χαϊδεύει τα αυτιά. Για να απελευθερωθεις από μια κατάσταση που δεν σου αρέσει πρέπει να λάβεις εσύ ο ίδιος τα μέτρα σου, να διαβάσεις βιβλία, να ενημερωθείς και να ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ.. Να είσαι όμως έτοιμος να ακούσεις πράγματα που δεν θα σου αρέσουν, όπως επίσης και να αποβάλλεις άτομα που σου "χαϊδεύουν τα αυτιά" . Να είσαι έτοιμος για τη γερή κρυολουσια.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Συμφωνώ στα περισσότερα που αναφέρεις και στον τρόπο που τα αναφέρεις.
Παιζει πολύ σημαντικό ρόλο η συχνότητα μιας νοσηρής πράξης. Αν τη βλέπω να συμβαίνει πολλές φορές και δεν κάνω κάτι για αυτό, είμαι υπεύθυνος και εγώ που το βλέπω και αυτός που την πράττει και αυτός που τη δέχεται. Ο καθένας ίσως με διαφορετικό ποσοστό ευθύνης.
Έχουμε συνηθίσει δυστυχώς στην Ελλάδα να επιρριπτουμε ευθύνες στους άλλους και πότε σε έμας τους ίδιους και αυτό είναι λυπηρό. Ανατρεφονται με αυτό τον τρόπο αδύναμοι χαρακτήρες και ανίκανοι να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, τις περισσότερες φορές.
ΟΜΩΣ, ο συλλογισμός αυτός δεν ισχύει πάντα. Μια γυναίκα που βιάστηκε στο δρόμο για το σπίτι της είναι άδικο να θεωρείται ότι "προκάλεσε " ή ότι πήγαινε γυρεύοντας. Δεν έχει καμία σχέση με τη γυναίκα που "δεχεται" να ξυλοφορτωνεται από τον άντρα της χωρίς να κάνει κάτι ουσιαστικό για να το αλλάξει αυτό, ίσως να ζητήσει βοήθεια. (πολύ σημαντικό, αλλα προκαλεί ντροπή ειδικά εδώ στην Ελλάδα που κυριαρχεί η νοοτροπία "τι θα πει ο κόσμος" τέρμα λάθος, κάκιστο, νοσηρο και καταστρεπτικό).
Υ. Γ Χαίρομαι απίστευτα και θαυμάζω τις γυναίκες που τελικά καταφέρνουν να απόβαλλουν από τη ζωή τους τον "δημιο" τους και να ξεκινήσουν από την αρχή. Θέλει απίστευτη δύναμη, κουράγιο και θάρρος. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι γυναίκες επιστρατευονται στο να βοηθήσουν γυναίκες παθουσες από όμοιες καταστάσεις.
Σημαντικό όμως είναι να αντιληφθούμε πως κανένας δεν θα μας πάρει από το χέρι να μας πει αυτά που θέλουμε να ακουσουμε και πόσο άδικο είναι να συμβαίνουν κάποια πράγματα σε έμας και να μας χαϊδεύει τα αυτιά. Για να απελευθερωθεις από μια κατάσταση που δεν σου αρέσει πρέπει να λάβεις εσύ ο ίδιος τα μέτρα σου, να διαβάσεις βιβλία, να ενημερωθείς και να ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ.. Να είσαι όμως έτοιμος να ακούσεις πράγματα που δεν θα σου αρέσουν, όπως επίσης και να αποβάλλεις άτομα που σου "χαϊδεύουν τα αυτιά" . Να είσαι έτοιμος για τη γερή κρυολουσια.

Και στο θύμα βιασμού μπορείς να εφαρμόσεις την λογική. Η ευθύνη εκεί δεν είναι ο βιασμός όπως στέκονται μερικοί, προκάλεσαι δηλαδή η άλλη το βιασμό επειδή φορούσε κοντή φούστα και λοιπές μαλακιες. Εκεί αν θες να την βοηθήσεις παραγματικα θα σταθείς στα πράγματα που θα μπορούσε η άλλη να κάνει για να αμυνθεί ας πούμε, να έχει σπρέι μαζί της κτλ. Βέβαια νομίζω ότι οι περισσότεροι βιασμοι δεν γίνονται από random τύπους στο δρόμο αλλά από γνωστούς το οποίο οδηγεί σε άλλο μονοπάτι εντελώς την κουβέντα. Γενικώς το πιο σημαντικο πράγμα όταν παθαίνει κάποιος μια σύμφωρα είναι να μην κλώνιστει η πίστη στη δύναμη του και αυτό δεν είναι εύκολο, ούτε όμορφο.

ΥΓ. Δεν ξέρω αν ισχύει το παρακάτω γιατι δεν έχω σχέση με το θέμα, αλλά νομίζω ότι οι περισσότερες γυναίκες που βιαζονται έχουν κακοποιηθει μικρές από τον πατέρα τους σε ηλικία δηλαδή που δεν είχαν δυναμη να κάνουν κάτι και αυτό τις κυνηγάει μετά και μπλέκουν με άτομα που τις ξαναβιαζουν καθώς έχει εντυπωθει μέσα τους ή νοοτροπία του θύματος και έτσι πιστεύουν ότι δεν έχουν την δύναμη να αλλάξουν. Εκεί θέλει πολύ λεπρούς χειρισμούς η κατάσταση του να τους δώσεις δύναμη.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

edweimaste

Πολύ δραστήριο μέλος

Η edweimaste αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,050 μηνύματα.
Και στο θύμα βιασμού μπορείς να εφαρμόσεις την λογική. Η ευθύνη εκεί δεν είναι ο βιασμός όπως στέκονται μερικοί, προκάλεσαι δηλαδή η άλλη το βιασμό επειδή φορούσε κοντή φούστα και λοιπές μαλακιες. Εκεί αν θες να την βοηθήσεις παραγματικα θα σταθείς στα πράγματα που θα μπορούσε η άλλη να κάνει για να αμυνθεί ας πούμε, να έχει σπρέι μαζί της κτλ. Βέβαια νομίζω ότι οι περισσότεροι βιασμοι δεν γίνονται από random τύπους στο δρόμο αλλά από γνωστούς το οποίο οδηγεί σε άλλο μονοπάτι εντελώς την κουβέντα. Γενικώς το πιο σημαντικο πράγμα όταν παθαίνει κάποιος μια σύμφωρα είναι να μην κλώνιστει η πίστη στη δύναμη του και αυτό δεν είναι εύκολο, ούτε όμορφο.

ΥΓ. Δεν ξέρω αν ισχύει το παρακάτω γιατι δεν έχω σχέση με το θέμα, αλλά νομίζω ότι οι περισσότερες γυναίκες που βιαζονται έχουν κακοποιηθει μικρές από τον πατέρα τους σε ηλικία δηλαδή που δεν είχαν δυναμη να κάνουν κάτι και αυτό τις κυνηγάει μετά και μπλέκουν με άτομα που τις ξαναβιαζουν καθώς έχει εντυπωθει μέσα τους ή νοοτροπία του θύματος και έτσι πιστεύουν ότι δεν έχουν την δύναμη να αλλάξουν. Εκεί θέλει πολύ λεπρούς χειρισμούς η κατάσταση του να τους δώσεις δύναμη.
Πιστεύω είναι αρκετά λεπτό το ζήτημα που θίγεις. Όταν συμβαίνει σε οικογενειακό περιβάλλον είναι ακόμα πιο δύσκολο να αποτρέψεις το θύμα ή να το προστατέψεις. Το παιδί που έχει κακοποιηθει από μικρό τείνει να μην αντιλαμβάνεται αυτό που του συμβαίνει ή να το θεωρεί "φυσιολογικό" , οπότε καταλήγει σαν ενήλικας να κάνει ψυχαναλυσεις και ψυχοθεραπειες για να το ξεπεράσει. Ίσως πάλι να μην το ξεπερνάει ποτέ. Δεν έχω ιδιαίτερη γνώση και εγώ πάνω στο θέμα. Σίγουρα όμως δεν μπορείς να ζητήσεις μεγάλο μερίδιο ευθυνών σε θύματα βιασμου σε μικρή ηλικία.
Τώρα όσον αφορά το πρώτο σκέλος της ανάρτησης, δεν θεωρώ σωστή λύση μια κοπέλα να κυκλοφορεί με σπρει πιπεριού και τεισερ πχ επειδή ενδέχεται και μπορεί να συναντήσει έναν εν δυνάμει βιαστη. Σίγουρα μπορεί να προστατευτει. Να γυρίσει με παρέα σπίτι της, να την γυρίσει κάποιος από το κοντινό της περιβάλλον που εμπιστεύεται, να μην μπαίνει σε σπίτια και αμάξια αγνώστων και πολλά άλλα που εντάσσονται στον άξονα της κοινής λογικής.
 

Aura

Διάσημο μέλος

Η Aura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,012 μηνύματα.
Μάλλον θα έχουν θέμα με την σωματική επαφή , επομένως θα διαλέγουν πιο υπομονετικά και τρυφερά άτομα παρά να ψάξουν για ''βιαστές ''. Εκτός αν εννοείς κακοποίηση γενικά, αν ο πατέρας μου περιφρονεί τη μαμά μου, το πιο πιθανό είναι να βρω αντίστοιχο άντρα .

Αλλά αν μας βιάσουν ή μας κλέψουν ή το οτιδήποτε άντρες γυναίκες, θα προσέχουμε περισσότερο από φόβο , δεν ξέρω γιατί να βγεις να πεις ''ε ξέρεις φταις και εσύ που δεν είχες ένα σπρέι μαζί σου''. Μάλλον θα πρέπει να απευαισθητοποιηθούμε και στο φόβο δηλαδή αν μας τύχει κάτι τέτοιο όχι να τον αυξήσουμε .

Αλλά άλλο βιασμός άλλο κακοποιητική σχέση
 

meetmeinmontauk

Τιμώμενο Μέλος

Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,788 μηνύματα.
Δεν έχω διαβάσει τι λέτε αλλά είδα αυτό το βίντεο και σκέφτηκα πως ίσως να ταίριαζε σε αυτό το θέμα.
 

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,735 μηνύματα.

Πάει να ψηφιστεί νόμος που δίνει παραπάνω δικαιώματα στο χωρισμένο γονέα που ζει μακριά από το παιδί του (συνήθως είναι άντρας) και αμέσως υπάρχουν αντιδράσεις για να μην περάσει...

H λέξη ισότητα δεν υπάρχει εδώ...
 
Τελευταία επεξεργασία:

Guest 875331

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.

Πάει να ψηφιστεί νόμος που δίνει παραπάνω δικαιώματα στο χωρισμένο γονέα που ζει μακριά από το παιδί του (συνήθως είναι άντρας) και αμέσως υπάρχουν αντιδράσεις για να μην περάσει...

H λέξη ισότητα δεν υπάρχει εδώ...
Μακαρι να γινει οπως μικρες χωρες εχουν περασει τετοια σοβαρα μετρα οπως η Σλοβακια. Η κατασταση στα διαζυγια στην ελλαδα και σε ολες τις δυτικες χωρες ειανι τραγικα υπερ της γυναικας.
 

Guest 190013

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ναι στην ad hoc εξέταση κάθε περίπτωσης ξεχωριστά με ομάδες ειδικών, όχι στην επιβολή ενός οριζόντιου μέτρου που μετατρέπει τα παιδιά σε εργαλεία εκβιασμού κακοποιητικών πατεράδων προς τις γυναίκες.

Πρόκειται για ένα νομοθέτημα εντελώς έωλο από άποψη έμπνευσης (γιατί οριζόντια εφαρμογή?), ανεφάρμοστο από άποψη ρυθμίσεων (πού θα ζει άραγε το παιδί, πού θα κοινωνικοποιείται κλπ?) και αντιεπιστημονικό, αφού βασίζεται σε μια από τις γνωστές ξεπερασμένες θεωρίες της γονεϊκής αποξένωσης. Η χώρα συνεχίζει να διολισθαίνει επικίνδυνα στο σκοτάδι.

 

Aura

Διάσημο μέλος

Η Aura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,012 μηνύματα.
Το θέμα είναι ότι όποιοι αξίζουν την συνεπιμέλεια την έχουν έτσι και αλλιώς δεν περιμένουν τους νόμους, συνεννοούνται οι χωρισμένοι γονείς . Για να καταλήξεις εκεί σημαίνει ότι κάποιος γονιός είναι στραβόξυλο, βίαιος.. άρα τι δουλειά έχει με το παιδί .
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Το θέμα είναι ότι όποιοι αξίζουν την συνεπιμέλεια την έχουν έτσι και αλλιώς δεν περιμένουν τους νόμους, συνεννοούνται οι χωρισμένοι γονείς . Για να καταλήξεις εκεί σημαίνει ότι κάποιος γονιός είναι στραβόξυλο, βίαιος.. άρα τι δουλειά έχει με το παιδί .
Σωστα αρα και δεν εχει θεση αν θες,ειναι και τι αποφασιζει το δικαστηριο σε αυτες τις περιπτωσεις,η συνεπιμελεια εγινε γιατι συνηθως αυτοι που τα επαιρναν οι μαναδες ή οι πατεραδες τα παιδια ,οι οποιοι σε καποιες περιπτωσεις ηταν οντως στραβοξυλα ως χαρακτηρες.Κι εκει παρα την αποφαση δεν μπορουσε κανεις να κανει τιποτα.
Δες ενα παραδειγμα γονιου
Capture.PNG

Capture.PNG


επισης δες για τη συνεπιμελεια
"
Μια εξαιρετική τοποθέτηση για την Συνεπιμέλεια από το περιοδικό Κ της Καθημερινής της Κυριακής.
«Η συνεπιμέλεια είναι ζήτημα ισότητας»
Η εμπειρία της συνεπιμέλειας από τη νευροεπιστήμονα Χριστίνα Δάλλα, μέλος της νεοσύστατης Επιτροπής Ισότητας των Φύλων του ΕΚΠΑ
Η Χριστίνα Δάλλα είναι νευροεπιστήμονας, αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή και μέλος της νεοσύστατης Επιτροπής Ισότητας των Φύλων του ΕΚΠΑ. Πρόσφατα η κ. Δάλλα συνυπέγραψε από κοινού με 56 ακόμα γυναίκες ακαδημαϊκούς μια δημόσια επιστολή υπέρ της συνεπιμέλειας. «Θεωρούμε πως ο νέος νόμος προάγει την ισότητα των δύο φύλων, το πρωταρχικό φεμινιστικό πρόταγμα δηλαδή», λέει η ίδια. «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς η αποκλειστική φροντίδα και ευθύνη του παιδιού βοηθά μια γυναίκα στην επαγγελματική ή προσωπική της ζωή». Η κ. Δάλλα χώρισε με τον πρώην σύζυγό της όταν η κόρη τους ήταν πέντε ετών. «Τυπικά, εγώ έχω την επιμέλεια. Το διαζύγιο ήταν συναινετικό και οι δικηγόροι δεν μας είχαν ενημερώσει για τη δυνατότητα συνεπιμέλειας».
Στη δική σας περίπτωση, όμως, η αποκλειστική επιμέλεια ουσιαστικά λειτουργεί ως συνεπιμέλεια.
Θα προτιμούσα η συνεπιμέλεια να ήταν και γραπτώς διατυπωμένη. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο θα ήθελε και ο μπαμπάς του παιδιού, απλώς δεν χρειάστηκε ποτέ να το αλλάξουμε.
Πριν από το διαζύγιο αφιερώνατε και οι δύο τον ίδιο χρόνο στην κόρη σας;
Ναι. Και ως παντρεμένοι ασχολούμασταν με το παιδί 50-50, είχαμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Δεν είχα ποτέ τη νοοτροπία ότι είμαι κάτι παραπάνω επειδή είμαι η μαμά. Ακόμα και όταν τη θήλαζα ίσχυε αυτό, γιατί ο μπαμπάς της με βοηθούσε πάρα πολύ. Αν δεν είχα την υποστήριξή του, δεν θα είχα κάνει ακαδημαϊκή καριέρα· είχα πάντα πολλή δουλειά, ταξίδια για συνέδρια. Ήξερα ότι το παιδί θα μείνει με τον μπαμπά του και ότι θα είναι και οι δυο τους μια χαρά.
Η κόρη σας σήμερα μοιράζει τον χρόνο της ισόποσα ανάμεσα σε εσάς και τον μπαμπά της;
Εναλλάξ. Ζει με τον καθένα μας μέρα παρά μέρα. Η ίδια μας το ζήτησε, ήθελε να μας βλέπει κάθε μέρα. Κάθε μήνα λοιπόν φτιάχνουμε ένα πρόγραμμα/εβδομάδα, που το δίνουμε και στο σχολείο. Με τον μπαμπά της μιλάμε και βρισκόμαστε, ενώ επικοινωνούμε και με μια εφαρμογή για γονείς (parenting application) που έχουμε στα κινητά μας.
Η εναλλασσόμενη κατοικία δυσκολεύει τα παιδιά;
Τα παιδιά θέλουν ένα προβλέψιμο πρόγραμμα, αλλά η μονότονη σταθερότητα συχνά τα κάνει να βαριούνται. Θέλουν να ξέρουν με ποιον θα είναι το Σαββατοκύριακο, ας είναι με τον άλλο γονιό το επόμενο, αν περνάνε καλά και στο δικό του περιβάλλον.
Ως νευροεπιστήμονας θεωρώ ότι αυτή η εναλλαγή μπορεί να επηρεάσει θετικά τον εγκέφαλο. Όσα περισσότερα ερεθίσματα έχουν τα παιδιά από το περιβάλλον τους, τόσο αυξάνεται η νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου τους. Και μεγαλώνοντας η γνωστική τους ευελιξία αυξάνεται και αναπτύσσουν περισσότερες δεξιότητες. Τελικά γίνονται πιο ευπροσάρμοστα στις διάφορες καταστάσεις.
Και όσον αφορά τους γονείς, υπάρχουν πολλές μελέτες που δείχνουν ότι και ο δικός τους εγκέφαλος αλλάζει και προσαρμόζεται, για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στον νέο ρόλο. Αλλά για να το καταφέρουν αυτό, χρειάζονται κοινό χρόνο, επαφή με τα παιδιά τους. Τι σχέση μπορείς να έχεις με το παιδί σου αν δεν το κοιμίζεις ποτέ, αν δεν το ταΐσεις, δεν το βοηθήσεις στα μαθήματα;
Πόσο βοήθησε την κόρη σας η συνεπιμέλεια ώστε να απορροφήσει πιο ήπια τους αναπόφευκτους κραδασμούς ενός διαζυγίου;
Νομίζω την καθησύχασε πολύ. Το άγχος των παιδιών είναι να μη χάσουν τους γονείς τους. Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, προσαρμόστηκε εύκολα. Ακούω κάποιους να μιλάνε για παιδιά-βαλιτσάκια που πηγαινοέρχονται μεταξύ των γονέων και γίνομαι έξαλλη. Η κόρη μου, 12 ετών πλέον, είναι ένα χαρούμενο, έξυπνο και δημιουργικό παιδί. Τον Δεκέμβριο, με αφορμή τη συζήτηση για τη συνεπιμέλεια, έφτιαξε ένα βιντεάκι που το ανέβασε και στο YouTube. Και μιλάει για την εμπειρία της, ότι είναι ωραίο να έχεις δύο σπίτια. Γιατί έχεις και δύο δωμάτια, διαφορετικού κιόλας στιλ (γελάει).
Ποια θεωρείτε ως σημαντικότερη αλλαγή που θα επιφέρει ο νέος νόμος;
Κανένα από τα δύο μέρη δεν θα αισθάνεται ανώτερο, πιο δυνατό. Αν ήξεραν όλοι, πριν ακόμα γίνουν γονείς, ότι μαμάδες και μπαμπάδες έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, η γονεϊκή νοοτροπία θα ήταν πολύ υγιέστερη.
Ο Αριστοτέλης είχε πει ότι ο νόμος καλείται να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους σε νέα πράγματα. Η νομική κατοχύρωση της συνεπιμέλειας θα βοηθήσει τους γονείς να μην αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας ως δικές μας προεκτάσεις ή ιδιοκτησίες. Ότι εμείς ανήκουμε στα παιδιά μας και όχι τα παιδιά σε εμάς· αυτό πρέπει να καταλάβουμε."

Stefanos Xenakis

"
ΓΟΝΕΪΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ
Σήμερα είμαι να σκάσω. Πέμπτη χθες, μία από τις δύο μέρες που δικαιούμαι να βλέπω τα παιδιά μου. «Επικοινωνία» ονομάζεται νομικά. Τι δύο μέρες? Τρεις ώρες βασικά είναι κάθε φορά. 3+3=6 ώρες «δικαιούσαι» να βλέπεις τα παιδιά σου στην καλύτερη αν είσαι χωρισμένος μπαμπάς στην Ελλάδα. (Αν είσαι «καλό παιδί» θα έχεις και δύο ΣΚ το μήνα) Κάποιοι δάσκαλοι των παιδιών σου έχουν περισσότερες από 6 διδακτικές ώρες τη βδομάδα μαζί τους.
Επίσης, αν είσαι χωρισμένος μπαμπάς στην Ελλάδα, μάλλον δεν θα έχεις ποτέ την τύχη τα παιδιά σου να κάνουν σχολείο από το σπίτι σου, γιατί η «επικοινωνία σου» αφορά στα απογεύματα κι όχι στα πρωινά (αν η άλλη πλευρά ΔΕΝ θέλει να συνεργαστεί) Εμένα, από τον Μάρτιο που ξέσπασε η πανδημία μέχρι και σήμερα, τα παιδιά μου έχουν κάνει 2 μετρημένες μέρες σχολείο από το σπίτι μου και νομίζω ήταν από τις καλύτερες της ζωής μου, νομίζω και της δικής τους.
Προσωπικά δεν έχω χορτάσει ποτέ τα παιδιά μου από τότε που χώρισα. Μάλλον ούτε κι εσύ, αν είσαι χωρισμένος μπαμπάς. (ξαναλέω αν η άλλη πλευρά ΔΕΝ θέλει να συνεργαστεί) Θα τρέχεις κι εσύ σαν κι εμένα πίσω από ένα ρολόι που τρέχει βιαστικά κι ένα τηλέφωνο που χτυπάει θυμωμένα: «Ξεκινήσατε?» «Πού είστε?» «Γιατί δεν διάβασαν τα παιδιά?»
Το χειρότερο αν είσαι χωρισμένος μπαμπάς στην Ελλάδα είναι ότι δεν σου φτάνουν με ΤΙΠΟΤΑ οι 6 ώρες (μέσα κι οι μετακινήσεις) για να συνδεθείς με τα παιδιά σου. Το ρολόι που τρέχει και το τηλέφωνο που χτυπάει θα φέρνουν μόνο εκνευρισμό. Και τελικά θα καταλήξεις κι εσύ να είσαι μπαμπάς του Σαββατοκύριακου και του λούνα παρκ. (όταν με το καλό ανοίξουν κι αυτά) Άσε που το ΣΚ έχουν διάβασμα, δραστηριότητες και θέλουν να δουν και τις φίλες τους. Όταν είναι και κορίτσια χρειάζονται κι η καθεμία ξεχωριστό χρόνο μαζί σου για να πουν τα «δικά τους», να συνδεθούν μαζί σου. Όταν δεν υπάρχει κοινός χρόνος που να βρεθεί ο ξεχωριστός…
Τις προάλλες είχα πάει στο σχολείο να πάρω τα παιδιά μου (ήταν η μέρα μου) κι ήταν ένας μπαμπάς (όχι χωρισμένος) που είχε πάει να κάνει έκπληξη στο παιδί του. Τον ζήλεψα αφάνταστα. Το αγοράκι χύμηξε κυριολεκτικά στην αγκαλιά του μπαμπά του από χαρά. Αν είσαι χωρισμένος μπαμπάς στην Ελλάδα, δεν χωράνε εκπλήξεις με τα παιδιά σου. Ο χρόνος σου είναι μετρημένος. Θα έχεις και 4 διανυκτερεύσεις (στην καλύτερη) με τα παιδιά σου όπως είπαμε, σε σύνολο 30 που έχει ο μήνας. That’s it. Να λες κι ευχαριστώ.
Ναι αλλά εγώ χώρισα με τη μάνα τους ρε παιδιά, όχι με τα παιδιά μου.
(Σκάσε)
Το χειρότερο όμως όλων όταν είσαι ο μπαμπάς του Σαββατοκύριακου είναι ότι όσο και να προσπαθείς να είσαι κοντά στα παιδιά σου αυτό δεν γίνεται. Όσο κι αν προσπαθείς, θα είσαι η γαρνιτούρα, μια και ποτέ όταν ξημερώνει καθημερινή δεν θα έχεις προετοιμάσει τα παιδιά σου για το σχολείο, ούτε θα έχεις φάει τα σκατά του πρωινού ξυπνήματος και της προετοιμασίας. Είναι λογικό να δένονται και να χρειάζονται περισσότερο τη μαμά τους.
Όταν είναι Τρίτη και Πέμπτη κι έχεις τα παιδιά σου, ανοίγεις φαντάζομαι κι εσύ τα ρολά στα δωμάτιά τους για να μπει φως. Τις υπόλοιπες μέρες είναι θεοσκότεινα κι ούτε καν περνάς απ’ έξω από τη θλίψη σου. Χθες που ήταν Πέμπτη η μεγάλη μου ανακοίνωσε ότι είχε διαγώνισμα την επόμενη μέρα και θα καθόταν να διαβάσει με τη μαμά της. (λογικό να νιώθει πιο άνετα). Όταν είσαι λοιπόν χωρισμένος γονιός στην Ελλάδα και ρωτήσεις (πάντα σε ανοιχτή ακρόαση) πότε θα αναπληρώσουμε αυτό το απόγευμα, μάλλον κι εσύ θα ακούσεις μια θυμωμένη φωνή από μέσα να φωνάζει «Ήμαρτον» και φυσικά θα πρέπει κι εσύ να πεις στο παιδί σου «δεν πειράζει αγάπη μου» (μείον ένα απόγευμα)
Πήρα λοιπόν μόνο τη μικρή χθες. Ήθελε να περάσουμε λίγο από τη γιαγιά. Λίγο μετά να διαβάσουμε ένα βιβλίο, λίγο να παίξει tablet, ήρθε η ώρα να την επιστρέψω στη μαμά της.
Περίμενα πως και πως τη σημερινή μέρα να την πάω σχολείο. (είμαι από τους τυχερούς που τις Παρασκευές πάω τα παιδιά μου σχολείο αφού φυσικά τις έχω επιστρέψει Πέμπτη βράδυ στη μαμά τους κι ας είναι το σχολείο πιο κοντά στο σπίτι μου. Βλέπεις καθημερινές δεν κάνει να μένουν τα παιδιά στον μπαμπά τους)
«Μπαμπά, αύριο δεν θέλω να με πας σχολείο. Θα πάω με το σχολικό»
Εκεί τελείωσα. Μου κόπηκαν τα πόδια.
Κι αν είσαι κι εσύ σωστός γονιός θα το καταπιείς κι αυτό, για να μην επιβαρύνεις το παιδί σου με την δική σου ανάγκη να το βλέπεις.
Αν είσαι χωρισμένος γονιός στην Ελλάδα και πας δικαστήριο για να διεκδικήσεις το δικαίωμα (υποχρέωση είναι για μένα) να βλέπεις τα παιδιά σου πάνω από δύο απογεύματα τη βδομάδα, μάλλον θα στο απορρίψουν κι εσένα, (άγνωστη λέξη για την ώρα η συνεπιμέλεια) γιατί βλέπεις εδώ είναι Ελλάδα και τα χωρισμένα παιδιά έχουν ένα «κηδεμόνα» (λες κι εσύ έχεις πεθάνει). Και σου έχω μια ερώτηση φίλε μου: Εντάξει, εσύ διεκδικείς νομικά το δικαίωμά σου να βλέπεις τα παιδιά σου πάνω από 6 ώρες τη βδομάδα. Η άλλη πλευρά τι στο καλό διεκδικεί? Το να ΜΗΝ τα βλέπεις πάνω από 6 ώρες τη βδομάδα. Αν αλλάξεις πρόσωπο:το να MHN βλέπουν τα παιδιά τον άλλο τους γονιό (δεν είναι πάντα ο μπαμπάς) πάνω από 6 ώρες τη βδομάδα.
Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Ευτυχώς δεν είναι όλες οι περιπτώσεις έτσι. Ξέρω πολλούς γονείς που έχουν χωρίσει κι έχουν επιλέξει να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους, χωρίς να τα χρησιμοποιούν για να πατσίσουν με αυτά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του γάμου, ή να μετράνε τα λεπτά που τα παιδιά τους είναι με τον άλλο γονιό σαν ταξίμετρο.
Πρόσφατα έχασα έναν αδερφικό φίλο. Εξαιρετικό σύζυγο και μπαμπά. Άφησε πίσω του δύο παλικάρια 17 και 15 ετών. Είναι τραγικό να χάνεις τον μπαμπά σου. Πιο τραγικό όμως είναι να μην τον έχεις ζήσει.
Αν εμένα και τον κάθε εμένα αύριο δεν μου ξημερώσει, τα παιδιά μου θα θυμούνται έναν καλό μπαμπά, που έγραφε κάτι ιστορίες και κάτι βιβλία, που τα αγάπησε, αλλά ποτέ δεν πρόλαβε να τα ζήσει.
Εγώ όταν έχασα τον δικό μου μπαμπά είχα 1000 ιστορίες να γράψω για κείνον γιατί τον είχα χορτάσει.
Αν είσαι χωρισμένος μπαμπάς στην Ελλάδα, όταν φύγεις, το παιδί σου και να θέλει να γράψει κάτι για σένα, δεν θα μπορεί, γιατί δεν θα έχει υλικό."
Ενεργοί Μπαμπάδες - Για τα δικαιώματα του παιδιού

 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,424 μηνύματα.
Το θέμα είναι ότι όποιοι αξίζουν την συνεπιμέλεια την έχουν έτσι και αλλιώς δεν περιμένουν τους νόμους, συνεννοούνται οι χωρισμένοι γονείς . Για να καταλήξεις εκεί σημαίνει ότι κάποιος γονιός είναι στραβόξυλο, βίαιος.. άρα τι δουλειά έχει με το παιδί .

Επειδή έχω κάνει παρέα με πολλούς διαζευγμένους γονείς και απο τα δυο φύλα, να σου πω ότι όχι όσοι αξίζουν τη συνεπιμέλεια δεν την έχουν πάντα έτσι κι αλλιώς.

Υποθέτεις ότι η γυναίκα πάντα είναι η συνεννοήσιμη ή ο άντρας ειναι στραβόξυλο και βίαιος (καθότι τα δικαστήρια πάντοτε δίνουν την επιμέλεια στην μητέρα).

Υπάρχουν σίγουρα αδικημένες μητέρες με στραβόξυλα πρώην συζύγους ναι, πράγματι έχω δει τέτοιες περιπτώσεις, αλκοολικών, τζογαδόρων, βίαιων, που άνοιξε την άλλη με μαχαίρι και η γυναίκα θυμόταν ακόμα τη μυρωδιά του αίματος κλπ κλπ.

Όμως υπάρχουν και κάτι άθλιες γυναίκες (ενα μικρό αλλά υπαρκτό ποσοστό), που χωρίζουν γιατί πείνασε η ψείρα και ξαναβγήκε στο γιακά για δεύτερη εφηβεία (και αποκαλέστε με όπως θέλετε οι πιο εύθιχτοι της παρέας), που έχω δει να κρατάνε το παιδί μακριά από τον πατέρα, μια χαρά άνθρωπο ή να το δηλητηριάζουν στη νοοτροπία, και να το στρέφουν εναντίον του.

Που πέφτει το ποσοστό της μιας και της άλλης περίπτωσης; Μέσες άκρες, 50-50 να ειναι προβληματικός ο άντρας ή προβληματική η γυναίκα. Σαν σύζυγοι ο ένας προς τον άλλο, επισημαίνω. (Άσχετα με τη σωματική βία που όντως εκπορεύεται κατα πλειοψηφία από τους άντρες εις βάρος των γυναικών).

Απλούστατα πολλές από τις προβληματικές, ως συζύγους, αυτού του 50%, δεν δηλητηριάζουν τόσο τα παιδιά τους εναντίον των πατεράδων τους, αυτό είναι μια αρκετά μικρή μειοψηφία.

Όσοι νομίζετε ότι η μπίλια των προβληματικών έκατσε στους άντρες αποκλειστικά, ενώ όλες οι μαμάδες είναι θεούσες, νομίζω πως θα έπρεπε να αναθεωρήσετε.
 

Guest 190013

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Και έτσι να είναι που δε το αμφισβητώ, δεν αιτιολογεί ούτε δικαιολογεί τον οριζόντιο χαρακτήρα του νομοσχεδίου.
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Επειδή έχω κάνει παρέα με πολλούς διαζευγμένους γονείς και απο τα δυο φύλα, να σου πω ότι όχι όσοι αξίζουν τη συνεπιμέλεια δεν την έχουν πάντα έτσι κι αλλιώς.

Υποθέτεις ότι η γυναίκα πάντα είναι η συνεννοήσιμη ή ο άντρας ειναι στραβόξυλο και βίαιος (καθότι τα δικαστήρια πάντοτε δίνουν την επιμέλεια στην μητέρα).

Υπάρχουν σίγουρα αδικημένες μητέρες με στραβόξυλα πρώην συζύγους ναι, πράγματι έχω δει τέτοιες περιπτώσεις, αλκοολικών, τζογαδόρων, βίαιων, που άνοιξε την άλλη με μαχαίρι και η γυναίκα θυμόταν ακόμα τη μυρωδιά του αίματος κλπ κλπ.

Όμως υπάρχουν και κάτι άθλιες γυναίκες (ενα μικρό αλλά υπαρκτό ποσοστό), που χωρίζουν γιατί πείνασε η ψείρα και ξαναβγήκε στο γιακά για δεύτερη εφηβεία (και αποκαλέστε με όπως θέλετε οι πιο εύθιχτοι της παρέας), που έχω δει να κρατάνε το παιδί μακριά από τον πατέρα, μια χαρά άνθρωπο ή να το δηλητηριάζουν στη νοοτροπία, και να το στρέφουν εναντίον του.

Που πέφτει το ποσοστό της μιας και της άλλης περίπτωσης; Μέσες άκρες, 50-50 να ειναι προβληματικός ο άντρας ή προβληματική η γυναίκα. Σαν σύζυγοι ο ένας προς τον άλλο, επισημαίνω. (Άσχετα με τη σωματική βία που όντως εκπορεύεται κατα πλειοψηφία από τους άντρες εις βάρος των γυναικών).

Απλούστατα πολλές από τις προβληματικές, ως συζύγους, αυτού του 50%, δεν δηλητηριάζουν τόσο τα παιδιά τους εναντίον των πατεράδων τους, αυτό είναι μια αρκετά μικρή μειοψηφία.

Όσοι νομίζετε ότι η μπίλια των προβληματικών έκατσε στους άντρες αποκλειστικά, ενώ όλες οι μαμάδες είναι θεούσες, νομίζω πως θα έπρεπε να αναθεωρήσετε.
Nαι γιαυτο εβαλα τα κειμενακια το εχω δει κι εγω να συμβαινει οπως λες δεν την εχει παντα ο σωστος γονιος αν θες την επιμελεια και ο αλλος προσπαθουσε να βρει το δικιο του,ατελεσφορα βεβαια μεσα σε αυτο το υπαρχον συστημα,ενω τωρα δινεται η δικαιη δυνατοτητα και αναγνωριση των αγωνων τους ειδατε εκαναν ομαδα Μπαμπαδες Ενεργοι.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Και έτσι να είναι που δε το αμφισβητώ, δεν αιτιολογεί ούτε δικαιολογεί τον οριζόντιο χαρακτήρα του νομοσχεδίου.
το λες γιατι εισαι στην απεξω πιστευω,εδω το περιστατικο που εβαλα δειχνει απο μεσα την κατασταση.
Απεξω παντα η οπτικη ειναι αλλη.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,424 μηνύματα.
Nαι γιαυτο εβαλα τα κειμενακια το εχω δει κι εγω να συμβαινει οπως λες δεν την εχει παντα ο σωστος γονιος αν θες την επιμελεια και ο αλλος προσπαθουσε να βρει το δικιο του,ατελεσφορα βεβαια μεσα σε αυτο το υπαρχον συστημα,ενω τωρα δινεται η δικαιη δυνατοτητα και αναγνωριση των αγωνων τους ειδατε εκαναν ομαδα Μπαμπαδες Ενεργοι.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
off topic:


Με συγχωρείς, αλλά δεν διαβάζω συχνά τα πόστς σου γιατί είτε είναι αρκετά μεγάλα και άβολα για ανάγνωση, είτε αντιγραφή κειμένων από άλλα μέρη του διαδικτύου.

Μου αρέσουν περισσότερο τα αυθεντικά πόστς ιδεών.
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
off topic:


Με συγχωρείς, αλλά δεν διαβάζω συχνά τα πόστς σου γιατί είτε είναι αρκετά μεγάλα και άβολα για ανάγνωση, είτε αντιγραφή κειμένων από άλλα μέρη του διαδικτύου.

Μου αρέσουν περισσότερο τα αυθεντικά πόστς ιδεών.
Δεν ειπα κατι,απλα τα εχω διαβασει τα συγκεκριμενα ποστ και οταν ειδα το θεμα που δημιουργησε η αυρα τα θυμηθηκα να τα αναφερω γιατι λενε αληθειες.
Εσυ πχ δεν εχεις παιδια ουτε εγω για να τα γραψεις ετσι οπως τα γραφει ο Ξενακης για παραδειγμα,εννοω την καταθεση ψυχης οσον αφορα το συγκεκριμενο κομματι της συνεπιμελειας.
Γιαυτο τα παρεθεσα και ειναι στην διακριτικη ευχερεια του καθενος να τα διαβασει ή να τα απορριψει ενδεχομενως.Εγω δεν τα εβαλα για να τεσταρω οσους τα διαβασαν.
Τα ειχα διαβασει και αναφορικα με το θεμα θεωρησα ωραιο να τα μοιραστω γιατι λενε αληθειες,και αυτος ηταν και ο αρχικος σκοπος μου.
Μην απολογεισαι δεν εγινε και κατι :thumbup:
 

Aura

Διάσημο μέλος

Η Aura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,012 μηνύματα.
Επειδή έχω κάνει παρέα με πολλούς διαζευγμένους γονείς και απο τα δυο φύλα, να σου πω ότι όχι όσοι αξίζουν τη συνεπιμέλεια δεν την έχουν πάντα έτσι κι αλλιώς.

Υποθέτεις ότι η γυναίκα πάντα είναι η συνεννοήσιμη ή ο άντρας ειναι στραβόξυλο και βίαιος (καθότι τα δικαστήρια πάντοτε δίνουν την επιμέλεια στην μητέρα).

Υπάρχουν σίγουρα αδικημένες μητέρες με στραβόξυλα πρώην συζύγους ναι, πράγματι έχω δει τέτοιες περιπτώσεις, αλκοολικών, τζογαδόρων, βίαιων, που άνοιξε την άλλη με μαχαίρι και η γυναίκα θυμόταν ακόμα τη μυρωδιά του αίματος κλπ κλπ.

Όμως υπάρχουν και κάτι άθλιες γυναίκες (ενα μικρό αλλά υπαρκτό ποσοστό), που χωρίζουν γιατί πείνασε η ψείρα και ξαναβγήκε στο γιακά για δεύτερη εφηβεία (και αποκαλέστε με όπως θέλετε οι πιο εύθιχτοι της παρέας), που έχω δει να κρατάνε το παιδί μακριά από τον πατέρα, μια χαρά άνθρωπο ή να το δηλητηριάζουν στη νοοτροπία, και να το στρέφουν εναντίον του.

Που πέφτει το ποσοστό της μιας και της άλλης περίπτωσης; Μέσες άκρες, 50-50 να ειναι προβληματικός ο άντρας ή προβληματική η γυναίκα. Σαν σύζυγοι ο ένας προς τον άλλο, επισημαίνω. (Άσχετα με τη σωματική βία που όντως εκπορεύεται κατα πλειοψηφία από τους άντρες εις βάρος των γυναικών).

Απλούστατα πολλές από τις προβληματικές, ως συζύγους, αυτού του 50%, δεν δηλητηριάζουν τόσο τα παιδιά τους εναντίον των πατεράδων τους, αυτό είναι μια αρκετά μικρή μειοψηφία.

Όσοι νομίζετε ότι η μπίλια των προβληματικών έκατσε στους άντρες αποκλειστικά, ενώ όλες οι μαμάδες είναι θεούσες, νομίζω πως θα έπρεπε να αναθεωρήσετε.
Ε ναι για αυτό είπα κάποιος γονιός και δεν είπα άντρας...

Ιδανικά θα θέλατε συνεπιμέλεια ή να το παίρνει ο πιο σωστός ( και άντρας δηλαδή όχι μόνο γυναίκα ) ;
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Ε ναι για αυτό είπα κάποιος γονιός και δεν είπα άντρας...

Ιδανικά θα θέλατε συνεπιμέλεια ή να το παίρνει ο πιο σωστός ( και άντρας δηλαδή όχι μόνο γυναίκα ) ;
Ναι ο πιο σωστος σε ολα και ας ηταν ο αντρας.
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Και θα πω γιατι, γιατι απο τις μερικοτερες πραξεις και συμπεριφορες βλεπεις τον καταλληλοτερο γονεα ειτε ειναι η μανα ειτε ο πατερας και επισης αν το συνολο πραξεων και συμπεριφορων αποβλεπει στο συμφερον του παιδιου, στην υγιη αναπτυξη του και την ψυχολογικη βεβαιως ωριμανση του. Ολα αυτα προσμετρωνται. Και αν καποιος εχει περισσοτερα θετικα ολων οσων ειπαμε (γιατι παιζουν πολλα πραγματα ρολο) τοτε και ο πατερας να ειναι, εγω θα δεχομουν να αναλαβει την επιμελεια αν η μανα ηταν ακαταλληλη εκ των πραγματων ή ανεπαρκης.
Βεβαια τα παιδια χρειαζονται και τους δυο γονεις εξισου και αυτο ειναι που καλειται να ρυθμισει η συνεπιμελεια.Και δυστυχως σε καποιες περιπτωσεις που βλεπουμε γυρω μας τα θύματα είναι τα παιδιά που γινονται μπαλάκι στις όποιες διαφορές των πρώην συζύγων.Όλα τα θέματα επικοινωνίας, διατροφής, με περιουσιακά λυμένα ρυθμιζονται με ενα ωραιότατο συναινετικο. Ομως καποιοι πατεραδες βρηκαν τώρα πάτημα που δεν ειχαν ασχοληθει ποτέ τους με παιδια, με την συνεπιμελεια, να συμψηφισουν την υποχρέωση διατροφής και καποιες μαναδες συνεχιζουν να χρησιμοποιούν το παιδί για όπλο και μέσο πίεσης μετά το διαζυγιο.

Και το λεω γενικα αν είστε ανώριμοι εγωιστές, μην κάνετε παιδιά ή αν κάνετε, μην μετατρέπετε τη ζωή τους σε κολαση.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,661 μηνύματα.
Γκάλοπ του 1983 για τη δυνατότητα της γυναίκας να διατηρεί το επώνυμο της κτλ :)
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top